Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

4 Noefselt: interpr. granimat.
Istius igitur in loci principio illud: sv ts~
70J paene omnes viderunt, quod est satis ob~
uium, referri ad superiora debere, ad ea vide-
licet, quae Ioannes de aliorum vero amore di-
xerat , non verbis eum aut lingua , Jed fnetis et
veritate contineri (v. i8.), similetnque esse amo-
ris Christi, qui vel mortem pro nobis oppetie-
rit (v. 16.), Qui quidem amor 11 ita integer
est ac purus, dat nobis ad cognoscendum hoc,
ori ex ryjg oihn^eiotg ex/xkv. Quod non est in-
tellectu difficile, si quis vsum loquendi Ioanni
nostro proprium tenet, quem vnice in his in-
terpretandis oportet sequi. Atqui is nonnum-
quam hoc loquendi modo sic videtur vti, vt
significet eum, qui sequatur veritatem agendo,
vitam et mores accommodet verae doctrinae.
Quo quidem sensu Christus apud Ioannem cap.
XVIII, 37- dixisse videtur: tioig 6 cuv ex rUg
cihriSeixg, rixzei [/.% jyjg (pooi/yjg, quicunqtie ve-
ritatis amans est. me audit, h. e. mihi obse-
quitur, atque sic ipse declaraste huius formulae
sensum. Ioannes etiam in hoc ipso capite IIs,
12., quiCainum profitetur fuisie ix tS Hon
h. e. eius voluntatem lecutum eo, quod, quem-
admodum hic, homicida fuerit; sic quidem
Christus Io. VIII, 44. Iudaeos vitae suae insi-
diantes dicit: ex tS ^«(3oAa elvxi xxi Tccg e’7n-
Sv(i!otg CCurS 7T(5<«?v. et noster, qui e veritate
fint, v. 22. et 24. 'praecepta Dei obferuare et,
quae ei probentur, facere. Sed alio quoque
sensu hanc loquendi formam vsurpat Ioannes.
Nam-