Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

in interpretatione libb. facr. 39
Iam-vero, vti saepe ad explendas orationis
lacunas eaedem voces ac locutiones ipsae assu-
mantur necesse est, quae in contextu antece-
dentium et consequentium inueniuntur w): ita
nec rarius requiritur, vt in eodem e verbo no-
men coniugatum, vel e nomine conmgatnni ver-
bum, tanquam irhriQcoTiitov, eruatur. Prioris
quidem rationis exempla in-hebraico codice per-
multa suppeditant, et defectiones quorundam
nominum, e verbis coniugatis addendorum, tam
crebro apparent, vt haud temere inter ellypfes
conflantes numerentur, veluti tojv et
itemque D>’TT\ et Gen. VI»
4. XVi, I. XLII, 7. Psalm. XII, 4. Eccles. VI,
3. et aliorum, quae in commentat. mea II.
corn-
ui t, ita vt nec isle homo ipfe , nec eius parentes /ce-
leribus suis me rui]]e dicantur, vt caecus nasceretur.
Aeque perspicuum est, id quod ilii notationi ad-
iunctum repeiitur, particulam noc hic non «<noXo-
yc/.us, sed ovy.ftotriy.ws explicandam, atque ante
eam rursus supplendum esse : rv(pr os eytwf^n, 1'.
txto yeyovtv, cuiusmodi snpplementa multis N. T.
locis conuenire, neminem fugit, e. g. I. Ioh. IT,
iq. vbi ante 7?« (pxvrewSScnv repetere id, quod In-
terpres Sipus versioni iuseruit: s£ yuwv IgtjXiiov,
vel: in ey.tmotv yt'3* non dubitabimus.
vt") Tali assumtione et dubitationes de veritate lectio-
nis, et coniecturas de hac immutanda caueri vel
reiici posse , contra Tellervm et Reiskivm ido-
neis exemplis demonstri tum est in S. Ven. Schlevs-
kep.i dijjertat. cit. p. 4°-