DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.66444#0231
LIBER V, 31
weta tis hibernis , docebant; rem esse teßimonio ,
^§ quod primum boftium impetum , multis ultro
"% vulneribus illatis , sortissime sustinuerint; re
^% frumentaria non premi: interea & ex proxi·
>°^ wis hibernis, & a C^sare conventura subsidia;
b^ poftremo, quidesse levius, aut turpius, quam,
^aullore bosie de jummis rebus capere confilium 1
™^, XXIX. Contra ea Titurius , fero fa&u-
™A ros clamitabat, cum majores boslium manus,
%! adjungis Germanis, convenissent; aut cum ali-
™^ quid calamitatis in proximis hibernis essit ac-
"^ ceptum: brevem considendi esse occafanem, Ca-
^^ forem arbitrari profeslum in Italiam; nec ali-
m^ ter Carnutes intersiciundi Tasgetii conßlium
1^ suisse capturos, neque Eburones, si ille adeffet,
'^M tanta cum contemptione nosiri ad caßra ventes.
^ ^ roseae: non boslem aussorem, fed rem speffare:
subtfe i Rhenum: magno esse Germanis dolo-
nius,| vi äriovifti mortem 2, & superiores noßras
rfä vissorias: ardere Galliam, tot contumeliis ac-
#1 ceptis, sub populi Ro^. imperium reda&am ,
^^ fuperiore gloria rei militaris extin&a. Po-
im^ ftremo, quis boc sibi persuaderet, fine certa re
s^ Ambiorigem ad ejusmodi condlium defcendisse?
vix & luam fententiam in utrimque partem effe tutam;
i& sinilft durius 3, nullo periculo ad proximam
mU legionem perventuros. Si Gallia omnis cum
il. &i Germanis consentiat, unam esse in celeritate po·
nlte dtam falutem, Cott^ quidem, atque eorum,
^1 ?ui
1^ 1 i, e. non longe abesse Rhenum, 2 Nempe accep-
^ ^ ta clade, aut ex vulneribus, aut moerore obierit.
# 3i. e. si nihil subsit difficilius, aut periculosius.
weta tis hibernis , docebant; rem esse teßimonio ,
^§ quod primum boftium impetum , multis ultro
"% vulneribus illatis , sortissime sustinuerint; re
^% frumentaria non premi: interea & ex proxi·
>°^ wis hibernis, & a C^sare conventura subsidia;
b^ poftremo, quidesse levius, aut turpius, quam,
^aullore bosie de jummis rebus capere confilium 1
™^, XXIX. Contra ea Titurius , fero fa&u-
™A ros clamitabat, cum majores boslium manus,
%! adjungis Germanis, convenissent; aut cum ali-
™^ quid calamitatis in proximis hibernis essit ac-
"^ ceptum: brevem considendi esse occafanem, Ca-
^^ forem arbitrari profeslum in Italiam; nec ali-
m^ ter Carnutes intersiciundi Tasgetii conßlium
1^ suisse capturos, neque Eburones, si ille adeffet,
'^M tanta cum contemptione nosiri ad caßra ventes.
^ ^ roseae: non boslem aussorem, fed rem speffare:
subtfe i Rhenum: magno esse Germanis dolo-
nius,| vi äriovifti mortem 2, & superiores noßras
rfä vissorias: ardere Galliam, tot contumeliis ac-
#1 ceptis, sub populi Ro^. imperium reda&am ,
^^ fuperiore gloria rei militaris extin&a. Po-
im^ ftremo, quis boc sibi persuaderet, fine certa re
s^ Ambiorigem ad ejusmodi condlium defcendisse?
vix & luam fententiam in utrimque partem effe tutam;
i& sinilft durius 3, nullo periculo ad proximam
mU legionem perventuros. Si Gallia omnis cum
il. &i Germanis consentiat, unam esse in celeritate po·
nlte dtam falutem, Cott^ quidem, atque eorum,
^1 ?ui
1^ 1 i, e. non longe abesse Rhenum, 2 Nempe accep-
^ ^ ta clade, aut ex vulneribus, aut moerore obierit.
# 3i. e. si nihil subsit difficilius, aut periculosius.