Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

322 Bellermann: de Hebr. aenigmatibus,
delectantur. Puer aeque ac populus puerilis
facetiis istis salibusque ingenio suo hebeti facil-
lime dant negotium; limilitudinem duabus in
rebus obseruatam paucis verbis exprimunt, et,
familiaritatis studio cum maxime ducti, inge-
nium suum aenigmatibus familiari sermone at-
que colloquio cordato inmixtislubentistime acuunt.
Tribus his rationibus, ab expedita facultate,
breuitatis et confabulationis studio desumtis,
quaestionem illam psychologicam quare puesi
puerilesque populi genus dicendi aenigmaticum
admodum ament”, solui poste nobis persuasum
habemus.
Tam gens hebraea, quoad mentis cultum
considerata, in eiusmodi gradu, qualem aetas
captusque puerilis obtinere solet, per longum
temporis spatium substitit; vnde mirum non est,
eandem aenigmata, griphos, sententiosum di-
cendi modum et alia poeseos puerilis genera
adamasse. Natio haec quanti fecerit aenigma-
ta, ex multis exemplis in sacris literis obuiis
facile adparet, quae colligere, et vni fere ob-
tutui subiicere atque obseruationes qualescun-
que adspergere operae pretium duximus.
§• 2.
Aenigma Hebraeis vocatur HlTI, a radice
apud Arabes i) intorquere, ssecte-
re, per ambages ducere, 2) aenigmata propo-
nere. Ghidah itaque secundum deriuationem
est