Vergilius Maro, Publius; Maillol, Aristide: The eclogues of Vergil: in the original Latin with an English prose translation (London, 1927)

R VERGILI MARONIS ECLOGA OCTAVA
DAMON SEU PHARMACEUTRIA
ASTORUM MUSAM DAMONIS
I ALPHESIBOEI ; IMMEMOR
IJCJWHERBARUM quos est mira
\ES2Sr TA IUVENCA/CERTANTIS QUO
RUM STUPEFACTAE CARMINE LYN
i CES/ETMUTATA SUOS REQUIERUNT
I FLUMINA CURSUS,; DAMONIS MU
/ SAM DICEMUS ET ALPHESIBOEL

tu mihi, seu magni superas lam saxa Timavi
sive oram Illyrici legis aequoris, en erit umquam
ille dies, mihi cum liceat tua dicere facfta?
en erit ut liceat totum mihi ferre per orbem
sola Sophocleo tua carmina digna cothurno}
a te principium, tibi desinet i accipe mssis
carmina coepta tuis, atque hanc sine tempora circum
inter vidtrices hederam tibi serpere laurus*
frigida vix caelo nodtis decesserat umbra,
cum ros in tenera pecori gratissimus herba:
incumbens tereti Damon sic coepit olivae*

DAMON
Nascere, praeque diem veniens age Lucifer almum,
comugis indigno Nysae deceptus amore
dum queror et divos, quamquam nil testibus illis
profeci, extrema monens tamen adloquor hora*
mcipe Maenalios mecum mea tibia versus*
Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
semper habet; semper pastorum ille audit amores

74