DOI issue:
[Argvmentvm] VI.
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.25951#0165
in interpretatione libb. facr. 159
cLycnrclv pariter supplere conuetiiat, quam otcr/JLe-
VtoS vel ivp.fvf2g ad verba Styeirdai, dTxo^iys-
crSat, 'jrot^ct^eyjTSxi et tt^oa^iystrBui, quae
in pluribus locis Vers. Alex, et N. T. nude po-
sita beneuolam ac honorificam exceptionem vilius
rei vel hominis fignificant. Verum de iis hic
singulatim exponere nihil attinet: praesertim
quum illa, quae iam allata sunt, planum factu-
ra esie sperem, quam arcto vinculo ellipses em-
phasibus cohaereant, quamque idonea fuppetnt
ratio, illas pariter atque has in conflantes et tem-
porarias distribuendi.
Iam primum de conslantibus, quas sacra no-
minatim scriptura indagandas praebet, ellipsi-
bus iudicium ex notitia vsus loquendi vnice su-
spensumesse, nemo erit haud dubie, quin vide-
at e). Familiaritas quaedam cum scriptoribus
sacris contrahatur necesse ell, eaqtie interioir,
quae ad hebraicae graecaeque linguae indolem
peni -
e) Vsum loquendi hic intelligimus non modo propri-
um vniuersis librorum sacrorum auctoribus, aut
lingulis eorum peculiarem, quanquam hunc praeci-
pue, sed communem etiam aliis scriptoribus, efc
omnino vulgari hominum consuetudini certas res
vocibus formulisque certis exprimendi congrunm,
a qua nec Stonvtvsit? viros disCessisse constat. 1W-
que enim aliquo genere loquuntur fcripturae, quod
in eonjuetudine humana non inueniatur, quoniam
utique hominibus loquuntur, vti recte pronunciauit
Avgvstimvs de Trinitate lib. I. c. 12. Cui assen-
sum inuenias Laotantivm de lnJUt. lib. V* c. I.
cLycnrclv pariter supplere conuetiiat, quam otcr/JLe-
VtoS vel ivp.fvf2g ad verba Styeirdai, dTxo^iys-
crSat, 'jrot^ct^eyjTSxi et tt^oa^iystrBui, quae
in pluribus locis Vers. Alex, et N. T. nude po-
sita beneuolam ac honorificam exceptionem vilius
rei vel hominis fignificant. Verum de iis hic
singulatim exponere nihil attinet: praesertim
quum illa, quae iam allata sunt, planum factu-
ra esie sperem, quam arcto vinculo ellipses em-
phasibus cohaereant, quamque idonea fuppetnt
ratio, illas pariter atque has in conflantes et tem-
porarias distribuendi.
Iam primum de conslantibus, quas sacra no-
minatim scriptura indagandas praebet, ellipsi-
bus iudicium ex notitia vsus loquendi vnice su-
spensumesse, nemo erit haud dubie, quin vide-
at e). Familiaritas quaedam cum scriptoribus
sacris contrahatur necesse ell, eaqtie interioir,
quae ad hebraicae graecaeque linguae indolem
peni -
e) Vsum loquendi hic intelligimus non modo propri-
um vniuersis librorum sacrorum auctoribus, aut
lingulis eorum peculiarem, quanquam hunc praeci-
pue, sed communem etiam aliis scriptoribus, efc
omnino vulgari hominum consuetudini certas res
vocibus formulisque certis exprimendi congrunm,
a qua nec Stonvtvsit? viros disCessisse constat. 1W-
que enim aliquo genere loquuntur fcripturae, quod
in eonjuetudine humana non inueniatur, quoniam
utique hominibus loquuntur, vti recte pronunciauit
Avgvstimvs de Trinitate lib. I. c. 12. Cui assen-
sum inuenias Laotantivm de lnJUt. lib. V* c. I.