Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

34 Nitzsch: de discrimine
«omothetica, seruilem assensum postulante, ideo-
quo re et facto declaraste discrimen, quod ex-
ternam .Dei legislationem et institutionem inter-
cedat: idem iam exspectare licet de sorma hu-
ius diuinae institutionis, s. de modo, quo Ie-
sus vsus est ad commendandam et iniungendam
hanc veteris doctrinae explicationem. De hoc
autem nonnulla separatim dicenda sunt, vt ap-
pareat, Iesum ea, quae libere probari poterant,
etiam morali modo commendasse, atque hac et-
iam ex parte fidei morali consuluisse. Iam cum
e superioribus consiet, Iesum se voluilTe Filium
Dei agnosci et summo in honore haberi, atque
hac ipsa re vniuersam quoque doctrinam eius
contineri, quaerere nos oportet, an ita com-
mouerit discipulos ad se Messiam agnoscendum,
yt assensus liberalis locum haberet. Fieri qui-
dem non poterat, vt ab iis agnosceretur, nisi
summam sui admirationem iis insiceret; ad quam
rem opus fuisse rebus et factis mirabilibus, sua
sponte intelligitur. Neque ea defuerunt. Sed
xiecesse est quaerere, qualem lesus sui ipsius ad-
mirationem commouerit? vtrum magis spe et
metu, quam reuerentia et amore mixtam, an
magis cum reuerentia et amore, quam cum spe
aut metu coniunctam? Ex hoc enim discrimine
judicari debet modus, quo vsus est ad auctori-
tatem doctrinae suae probandam. Admiratio,
quae maxime spem metumque commouisiet, non
potuisset non fidem seruilem gignere. Haec
enim sicut vim suara accipit a cupiditate rerum
- ‘ Pr°