Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

adlurf. XIVt 12-19 et Prou. XXX, 11-31. 325
Simjbn : Vers. 14. ‘DNQ MP» uDNriD
pine sm Tyei
Conuiuae: Vers. 18. Tb*3*1Q plHD HD
■nso Ty nei
Simfon: 'flSjyS Omnn
VITTl DHNSO N“?
Ad verba sic vertimus:
Quid hoc libi vult?
QmeJHo aenigmatica: De edace exiuit cibus.
De acri exiuit dulcedo.
Solutio: Quid dulcius meile ?
Quid acrius leone?
Exprobratio: Nili inuenca mea arassetis,
Aenigma meum non soluissetis t
Veteres verliones, e. g. syriacam, arabi-
cam , chaldaicam, graecam alexandrinam et vul-
gatam latinam qui comparauerit, inueniet, rhyth-
mum a Chaldaeo, s. Ionathane omnium optime
esse expressam; quas tamen verliones breuita-
tis studio ducti non addimus.
Vocabulum TJJ a r. TTy robustus, validus,
fortis, h. 1. acer, nam in aenigmate vocabulum
Ty refertur et ad ferocitatem leonis et ad acer-
bitatem saporis (quod lexicographi me^ quidem
sententia nondum notarunt). Acer, acris etc.
eandem ambiguitatem vt ofcvg, Ty admittit.
Simsonis criminatio finalis etiam aenigma-
tiee dicta est, nam verba : Niji muencClmea aras-
fetis, idem est ac nis alieno auxilio vfi esfetis,
seu, nisi blanditi efsetis, vt Syrus habet, vxori
meae,