Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

2 Noesselt: interpr. grammat.
gis deceret eum, qui ipsi Christo familiari (li-
mus esset, credo et moribus simillimus, ita et-
iam ei ceteros praeter discipulos carus, vt, cum
de se loqueretur, nullo ipse libi magis placeret
nomine, quam discipuli eius quem Iefus prae-
cipue diligeret? Quid magis consentaneum di-
sciplinae huius magistri,/ cuius perennem suo-
rum amorem ipse laudauerat (in Euang. c.XIIs,
I.), omnemque vim illius disciplinae comple-
xus erat praecepto Christi (versu 34. 35.): ita
vos inuicem amate, vt ego vos j eo vos cogno-
scent omnes, meos discipulos efse, quod vos mu-
tuo amaueritis. Hunc tenebat Patri poslremis
iisque ardentissimis precibus (Io. XVII, 21.)
suos hactenus in primis commendasse, vt eos
vellet umoris vnitute fic coniunctos reperiri, vt
ipse ac Puter coniunctifsimus efset; nec, satali
illo die, quo omnes esset homines iudicaturus,
quidquam magis requisiturum, quam caritatem
aliorum , eamque remuneraturum tamquam sibi
ipsi praestitam beniuolentiam. Quid igitur mi-
remur, Ioannem in hac vna omnia posuisse, ne-
que in perfecto Cbristiano, si illa plenus esset,
quidquam desiderasse. Eandem disciplinae Chri-
stianae legem ceteri quoque Apostoli sequuntur
et commendant, veluti Paullus, qui in eius ne-
cesiitate persuadenda totus est(i Corinth. XIII.)
eamque omnibus animi dotibus et virtutibus,
ipsi adeo fidei et spei, praefert (versu 13-), eo
haud dubie sensu, quod sine ea cetera omnia
vana sint ac nulla, isque sutim, non aliorum
' com-