Gottesdienst (Leokorion)
415
Das ist ein etymologischer Mythus, giebt aber keine
Erklärung von der Bedeutung des Heiligthums und seines
Dienstes1). Deshalb hatte schon Otfried Müller angenommen,
es habe hier eine Entsühnung der versammelten Gemeinde
a. a. 0. tüjv Aedi Buyaxepuuv TTpaiEiGtac Kai OeÖTTric Kai €ußoüA.r|C. xauxac
be uirep xfjc TröA-eujc Tfjc 'A9r|vaiuuv dvatpeGfjvai \6yoc exei embövxoc
auxdc tou Aedi ec xöv xp^c^öv töv AeAqpiKÖv. eXeye yäp u.r| äv äWwc
cuu8f|vat ty\v TröXtv, ei ur| eKeivai ccpaYiacGeiev. Ebenso dann bei Lexiko-
graphen und Scholiasten, die auf dieselbe attikistische Quelle zurück-
führen, wohl Pamphilos (s. Schwabe in Leipz. Siud. IV S. 136 ff.): Pho-
tios u. d. W. AeuuKopiov1- iepöv 'A6t'ivr]a' toü be Aedi Guyarepec efevovxo
xpeTc, OpaaGea Oeönr) (EußouXr], di TrapGevot imep xfjc TröA.euJC eccpaYidcGr)-
cav Kaxd xP^c^ov ckövxoc xou Traxpöc eirioövTOC. (Ganz abgekürzt bei
Bekkers An. Gr. I S. 277, 13 = Etym. Magn. S. 560, 34; Theodoret.,
Therap. VIII S. 115, 10) Suidas u. d. W. AeuuKopiov 1 = Schob Thu-
kyd. I 20 und Apostol. X 53 (Arsen. XXXIII 3) xöttoc xfjc 'AxxiKfjc d-rrö
Tfjc ieropiac. eXiu.ujHt iroxe r\ 'AxxiKn. Kai Xücic fjv xibv beivurv Traibuuv
(Traiböc) c9aYn. Aeibc oöv Tic xdc eauxoö GuYaxepac (Koüpac) embebujKe
Kai d7iri\Xafce xou Xtuoü xr)v tt6X.iv ■ Kai ek xoOtou eKXf|6n, 6 xöttoc Aeiu-
KÖpiov (Kai xoüxuuv iepöv efevexo KaX.ouu.evov AeuuKopiov, bei Apostolios
folgt dann noch Zusammenfassung von Suidas2). Photios u. d. W.
AeuJKÖpiov2 = Suidas u. d. W. AeuuKopiov 2 = Schob Demosth. LIV 7
(wo die 6 ersten Worte aus Suidas2 vorausgeschickt sind) Aeihc ö 'Op-
cpeuuc .... ÖUYaxepac (ecxe) xpeTc OaaGeav (Phot. <t>paa6eav) 0eÖTTn,v
GußouAnv, ac üirep xfjc xdjpac cqpaYiacGeicac exi TrapGevouc exi|ur)cav 'AOii-
vaioi xuj npLuuj. Verflacht im Scholion zu Libanios, Deklam. XXVII
S. 605A Morell Xoiuxiu -rroxe KaxaAaßovxoc xdc 'AGnvac e'xpr)cev ö Geöc ur|
TraücecGai xö beivöv Trpiv äv ttoXitOjv xic xd eauxoö xeKva eiribw Trpöc
dvaipeciv. Aeuuc xic e'xuiv xpeic Girraxepac OpaaGeav, Geöirnv (Ocottou--
ttiiv) Kai GußouArjv TrpoOuuujc embebujKev. öGev aüxaic xö iepöv üjkooo-
|uf)Gr], xö KaX.oüu.evov AeuJKÖpiov. Vgl. auch Tlvodulos Magister, Prcs-
beutik. in Boissonade's An. Gr. II S. 265 iepd be Kai ßiuu.oüc xaTc Guyü-
xpdciv dveGecav xou Aedi Kai Träciv auxdc oic eixov exiu-wv Kaxd xauxä
xoic Geoic. Bei Hieronymus in Jovin.l S. 185Mart. ist es eine Tochter
geworden, gleichwie Aineias von Gaza S. 83 nur die Praxithea nennt:
s. Bois'-onade zu Theophylakt. S. 239. Von dieser heisst es jedoch der
besseren Ueberlieferung entsprechend (nicht „im Geiste der Zeit", wie.
man gemeint hat): filia illa L<o virgo perpetuam pestüentiam (Xoijuöc
statt Aiuöc) patriae seribitur sp>ontanea morte solvisse.
1) Auch Lobeck, patholog. serm. Gr. elem. I S. 550 Anm. 6 erklärt:
„suspectus est Leos heros et illa de filiabus eius fabula sicut omnia
quae de Gi aecorum sacrificiis humanis prodita sunt. Nomen Leocorion vel
Leocori cuiüsdam monimentu'ii vel populi curiam sive X.n,ixov indicat."
