Sylloge commentationum theologicarum (5.1804)

35° Pott: de iurisiurandt
affirmant, praecipue cum vel ipse Christus,
secundum Matthaei commentarios v), iureiuran-
do se ad suam Messtae dignitatem coram iudice
declarandam, adigi paUus lit. At vero ex ipso
hoc fonte biblico argumentum, non tam pro
tuendo, quam potius pro abrogando iureiuran-
do repeti debere, suo loco demonstrabimus.
Sed haec hactenus. Iam audiatur et altera
j>ars, quae est eorum, qui de praestantia et di-
gnitate iurisiurandi dubitantes, illud facesiere
et abrogari malint. Quae quidem sententia (vt
historiam fataque eius paucis delibemus) , tan-
tum non omni aeuo christiano (vitra quod ascen-
dere nolumus) w)> habuit, qui eam defenderent,
solamque veram haberi vellent. Neque enim
huc solummodo pertinent sectae Christianorum,
quae recentiori aetate, poli Albingenjes et
TrPiclesum, iusiurandum improbarunt, inproba-
tumque magistratibus illud postulantibus recusa-
runt, vt Anabaptissae, Sociniani et Qttakeri x);
sed etiam permulti tam orthodoxorum , quam
haereticorum antiquiori aeuo christiano viuen-
tium; vt Pelagius, Hieronymus, Augujlinus,
Basi-
v) Matth. V, 33.
w) Veterum philosophorum effata, quibus iurare ve.
tuerunt, vid. apud Fabricxvm in bibliogr. antiq.
p. 4.27. sqq., nec non ap. Tkom. Seckervm in
notis, orationibus suis de iureiurando adspersis, et
Crotivm ad Matth. V, 34.
x) Cf. Moshkmii injiit. hist. eccl. p. 703. 72X. ct 888.
Ai oj.di Kirthen • und Kttztrgtfch. P. II. 1. x 7. c, 1 a.