Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

IVatch: c enfur a

328
vero quatnuis per se sit expeditum, lectionem
pronominis vejira, quam Baronivs eiusque
amici tuentur, e Ile deprauatam vocabuloque no-
flra, quod Sigonxvs rectiori sententia ac me-
liorum exemplorum fide exhibet, manifesto er-
rore sur rogatam ; res tamen ipsa risurn 'lapien-
tium mouere debet, siue vejlra; siue nojlrd
patrimonia esie, credas. Quod si pontifex ea
patrimonia iam posiedit, nulla opus fuit dona-
tione;, sin minus, donatio ei! insolens ac abso-
na, quod ipse Ludouicus nihil in Sicilia vm-
quam habuit, teste Sandino, viro grauiilimo.
Deinde idem Sandinvs r) ■ nos C labnam Si~
ciliamque , inquit, eodem modo donatam a Lu-
douico dicimus, quomodo don‘tianem explicat
diploma confirmationis. tam Ottonianae; quam
JJenricianae, nempe non facto posfefsioms; fed
iure praetenjonisneque re; fed promi[fione.
Consulto iam mihi tempero, quo minus, ad
confutandas de Ottoniana atque Henriciana do-
nandi sormula nugas , ea repetamus , quae su-
pra fusius exposui.. Necesse enim est, vt Ot-
tonis traditio aut vera; aut falsa sit. Atqui ve-
ram esie, statuit Sandinvs. Consequens ergo
est, vt Otto ea dederit, quae Ludouici pietate
centum ante annis in pontisicem fuerunt colla-
ta Si falsa est, vti est, eam, tamquam veri-
tatis testem excitare, quisque sapiens dixerit
ineptum. Quod de Ludouico comminiscantur,
de
:) Dict, loc„ p. 2-\0.