Sylloge commentationum theologicarum (5.1804)

34®

Pott: de iurisiurandi

dilemmatibus nonnisi alterutrum verum prae-
dicari potest. Vtrumque vero nullo non tem-
pore suos nactum est defensores et propugnato-
res. En igitur nos in sententiae de iureiurando
ferendae quasi. biuio constitutos ! Hic loci vero
Otiose , et animo vaciuo subsistere. et in medio
relinquere, quae salua virtute nostra in medio
relinqui nequeunt, bomine, veri indagandi in~
satiabili cupiditate, conscientiaeque (limulo ad
recte agendum perpetuo concitante praedito et,
prae ceteris rebus creatis exornato, prorsus indig-
num foret. — Age igitur, vtramque viam exami-
nemus, antequam alterutram strenuoprosequen-
dam eligamus; et vbi vtraque displicuerit, cir-
cumspiciatrius tertiam , qua ad scopum propo-
(itum pertingere conemur.
Ante omnia vero, priusquam ad iiirisiu-
randi naturam moralem atque legitimam, pro
constlio nostro accedamus explorandam; ipsius
iurisiurandi notionem vulgarem, vsuque tritam,
in memoriam nobis reuocemus eam, ex qua pu-
tatur esse: inuocatio Dei, vt me, vbi sciens
sallam, puniat, ad quam quidem (inuocatio-
nemj a iudice prouocor, vt a me dictis sidem
conciliem. Neque ab bac iurisiurandi notione
alienae existimandae sunt asseuerationes eae,
quibus Deum tantum consiliorum, promissorum
et cogitatorum omnino tessem, quinlmo conatuum
atque rerum nostrarum cidiutorem inuocare
solemus; cum hae ipsae formulae, vbi iurando
iuriiurando inserni re debent, omni sensu ac vi

care-