tegi stationis et inflitut. diu. 23
contrariam fuisie mXvjPQO<?ei pharisaicae, quae
augendo rituum et fiatutorum numero (Matth.
IX, 14. XV, 2. XXIII, 4.), nomotheticae
codicis auctoritati stabiliendae inseruiebat. Hanc
autem rationem cum vehementer improbaret Je«
sus, sic quoque significauit, se aliud auctorita-
tis genus codici sacro asserere et conseruare
voluisse.
Sed eadem doctrinae scriptae emendatrix et
perfectrix explicatio, quae in argumento ethico
et ascetico conspicua est, in dogmatico etiam
deprehenditur; id quod iam exspectare fas est,
cum doctrina de Deo, quae aflensum et fiduciam
seruilem gigneret, pietati a lesu commendatae
non potuisiet conuenire. Sed eiusmodi Theo-
logia tum publice valebat inter Iudaeos, qui De-
um statuerent modo arbitrario et despotico prae-
cipere, iudicare et gubernare, h, e. cultum ma-
xime externum postulare, vni populo propter
hunc cultum prae reliquis fauere, et hunc fauo-
rem tribuendis huius vitae bonis significare, iis-
dem vero de causis oeconomiam religionis pu-
blicae nomotneticam vnice probare et perpetuo
conseruare velle. Hacc enim Dei notio, quae,
si subiectiue spectetur, pro varia culturae con-
ditione , modo imperfecta, modo falsa et indi-
gna vocari merebitur, etsi eo tempore apud Iu-
daeos iam multa ex parte per prophetas emen-
data erat, tamen cum aliis Scripturae locis con-
uenire videretur, plurimis adhuc probabatur.
B 4 Et
contrariam fuisie mXvjPQO<?ei pharisaicae, quae
augendo rituum et fiatutorum numero (Matth.
IX, 14. XV, 2. XXIII, 4.), nomotheticae
codicis auctoritati stabiliendae inseruiebat. Hanc
autem rationem cum vehementer improbaret Je«
sus, sic quoque significauit, se aliud auctorita-
tis genus codici sacro asserere et conseruare
voluisse.
Sed eadem doctrinae scriptae emendatrix et
perfectrix explicatio, quae in argumento ethico
et ascetico conspicua est, in dogmatico etiam
deprehenditur; id quod iam exspectare fas est,
cum doctrina de Deo, quae aflensum et fiduciam
seruilem gigneret, pietati a lesu commendatae
non potuisiet conuenire. Sed eiusmodi Theo-
logia tum publice valebat inter Iudaeos, qui De-
um statuerent modo arbitrario et despotico prae-
cipere, iudicare et gubernare, h, e. cultum ma-
xime externum postulare, vni populo propter
hunc cultum prae reliquis fauere, et hunc fauo-
rem tribuendis huius vitae bonis significare, iis-
dem vero de causis oeconomiam religionis pu-
blicae nomotneticam vnice probare et perpetuo
conseruare velle. Hacc enim Dei notio, quae,
si subiectiue spectetur, pro varia culturae con-
ditione , modo imperfecta, modo falsa et indi-
gna vocari merebitur, etsi eo tempore apud Iu-
daeos iam multa ex parte per prophetas emen-
data erat, tamen cum aliis Scripturae locis con-
uenire videretur, plurimis adhuc probabatur.
B 4 Et