DOI issue:
[Argvmentvm] V.
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.25951#0159
in interpretatione libb.sacr,
J53
aliquanto diligentius perlustrauerlt, eum haud
cunctanter impetrare a se posse assirmauerim, vt
eandem in eitiplibus distinctionem admittat,
quam in emphasibus conitituere Ernestio pla-
cuit uj, illasque pariter atque has, vel conslan-
tes,
p) in Jnssit. hiterpr. N. T. P. I. Sect. I. cap. II, §. 17,
Hanc quidem emphasium distributionem in conjlan•
tes et temporarias improbare videtur subtilissimus
libelli Ernejiiani Editor, S. V. Ammon, qui in
nota ad h. 1, p. 41. ita- iudicat: “Proprie omnes
emphases sunt temporariae, magis tamen miuus-
que. Sed, — quod bona venia Viri DoctissirrA
regesserim, — haec ipsa verborum vltimorum ad-
junctio innuit, quasdam saltem agnosci polse ern-
phales, in quibus temporarii vius mutabilitas ali-
quam constantiae formam ab consuetudinis frequen-
tia mutuetur. Ac profecto vix negari poteiit, non-
nulla verba emphatica apud barbaros sacrosqu*
scriptore^ obuemre, propemodum semper in certis
loquendi modis fic vsurpata, vt notio quaedam ex-
tnnsecus adiuncta ordinariae et consuetae eorum
significationi {idea accefforia) adhaereat. .Apud
Latinos quidem verbum incedere de Diis ac Deabus,
itemque de regibus et reginis aliisque personis illu-
stribus adhibitum, et nomen vir in locutionibus:
virum ej}e, vel virum fe praesare, et gerere, sem-
per emphatice sumi, Grammaticorum tesrimoniis
consiat, ita vi incedere sit: ambulare cum quadam
dignitate et grava tat e , vel cum aliqua pompa et fu-
perbia, et vir dicatur hoiiio praesenti Jortique ani~
tuo praeditus. Cf. Servivs atque 111. Heynivs
ad Virgil. Aen. I, 46. Cortivs ad Sallujl. bell.
lugurth. c. XXXI. §. 10. vbi to incedere verbum
impudentiae et osteiK&tionis esse notat, et Qvin-
J53
aliquanto diligentius perlustrauerlt, eum haud
cunctanter impetrare a se posse assirmauerim, vt
eandem in eitiplibus distinctionem admittat,
quam in emphasibus conitituere Ernestio pla-
cuit uj, illasque pariter atque has, vel conslan-
tes,
p) in Jnssit. hiterpr. N. T. P. I. Sect. I. cap. II, §. 17,
Hanc quidem emphasium distributionem in conjlan•
tes et temporarias improbare videtur subtilissimus
libelli Ernejiiani Editor, S. V. Ammon, qui in
nota ad h. 1, p. 41. ita- iudicat: “Proprie omnes
emphases sunt temporariae, magis tamen miuus-
que. Sed, — quod bona venia Viri DoctissirrA
regesserim, — haec ipsa verborum vltimorum ad-
junctio innuit, quasdam saltem agnosci polse ern-
phales, in quibus temporarii vius mutabilitas ali-
quam constantiae formam ab consuetudinis frequen-
tia mutuetur. Ac profecto vix negari poteiit, non-
nulla verba emphatica apud barbaros sacrosqu*
scriptore^ obuemre, propemodum semper in certis
loquendi modis fic vsurpata, vt notio quaedam ex-
tnnsecus adiuncta ordinariae et consuetae eorum
significationi {idea accefforia) adhaereat. .Apud
Latinos quidem verbum incedere de Diis ac Deabus,
itemque de regibus et reginis aliisque personis illu-
stribus adhibitum, et nomen vir in locutionibus:
virum ej}e, vel virum fe praesare, et gerere, sem-
per emphatice sumi, Grammaticorum tesrimoniis
consiat, ita vi incedere sit: ambulare cum quadam
dignitate et grava tat e , vel cum aliqua pompa et fu-
perbia, et vir dicatur hoiiio praesenti Jortique ani~
tuo praeditus. Cf. Servivs atque 111. Heynivs
ad Virgil. Aen. I, 46. Cortivs ad Sallujl. bell.
lugurth. c. XXXI. §. 10. vbi to incedere verbum
impudentiae et osteiK&tionis esse notat, et Qvin-