Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

ad lud. XIV. 12-19 et Prou. XXX, 11-31. 323

est oratio inflexa, seu oratio obliquis flexibus
decurrens a). Aenigma enim est sermo obscu-
rior et quasi perplexus, qui oseitantem effugit
tardiorique ingenio euadit.
Posses etiam Chidah, si punctis inasorethi-
cis, Dagescho in Daleth deficiente, supersede-
re et Iod in medio pro matre lectionis explica-
re velis, ad radicem Tlsl contracte 1H, ara-
bice Os—-i» acutus fuit, exacutus ejl referre;
m enim est acutus Ps. LV1I, 5. Prou. V, 4.
quae deriuatio acutam orationem, seu acumen
ingenii in inueniendo et extricando aenigmata
indigitaret. Mens enim obtusior non assequi-
tur aenigmata, sed is, qui acumine inuenien-
dique exercitatione gaudet. Acuta sit mentis
acies, quae in aenigmatum sententiam penetra-
re vult. Prior tamen deriuatio est praeferenda
vel ob id, quod semper cum radice 1TI con-
struitur.
Graecum aenigmatis vocabulum est 6
<f)og, a, et to r^i(pcg, eog s cuius significatio
eodem fere modo a primitiuo, deducitur. Tqi-
(pog enim est i) sagena, rete intricatum, a)
dein quaestio aenigmatica. Definitionem t»
•ygiCpz illam antiquam hic apponere iuuabit, quam
X 2 Athe-
V
a) Schvltens ad lob. XVI, 20. et ad Prou. I, 5,
Michaelis supplementor. ad Iexica hebr. N. 682.
pag. 681. Lexicon Simonis - Eichhornianvm:
p. 518. vel Lex. Cocceio-Schvlzianvm p,34I.
ed. 1777. et p. 554. adit. 1793.