Pnnctp |
Momn\ik
' autem i
• est /aperio
& Imj)tn
ensu excii
t fcnsujrj
mdio,\
peti) (ut
itis conSc
utia. Sun
t
/) sMj»
m j vm
) cjm fi
lendmt,
srtte/Js
(lantm, i
itilterimi'
tbe/) s
; contnn
vm, ttjiiM
•)) (ubi i
, (bls#
'i singulf
itio, (W
0
De A PPLICATIONE. 95
?«w»•»«*-■ *■
iEtitttdbtltrtg/) quibus elegantiis & fi-
guris Elocutio, (Die 2it*$$tenmtf*)
XXV. Cseteium Rhetorica, ( quandoquidem di-
centem docet, qusevis animisensa, sive sintpropria,
sive aliena, aliis verba faciendo quam clari (lime ex-
ponere ,) non solum valet interpretando, sed inter-
pretandi hoc artificium explicando per Methodum
NATURALEM, cujus hzc tfc regulat
’ / Quot in sermone (proserendo) smt Notabilia,
tot fmt Panes. ... v
ARTIFICIALEM, qua: {Notabilium per
terminos Artis exa&iorem faciens dislin-
fiionem,) (ic procedit: Tot smt Partes,
quot (Propcsitionurn praecipuarum unius
aut plurium) ftnt vel SubseSta, vel Pradi*
cata, vel Determinationes, vel Argumenta.
(Dubium tamen adhuc videri possec» utrum Rheto»
rem debere e ([e Interpretem t a a Interpretem esje dt*
bere Rhetorem, convenientius sit st a urendum?
Utrumque suo modo potest affirmari* Ast cum
Interpretis ssritte dtfti officium sit, Sermonis jam
prolati seoius explicare, Rhetoris autem flriile di-
Hi, Sermonem apte proferre; indeque magis
conveniat laterprcti , ut explicando Sermonem,
semvonem apte faciat, quam Rhetori, ut Sermonem
jam prolatum explicer: apparet quoque, quod
magis conveniat Interpreti, esse Rhetorem, quam
Rhetori, esse Interpretem.)
DE DISPUTATIONE.
XXVI. disputatio* (Dieprufmtgober
(Bnts&eibutt# / quae Latine i putandis vel refecan-
dis mrinque salfs & inutilibus nomen accepit,) ell
©pinionum contradictoriarum collatio, (prarciptie)
cui«nd«
t
i