Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

Nitzfch: de discrimine

20
fieiTOS) animos ad liberum cum lege diuina con-
sensurn erigerent. Huic fini paullatim assequen-
do, institutio illa haud dubie apta erat, etiamsi
ea a paucissimis statim intellecta fuisset. Sed
apparet, ista ratione legem scriptam vi imperan-
di priuatam et in meram doctrinam, quae ho-
minem sibi ipsi imperare doceret, et ad susci-
piendum hoc imperium excitaret, mutatam esse.
Atque hoc non minus intelligitur ex ar-
gumento doctrinae Christi ascetico, quatenus in
eo legis scriptae nKvjgdirig et perfectio cernitur.
Non licebat Iesu, ritus lege Mosaica praescri-
ptos statim antiquare ac discipulis suis obserua-
tionem eorum interdicere. Erant enim non so-
lum per se liciti et et pro aetatis cul-
tura alendis pietatis sensibus idonei, sed etiam
lege duitatis sanciti. Hinc et ipse eos obser-
uabat. Sed quanquam legem ritualem auctori-
tate ciuili priuare non poterat, tamen diuinam
eius auctoritatem e nomothetica in didacticam
conuertit, ritus illos liberaliter et ad scopum
legis summum (moralem) accommodate, obser-
uare docens. Cultum Dei externum, nomi-
natim eum, qui per facvisicia praestatur, Matth.
V, 23. 24. ita exerceri volebat, vt inseruiret
admonitioni de officiis ethicis, essetque incita-
mentum ad vitam diligentius examinandam. Cui
vsui cnm aptus esset, vnusquisque discipulorum
eum nunc libere probare, et istius vtilitatis
causa sibimet ipsi praescribere poterat. Hoc cer-
- te