DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.8503#0047
Ανάκτορα.— Οϊκίαι Ιδιωτών
33
παρά τό έξωτερικόν πρόπυλον Η.Ή αύλή Ν, ής την ανατολικήν
πλευράν κοσμεί στοά, είναι ή της γυναίκωνίτιδος, τοαέγαρονδέ
των γυναικών είναι μικρότερον και άπλούστερον του των ανδρών,
διότι σύγκειται μόνον έκ δύο δωματίων , του εντελώς ανοικτού
προς την αύλήν προδόμου και τοΟ κυρίως μεγάρου Ξ,το όποιον
έν τω μέσω έχει έστίαν τετράπλευρον. Άπό του προδόμου πά-
λιν διά θύρας κειμένης έν τω άνατολικω τοίχω έςήρχοντο
εις διάδρομον και δι' αύτοΟ έφΟανον εις διάφορα δωμάτια (ε, ε),
ων άλλα μεν έχρησίμευον ώς θάλαμοι ήτοι κοιτώνες, άλλα δέ
ώς ταμεία δηλ. άποΟήκαι.
Το όλον σ/έδιον του ανακτόρου παρίσταται ούτω λίαν σα-
φές και άπλοΰ'ν,συγχρόνως δέ και πρακτικόν' σύγκειται έκ δύο
κυρίων μερών, του μεγάρου των ανδρών μετά της αυλής του
και τοΟ μεγάρου των γυναικών μετ' ιδίας αύλής' άμφότερα
συγκοινωνοΰσιν άμέσως μετά τής έΗωτερικής αύλής Ζ, μεταξύ
των δέ και διά διαδρόμων στενών και ελικοειδών" παρά το μέ-
γαρον των ανδρών κείται Ό λουτρών, εις ον κατά τά έθιμα τής
ομηρικής έποχής ήγοντο ό'πως λουσΟώσιν οί Ηένοι, και δωμά-
τιά τινα τής υπηρεσίας βεβαίως, παρά δέ το μέγαρον τών γυ-
ναικών οί κοιτώνες τών οικοδεσποτών και τών άλλων γυναικών
και τά ταμεία.
Οί τοίχοι έκτίζοντο έκ λίθων μικρών μετά πηλοΰ και έκ
πλίνθων ωμών κατά διαστήματα ύπήρχον έν αύτοϊς οριζον-
τίως τεΟειμέναι δοκοί ξύλιναι, όποϊαι και σήμερον έτι, ζνΛοόε-
βιαι καλούμεναι, συνειΟίζονται' εφερον δέ οί τοίχοι και χρίσμα,
πρώτον εκ πηλού αναμεμιγμένου μετ άχυρων, επ αυτού οε
άλλο έξ άσβέστου καΟαρας' διότι ή άσβεστος ήτο γνωστότατη
έν τή έποχ_ή ταύτη και εύχρηστοτάτη, αλλά μόνον ει: τά χρί-
σματα η κονιάματα, ουοεποτε ο ως συνοετικον μέσον έν τη
τοιχοδομία. Τό ές άσβεστου χρίσμα έκοσμεϊτο πολλάκις διά
τοιχογραφιών , ών πολλά τεμάχια άνεκαλύφΟησαν διατη-
ροΟντα εισέτι ζωηρότατα χρώματα μέλανα, λευκά, κίτρινα,
έρυΟρά και κυανά' μεταςύ δ αύτιύν εξέχει μία τοιχογραφία
3
33
παρά τό έξωτερικόν πρόπυλον Η.Ή αύλή Ν, ής την ανατολικήν
πλευράν κοσμεί στοά, είναι ή της γυναίκωνίτιδος, τοαέγαρονδέ
των γυναικών είναι μικρότερον και άπλούστερον του των ανδρών,
διότι σύγκειται μόνον έκ δύο δωματίων , του εντελώς ανοικτού
προς την αύλήν προδόμου και τοΟ κυρίως μεγάρου Ξ,το όποιον
έν τω μέσω έχει έστίαν τετράπλευρον. Άπό του προδόμου πά-
λιν διά θύρας κειμένης έν τω άνατολικω τοίχω έςήρχοντο
εις διάδρομον και δι' αύτοΟ έφΟανον εις διάφορα δωμάτια (ε, ε),
ων άλλα μεν έχρησίμευον ώς θάλαμοι ήτοι κοιτώνες, άλλα δέ
ώς ταμεία δηλ. άποΟήκαι.
Το όλον σ/έδιον του ανακτόρου παρίσταται ούτω λίαν σα-
φές και άπλοΰ'ν,συγχρόνως δέ και πρακτικόν' σύγκειται έκ δύο
κυρίων μερών, του μεγάρου των ανδρών μετά της αυλής του
και τοΟ μεγάρου των γυναικών μετ' ιδίας αύλής' άμφότερα
συγκοινωνοΰσιν άμέσως μετά τής έΗωτερικής αύλής Ζ, μεταξύ
των δέ και διά διαδρόμων στενών και ελικοειδών" παρά το μέ-
γαρον των ανδρών κείται Ό λουτρών, εις ον κατά τά έθιμα τής
ομηρικής έποχής ήγοντο ό'πως λουσΟώσιν οί Ηένοι, και δωμά-
τιά τινα τής υπηρεσίας βεβαίως, παρά δέ το μέγαρον τών γυ-
ναικών οί κοιτώνες τών οικοδεσποτών και τών άλλων γυναικών
και τά ταμεία.
Οί τοίχοι έκτίζοντο έκ λίθων μικρών μετά πηλοΰ και έκ
πλίνθων ωμών κατά διαστήματα ύπήρχον έν αύτοϊς οριζον-
τίως τεΟειμέναι δοκοί ξύλιναι, όποϊαι και σήμερον έτι, ζνΛοόε-
βιαι καλούμεναι, συνειΟίζονται' εφερον δέ οί τοίχοι και χρίσμα,
πρώτον εκ πηλού αναμεμιγμένου μετ άχυρων, επ αυτού οε
άλλο έξ άσβέστου καΟαρας' διότι ή άσβεστος ήτο γνωστότατη
έν τή έποχ_ή ταύτη και εύχρηστοτάτη, αλλά μόνον ει: τά χρί-
σματα η κονιάματα, ουοεποτε ο ως συνοετικον μέσον έν τη
τοιχοδομία. Τό ές άσβεστου χρίσμα έκοσμεϊτο πολλάκις διά
τοιχογραφιών , ών πολλά τεμάχια άνεκαλύφΟησαν διατη-
ροΟντα εισέτι ζωηρότατα χρώματα μέλανα, λευκά, κίτρινα,
έρυΟρά και κυανά' μεταςύ δ αύτιύν εξέχει μία τοιχογραφία
3