Sylloge commentationum theologicarum (5.1804)

■


natura morali*

349

qnem quaeso, nostris potisiimum temporibus,
sanioris puriorisque philosophiae benefica luce
coilustratis, eo, arbitremur, proceiTurum esse
audaciae, ne dicam dementiae, vt mediorum
sanctitatem , e finis hisce mediis obtinendi san-
ctitate diiudicandam sibi sumat? Dii meliora!
Absint potius, longe absint a nobis eiusmodi
propriae opinionis, peruersaeque mentis ac re-
ligionis commenta, quae merito patribus illis,
qui a lesu nomen , non item doctrinam sibi ad-
sciuerunt, reliquisque eiusdem sarinae philoso-
phastris amplectenda et fouenda relinquimus.
Quare vbi iurisiurandi medium, in orationis
nostrae decursu, ambiguum, superstitiosum,
et a dignitate diuina humanaque alienum depre-
henderimus ; ex finibus illis, iuranti propositis,
tam proximis quam vltimis, licet per se praecla-
ris, ne IeuitTImus quidem tuendi seu ex culan-
di iurisiurandi repeti poterit praetextus.
Denique etiam ex religionis chrillianae
codice sacro iurisiurandi caulam adiuuandi sub-
sidium anquirunt ita , vt prouocent ad asseue-
rationum et obtestatronum religiosarum in epi-
stolis potissimum Paullinis u) obuiarum exempla,
ad quorum normam illud Christi de iureiurando
omnino fugiendo praeceptum, cuius Apostolus
immemor fuisse haud censendus sit, limitandum,
arctioribusque finibus circumscribendum esi'e
affir-
u) Rom. I, 9. IX. r, 2 Cor. I, 43. XI, ro. 11. 31,
XII, i 9, Gal. I, 20. Ptiii. I, 8. * The U, ll, s, ia

£