Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

legislationis et inJUtut. diu. 89
troductam. Ad hoc discrimen non satis atten-
debant maiores nostd in illa controuersia. Ac-
quiescebant illi in eo, legem Dei esse vham,
eandemque immutabilem b); mutationem tan-
tum locum habere in eius vi ad animum siatutn-
que hominis; hanc vero mutationem prosicisci
ab hominibus iplis, quorum alii sponte , alii
inuiti obediant; hos igitur adhuc subesse legi
damnanti et cogenti, illos non item; vtrisque
tamen legis cognitionem necessariam esse. Haec
etsi vera nec sententiae Pauli contraria erant,
praesertirn cum hic ipse formulam: eivoti vtvo
yos/.oVs ita vsurpet (Gal. V, 18. vt etiam ad
malos Christianos, disciplina gratiae indignos,
ideoque etsi non nomine, tamen re ipsa, oe-
conomiae legis damnantis et cogentis adhuc
subiectos, referri possit: tamen illa minime suf-
ficiebant ad Apostolum secum ipso conciliandum,
explicandamque controuersam de vsu legis quae-
stionem. Non ille potissimum de religione sin-
gulorum priuata, sed de publica religionis dis-
ciplina, per Mesliam prorsus immutanda iamqua
immutata, disserit. Hoc senserat Ioannes Agri-
cola. Hinc animum capiebat magnis viris ob-
loquendi. Et quanquam ille siniftre obloque-
batur, abrogationem legis proxime ad legis ar-
gumentum ipsamque adeo de lege institutionem
referens, cum ea, vt statim videbimus, ad for-
mam
h) v. LL. SS.*jp, 596. n. VI. item p, 751,

3