Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

legislationis et injlitut. div. 29
illud hoc sensu conuenientisiimum fuilte ei, cuif
quod omnes concedunt, exemplo suo demon-
strandum erat, qualem homo se praestare pollet
ac deberet, et quantum valeret humana natura-
Sed haec velut in traniitu. Neque enim opus
elt, vt in hac nostra causa ad nomen illud pro-
uocemus , cum lesus per doctrinam suam pra-,
cticam omnemque viuendi rationem satis decla-
rauerit, quidnam Deo probetur, et quare fe
ipsum Deo probatissimum haberi velit. Qui-
cunque per hanc institutionem praeparatus , at-
que ita, quod ipse iesus volebat, diuinitus in-
stiturus et compulsus, (Io. VI, 4 4- 45.) h. e.
deliderio verae pietatis, non sortis laetioris stu-
dio, permotus, ipsum Messiam agnosceret, is
non poterat non amorem Dei erga lesum cum
amore eius erga perfectionem humanam con-
iunctim cogitare, atque ita confidere, Deum,
huius perfectionis promouendae causa omnia fa-
cturum, quae ipse esficere non poliet. Itaque
non est dubitandum , Ielum ita docuisse de gra-
tia diuina, vt indoles eius moralis, quoad opus
erat ad vsum practicum, facile sentiri a discipu-
lis , eademque de causa ipsa doctrina libere ab
iis probari poliet.
Quaeritur iam, an doctrina de gratiae reue-<
latione, s. de publica eius eademque diuina de-
claratione, eadem cum libertate probari potue-
rit? An haec quoque deliderio cuidam animi
humani morali ita respondeat, vt non opus sit
fide