Vergilius Maro, Publius; Maillol, Aristide: The eclogues of Vergil: in the original Latin with an English prose translation (London, 1927)

sive antro potius succedimus, aspice, ut antrum
silvestris raris sparsit labrusca racemis,
MENALCAS
Montibus in nostris solus tibi certat Amyntas,
MOPSUS
Quid, si idem certet Phoebum superare canendo ?
_ MENALCAS
Incipe Mopse prior, si quos aut Phyllidis ignes
aut Alconis habes laudes aut iurgia Codri,
incipe; pascentis servabit Tityrus haedos,
MOPSUS
Immo haec, in viridi nuper quae cortice fagi
carmina descripsi et modulans alterna notavi,
experiar, tu deinde lubeto ut certet Amyntas,
MENALCAS
Lenta salix quantum pallenti cedit olivae,
puniceis humilis quantum saliunca rosetis,
ludicio nostro tantum tibi cedit Amyntas,
sed tu desine plura, puer; successimus antro,
MOPSUS
Exstincflum nymphae crudeli funere Daphnim
flebant, vos coryli testes et flumina nymphis,
cum complexa sui corpus miserabile nati,
atque deos atque astra vocat crudelia mater,
non ulli pastos illis egere diebus
frigida Daphni boves ad flumina; nulla nec amnem
libavit quadrupes, nec grammis attigit herbam,
Daphni tuum Poenos etiam ingemuisse leones
intentum montesque feri silvaeque locuntur,
Daphnis et Armenias curru subiungere tigris