Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

in interpretatione tibb. sacr.

ii 9
vt aiios, doctrinae fama non admodum claros,
nunc praetermittam, lsta vero opinio a Viris,
hebraice doctissimis, recte refutata et explosa p),
seri-
tur in his occurrere, eas vult in mendis scribarupr
ac librariorum reponi, atqae' tunc contextam non
siipplexi iubet, sed resarciri. In nota ad Genes.
XXV, 3. ita scribit: Non fuit nifi nonorum inter-
pretum , vt e Ilipfes inducerent, et sic t animam ex
machina, vt nodos foiuerent, aduocarent.
p) Woketiio quidem opposifus est a Christoph.
Theodos. Walthero peculiaris libellus de Elli-
jojibus hebraicis-, ingentem sere earum numerum
complexus, quem ex edit. Chcust. Schoettgenii
sum additamentis denuo promulgauit lo. Iskna.
Pratie, Lips. 1782- et nonis obseruationibus au.
-ctum emisit lo. Christoph. Frid. Schvlzivs.
Haiae ipga. (AccesTit P II. additamenta mox no-
minata et Glasu Comment. de Ellipf. hebr. conti-
nens Plalae 1784.) Hvbigantivm autem scite et
grauiter refellit Sebald. Ravivs in Exercitatione
philolbg. teri aduersus £um edita Trai. ad Rben,
1763. in qua praeter alia, huc spectantia, leguntur
haec: Pleras que ellipfPs introduxit Jludium breuita-
iis, apud Hebraeos hoc magis obfetnatum, quia
dialectus eorum verbis abundat aniplifsimae Jignfjicd-
tionis, et fcriptorum facr, concifus est Jtilus. -
Haud paucae etiam assectui debentur lo queatis vel
fciibentis, et jacite excufari poffunt, cum is, ad
quem fermo dirigitur, tum ex verborum jlructura,
tum ex rei irt^iTtatu perjpicere potejl, quid lo queas
intendat, ef in oratione reticeat. Ejlque adeo elii-
pfis vulgo in verbis, non in Jenfu, ivtimo apud He~
bracas cb easdem caufjas admiffa, ob quis ab opti-
mis quibusque fcriptoribus fr. et lat. admittitur.
Hcs Viri doctissimi indicium «qmprobatum videas
^ 4 ah