Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

gs

Nitzjch: de discrimine

morum et virtutis praecepta e') ex eodem sacro
codice repetit, huiusque auctoritate ad ea com-
mendanda vtitur. Eidem igitur libro diuino
vim mortiferam et salutarem, eidem auctorita-
tem temporariam et perpetuam tribuit, atque
has sententias, specie sibi inuicem prorsus con-
trarias, tam plane et perspicue, tamque confi-
denter, proponit, tam sine vllo vel ambiguita-
tis metu, vel fluctuationis indicio, vt cum fir-
missima persuasione sic docuisse, summaeque in
docendo constantiae sibi conscius fuisie videatur.
Ad huius igitur repugnantiae compositio-
nem quaerere necesie est, quonam sensu Pau-
lus, quin secum ipse pugnaret, legem (rov va-
fj,ov, s. to y^CisAf/.oc) abrogatam dicere potue-
rit. Nam si constanter docuit, nec vere secum
ipse pugnauit, haud dubie eandem legem scri-
ptam alio sensu mortiferam et propterea anti-
quandam, alio salutarem ideoque confirmandam
dixit. Itaque omnis quaestio nostra spectare de-
bet
e) e. c. praeceptum summum de amore erga homi-
nes omnes, Gal. V, 14. Rom. XIII, 9 praece-
ptum de placabilitate Rom. XII, ty 20. de religio-
sa animi submissione 1 Cor. I, 31. de Tustentatione
doctorum euangelicorum IX, 8-10. de habitu viro-
rum et mulierum XI, 7-9. de iilentio mulierum in
conuentibus XIV, 34. de aperta et libera veri pro-
sc-ssione 2 Cor IV, 13. de fugienda impiorum soda-
litate VI, 14-18. de amore coniugaii Eph. V, 28-
31. de officiis liberorum erga parentes VI, 1-3.
de hospitalitate Hebr. XIII, 2. cet.