Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

170 Kruiger • t entem en in Pf. L XXIII.

enigilaueris, il!ico euaneseit, aeque subito eo-
rum imaginem (s. spKndorem tu, domine, ira-
tus r) delere soles — Ego vero, qui anrea
illud aegerrime ferrem , et vehementer dole-
rem , sane brutus fui, omnis rationis expers,
et coram te prorsus vt animal brutum me gessi.
Nunc vero te constans sequar. Nam tu me,
prouti fert consilium tuum , summa cum dili-
gentia duces . et post calamitatem s) in tutelam
tuam recipies. Quisnam in coelo est , quidue
in terra, quod praeter te ego appetam? Cor-
pus et animus meus tui desiderio flagrat t); tu
es animi mei fiducia ac Deus meus in 3 ternum!
En, quicunque te relinquunt, pereunt; nam
omnes, te relicto aliena sacra secutos, e me-
dio tollis. Ego vero, Deo familiaris, summa
perfruor felicitate ; siquidem in domino Iehoua
fiduciam pono, cuncta eius egregie facta cele-
braturus. —

NOTA E.
Vers. 1. Carmen ex abrupto incipit. Ete-
nim vates cum diu multumque de hominum fa-
tis ac dispari sorte secum cogitasTet, tandem,
cam-
t) alii: Somnio similes sunt, vbi enigilaueris, cito
«uanescenti; tu enim, domine, expergefactus (alii:
in vrbe) eorum splendorem e medio tolles.
3) alii: pojlea cum honore,
t) alii: Si vel cor^tae et animo msetrimus tfsem.