DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51071#0243
SPIS RZECZY
Str.
PRZEDMOWA. VII
ROZDZIAŁ I. i-44
i. Przegląd elementu polskiego wśród malarzy cechowych XV w. w Pol-
sce. Malarze zakonni (i). 2. Ekspansja malarzy polskich poza granice,
kraju: Flandria, Czechy, Słowaczyzna i Spisz, Niemcy, Śląsk, Siedmiogród
Włochy (9). 3. Niedostateczność badań archiwalnych. Wybitniejsi ma-
larze XV w. oraz anonimowe indywidualności artystyczne. Dominująca rola
krakowskiego środowiska (14).4. Szczupłość zachowanych sygnatur; umiesz-
czanie sygnatur, jako oznaka rosnącego indywidualizmu autorów (16).
5. Zawodowe wykształcenie cechowego malarza w Polsce. Ustrój ce-
chowy, lata terminu, przymusowy pobyt zagranicą (17). 7. Urządzenie pra-
cowni malarza i rzeźbiarza w XV w. Narzędzia, książki wzorów, szkicow-
niki. Interpretacja praw autorskich i plagiatu artystycznego (23). 7. Rola
grafiki (28). 8. Rodzaje drzew używanych w malarstwie cechowym XV w.
Technika i rodzaje złotych teł. Harmonizacja barwy i złota w ołtarzu go-
tyckim. Rola barw symbolicznych. Niedostateczny stan badań nad techniką
malarstwa cechowego w Polsce (33). 9 Barwna kompozycja ołtarza w uza-
leżnieniu od formatu malowideł oraz źródeł i charakteru oświetlenia (39)
10. Kolorystyczne efekty poliptyku (4i). 11. Uwarunkowanie przestrzenne
skali barwnej ołtarza (43). 12. Konsekwencje sztucznego oświetlenia (44).
ROZDZIAŁ II • • • • • • • • • • 45-52
Malarstwo środkowo-europejskie drugiej połowy XIV i początku XV wieku
jako tło malarstwa ołtarzowego w Polsce.
ROZDZIAŁ III .53-82
1. Najstarsze zabytki malarstwa ołtarzowego w Polsce. Brak dzieł z XIV
stulecia (53). 2. Grupa krakowska i sądecka z okresu 1425-1450 (56). 3. Ma-
larstwo sądeckie w połowie XV wieku (60). 4. Pierwsze ślady malarstwa
ołtarzowego na Kujawach i ziemiach Polski centralnej(69). 5. Ogólna cha-
rakterystyka malarstwa polskiego w tym okresie (76).
ROZDZIAŁ IV.83-116
1. Wielkie ołtarze krakowskie po połowie XV stulecia. Poliptyk
dominikański: jego datowanie i stosunek do sztuki śląskiej j (83). 2. Pro-
blem wrocławskiego Mistrza św. Barbary na tle sztuki polskiej (91). 3. Try-
ptyk św, Trójcy w katedrze wawelskiej (101), 4. Tryptyk z Mikuszowić
(io3), 5. Źródła krakowskiego naturalizmu (109), 6- Poliptyk august-
iański (111).
ROZDZIAŁ V.117-141
1. Charakterystyka pomniejszych 'dzieł cechowego malarstwa w okresie
ca 1460 — I480, Rozpowszechnienie się typu Madonny Assunty, Madonny
typu Piekarskiego; powolne przezwyciężanie wpływów czeskich (117). 2.
Stosunek zabytków z województwa śląskiego do sztuki krakowskiej i sąde-
ckiej (123). 3, Wystąpienie na widownię’Tna!arstwa wielkopolskiego; przegląd
dochowanych zabytków, obraz Franciszka z Sieradza, tryptyki z Blizanowa
i Naramic i ich znaczenie (129).
Str.
PRZEDMOWA. VII
ROZDZIAŁ I. i-44
i. Przegląd elementu polskiego wśród malarzy cechowych XV w. w Pol-
sce. Malarze zakonni (i). 2. Ekspansja malarzy polskich poza granice,
kraju: Flandria, Czechy, Słowaczyzna i Spisz, Niemcy, Śląsk, Siedmiogród
Włochy (9). 3. Niedostateczność badań archiwalnych. Wybitniejsi ma-
larze XV w. oraz anonimowe indywidualności artystyczne. Dominująca rola
krakowskiego środowiska (14).4. Szczupłość zachowanych sygnatur; umiesz-
czanie sygnatur, jako oznaka rosnącego indywidualizmu autorów (16).
5. Zawodowe wykształcenie cechowego malarza w Polsce. Ustrój ce-
chowy, lata terminu, przymusowy pobyt zagranicą (17). 7. Urządzenie pra-
cowni malarza i rzeźbiarza w XV w. Narzędzia, książki wzorów, szkicow-
niki. Interpretacja praw autorskich i plagiatu artystycznego (23). 7. Rola
grafiki (28). 8. Rodzaje drzew używanych w malarstwie cechowym XV w.
Technika i rodzaje złotych teł. Harmonizacja barwy i złota w ołtarzu go-
tyckim. Rola barw symbolicznych. Niedostateczny stan badań nad techniką
malarstwa cechowego w Polsce (33). 9 Barwna kompozycja ołtarza w uza-
leżnieniu od formatu malowideł oraz źródeł i charakteru oświetlenia (39)
10. Kolorystyczne efekty poliptyku (4i). 11. Uwarunkowanie przestrzenne
skali barwnej ołtarza (43). 12. Konsekwencje sztucznego oświetlenia (44).
ROZDZIAŁ II • • • • • • • • • • 45-52
Malarstwo środkowo-europejskie drugiej połowy XIV i początku XV wieku
jako tło malarstwa ołtarzowego w Polsce.
ROZDZIAŁ III .53-82
1. Najstarsze zabytki malarstwa ołtarzowego w Polsce. Brak dzieł z XIV
stulecia (53). 2. Grupa krakowska i sądecka z okresu 1425-1450 (56). 3. Ma-
larstwo sądeckie w połowie XV wieku (60). 4. Pierwsze ślady malarstwa
ołtarzowego na Kujawach i ziemiach Polski centralnej(69). 5. Ogólna cha-
rakterystyka malarstwa polskiego w tym okresie (76).
ROZDZIAŁ IV.83-116
1. Wielkie ołtarze krakowskie po połowie XV stulecia. Poliptyk
dominikański: jego datowanie i stosunek do sztuki śląskiej j (83). 2. Pro-
blem wrocławskiego Mistrza św. Barbary na tle sztuki polskiej (91). 3. Try-
ptyk św, Trójcy w katedrze wawelskiej (101), 4. Tryptyk z Mikuszowić
(io3), 5. Źródła krakowskiego naturalizmu (109), 6- Poliptyk august-
iański (111).
ROZDZIAŁ V.117-141
1. Charakterystyka pomniejszych 'dzieł cechowego malarstwa w okresie
ca 1460 — I480, Rozpowszechnienie się typu Madonny Assunty, Madonny
typu Piekarskiego; powolne przezwyciężanie wpływów czeskich (117). 2.
Stosunek zabytków z województwa śląskiego do sztuki krakowskiej i sąde-
ckiej (123). 3, Wystąpienie na widownię’Tna!arstwa wielkopolskiego; przegląd
dochowanych zabytków, obraz Franciszka z Sieradza, tryptyki z Blizanowa
i Naramic i ich znaczenie (129).