Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

ad v♦ p. episl. Indae.

201

Facile adducor cum hac apotheosi conferre
illam, qua parres Romani vsi sunt, ad Romu*
lum consecrandum. Liuius Lib. 1. cap. 16,
haec refert: His immortalibus ediris operibus,
quum ad exercitum recensendum concionem ia
campo ad capreae paludem haberet, fubito co-
orta tempeflas cum magno sragore tonitribus-
que tara denjo regem cooperuit nimbo vt con-
Jpectum eius concioni >.bflui rit: nec deinde in
terris Romulus fuit? Romana pubes, sedato
tandem pauore, postquam ex tam turbido die
serena et tranquilla lux rediit, vbi vacuam se-
dem regiam vidit, etsi satis credebat patribus,
qui proxime steterant, sublimem raptum pro-
cella tandem velut orbitatis metu icta moe-
stum aliquamdiu silentium obtinuit. Deinde a
paucis initio facto, Deum Deo natum, regem
parentemq^e vrbis Romanae saluere vniuerii Ro-
mulum iubent, pacem precibus exposcunt, vti
volens propitius suam semper sospitet proge-
niem. At dubiis adhuc motis Proculus Tulius
sollicita ciuitate desi erio Regis et infensa pa-
tribus, grauis vt traditur, quamuis magnae rei
auctor in concionem prodit: Romulus, Quiri-
tes, parens huius vrbis, prima hodierna luce
coelo delapsus se mihi obuiam dedit. Quum
perfusus horrore venerandusque adstitisiem, pe-
tens precibus vt contra intueri fas esiet: Abi,
inquit, nuncia Romanis, coelestes ita velle, vt
mea Roma caput orbis terrarum sit; proin rem
militarem colant, sciantque et ita posteris tra-
dant.