Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

202 Confecratio Mosis ad v. p. epijl. ludae.
dant, nullas opes humanas armis Romanis re-
sistere posse. Haec, inquit, ioquutus sublimis
abiit.
§. VIIr. Ad genus eiusmodi apotheoseos
narrationem refero de obitu et sepultura Mosis,
qui nec senio, nec vllo vulnere confectus cc-
Cubuisie , imo vluus mortem oppetiisse dicitur.
Moriendum Mosi erat, quod Tehouae dissisus
esset, vt eo maior populo in Iehouam reueren-
tia metusque inculcaretur, omneque germen
disfidentiae, ad quam pronus erat, sensu timo-
ris extingueretur; at legislatoris dignitas et
bene merita coelo dignum reddiderant et poena
peccati praemio emollienda erat. Mors itaque
Alosis ita describitur, vt perennis simul eius
vita insinuetur, ipso Deo in se munus sepultu-
raesuscipiente, nec exuuiis corporis eius vllibi
inuentis. Hanc Mosis ad superos translatio-
nem aut cousecrationem ludas, aut quisquis est
auctor libri avasiccrscos1 Moova-scog, mythicis figu-
ris expressit, dramaticeque exhibuit, dum Mi-
chaelem et diabolum narrat inter se de corpore
Mofis contendissfe, Michaelem vero e pugna su-
periorem diseessisse, seruatoque corpore Mosen
sedibus adseruisse immortalibus.

:\

»

VII.