415
Das ist ein etymologischer Mythus, giebt aber keine
Erklärung von der Bedeutung des Heiligthums und seines
Dienstes1). Deshalb hatte schon Otfried Müller angenommen,
es habe hier eine Entsühnung der versammelten Gemeinde
a. a. 0. tüjv Aedi Buyaxepuuv TTpaiEiGtac Kai OeÖTTric Kai €ußoüA.r|C. xauxac
be uirep xfjc TröA-eujc Tfjc 'A9r|vaiuuv dvatpeGfjvai \6yoc exei embövxoc
auxdc tou Aedi ec xöv xp^c^öv töv AeAqpiKÖv. eXeye yäp u.r| äv äWwc
cuu8f|vat ty\v TröXtv, ei ur| eKeivai ccpaYiacGeiev. Ebenso dann bei Lexiko-
graphen und Scholiasten, die auf dieselbe attikistische Quelle zurück-
führen, wohl Pamphilos (s. Schwabe in Leipz. Siud. IV S. 136 ff.): Pho-
tios u. d. W. AeuuKopiov1- iepöv 'A6t'ivr]a' toü be Aedi Guyarepec efevovxo
xpeTc, OpaaGea Oeönr) (EußouXr], di TrapGevot imep xfjc TröA.euJC eccpaYidcGr)-
cav Kaxd xP^c^ov ckövxoc xou Traxpöc eirioövTOC. (Ganz abgekürzt bei
Bekkers An. Gr. I S. 277, 13 = Etym. Magn. S. 560, 34; Theodoret.,
Therap. VIII S. 115, 10) Suidas u. d. W. AeuuKopiov 1 = Schob Thu-
kyd. I 20 und Apostol. X 53 (Arsen. XXXIII 3) xöttoc xfjc 'AxxiKfjc d-rrö
Tfjc ieropiac. eXiu.ujHt iroxe r\ 'AxxiKn. Kai Xücic fjv xibv beivurv Traibuuv
(Traiböc) c9aYn. Aeibc oöv Tic xdc eauxoö GuYaxepac (Koüpac) embebujKe
Kai d7iri\Xafce xou Xtuoü xr)v tt6X.iv ■ Kai ek xoOtou eKXf|6n, 6 xöttoc Aeiu-
KÖpiov (Kai xoüxuuv iepöv efevexo KaX.ouu.evov AeuuKopiov, bei Apostolios
folgt dann noch Zusammenfassung von Suidas2). Photios u. d. W.
AeuJKÖpiov2 = Suidas u. d. W. AeuuKopiov 2 = Schob Demosth. LIV 7
(wo die 6 ersten Worte aus Suidas2 vorausgeschickt sind) Aeihc ö 'Op-
cpeuuc .... ÖUYaxepac (ecxe) xpeTc OaaGeav (Phot. <t>paa6eav) 0eÖTTn,v
GußouAnv, ac üirep xfjc xdjpac cqpaYiacGeicac exi TrapGevouc exi|ur)cav 'AOii-
vaioi xuj npLuuj. Verflacht im Scholion zu Libanios, Deklam. XXVII
S. 605A Morell Xoiuxiu -rroxe KaxaAaßovxoc xdc 'AGnvac e'xpr)cev ö Geöc ur|
TraücecGai xö beivöv Trpiv äv ttoXitOjv xic xd eauxoö xeKva eiribw Trpöc
dvaipeciv. Aeuuc xic e'xuiv xpeic Girraxepac OpaaGeav, Geöirnv (Ocottou--
ttiiv) Kai GußouArjv TrpoOuuujc embebujKev. öGev aüxaic xö iepöv üjkooo-
|uf)Gr], xö KaX.oüu.evov AeuJKÖpiov. Vgl. auch Tlvodulos Magister, Prcs-
beutik. in Boissonade's An. Gr. II S. 265 iepd be Kai ßiuu.oüc xaTc Guyü-
xpdciv dveGecav xou Aedi Kai Träciv auxdc oic eixov exiu-wv Kaxd xauxä
xoic Geoic. Bei Hieronymus in Jovin.l S. 185Mart. ist es eine Tochter
geworden, gleichwie Aineias von Gaza S. 83 nur die Praxithea nennt:
s. Bois'-onade zu Theophylakt. S. 239. Von dieser heisst es jedoch der
besseren Ueberlieferung entsprechend (nicht „im Geiste der Zeit", wie.
man gemeint hat): filia illa L<o virgo perpetuam pestüentiam (Xoijuöc
statt Aiuöc) patriae seribitur sp>ontanea morte solvisse.
1) Auch Lobeck, patholog. serm. Gr. elem. I S. 550 Anm. 6 erklärt:
„suspectus est Leos heros et illa de filiabus eius fabula sicut omnia
quae de Gi aecorum sacrificiis humanis prodita sunt. Nomen Leocorion vel
Leocori cuiüsdam monimentu'ii vel populi curiam sive X.n,ixov indicat."