I
^ Pcfinitij
|c») obsati
eparau, |
rensu di£
sccuta, tai
definita ut
- & smttt,
•dam Enim
CHYYl
quidem o[
t.) Ob Ff
catum Sui
■ eoque ipsi
3 Signo e»
l ratmk
scil, profc
Extensw
'eges Ansli
}.) Ob F>
e ,' qaanli
atione n»
i aut Cetti'
data optii
vi comfA
tui appare!,
locam.
ALITAT!
L reqoi®
r e vel s®'
m dici poF
oris, ve 6
k
De Envnciatigne.
utili DoUrina de Suppositione Terminorum, quae Pro-
positis in hoc §pho Enuntiationum Distin&iombus
maximam sceneratur lucem, & in ADDENDIS
adCap. III. summatim at nobis proponetur* Non
possiimus tamen inta&am protsus hic relinquere
notabilem differentiam inter Sionvm Immbdia-
tvm, quod Subje&um in Enunciatione expressum
proxime & immediate afficit, e g. Quidam Deu» esi
Homo; Si Signvm Mbdiatvm, quod Subje-
€lum in Enunciatione expressum afficit remote &
mediate, intercedente adhuc Pronomine Relativo,
e. g. Quidam, qui esi Deus, esi Homo. Quanta enim
persaepe inter haec duo sit diserepantia, docent
Enunciationes modo allatae; quarum prior i veritate
& ratione reda est maxime aliena, altera minus alie-
na. Ratio est, quod per Signum mediatum tacitus
habeatur rcspe&us ad Subje&um quoque aliud la-
tens ; possitque proinde data Enunciatio sic exponi:
Quidam, qui esi Deus, (scil. Christus) efi Homo.
Estque haec differentia etiam in Conversione Enuri-
ciationum quandoque observanda.
Ad js. XtX.feqq.
DE ENVNCIATIONE SIMPLICI SEV
CATEGOR1CA, ET COMPOSITA.
j /
L. Etsi omnes fere Logici Enuntiationem Sim-
PLICem&Categoricam eandem prorfm essis
existiment; neque Sententiae suae fundamento eate-
nus destituantur, quatenus simplex Enunciatio in ter-
minos Simplices Si Categoricos, ad Categorias s. Classes
& Pradtcamema fua oppido reducibiles, statim poteft
resolvi; id quod in perseclc Compojita Enunciatione
. 1 sieri
^ Pcfinitij
|c») obsati
eparau, |
rensu di£
sccuta, tai
definita ut
- & smttt,
•dam Enim
CHYYl
quidem o[
t.) Ob Ff
catum Sui
■ eoque ipsi
3 Signo e»
l ratmk
scil, profc
Extensw
'eges Ansli
}.) Ob F>
e ,' qaanli
atione n»
i aut Cetti'
data optii
vi comfA
tui appare!,
locam.
ALITAT!
L reqoi®
r e vel s®'
m dici poF
oris, ve 6
k
De Envnciatigne.
utili DoUrina de Suppositione Terminorum, quae Pro-
positis in hoc §pho Enuntiationum Distin&iombus
maximam sceneratur lucem, & in ADDENDIS
adCap. III. summatim at nobis proponetur* Non
possiimus tamen inta&am protsus hic relinquere
notabilem differentiam inter Sionvm Immbdia-
tvm, quod Subje&um in Enunciatione expressum
proxime & immediate afficit, e g. Quidam Deu» esi
Homo; Si Signvm Mbdiatvm, quod Subje-
€lum in Enunciatione expressum afficit remote &
mediate, intercedente adhuc Pronomine Relativo,
e. g. Quidam, qui esi Deus, esi Homo. Quanta enim
persaepe inter haec duo sit diserepantia, docent
Enunciationes modo allatae; quarum prior i veritate
& ratione reda est maxime aliena, altera minus alie-
na. Ratio est, quod per Signum mediatum tacitus
habeatur rcspe&us ad Subje&um quoque aliud la-
tens ; possitque proinde data Enunciatio sic exponi:
Quidam, qui esi Deus, (scil. Christus) efi Homo.
Estque haec differentia etiam in Conversione Enuri-
ciationum quandoque observanda.
Ad js. XtX.feqq.
DE ENVNCIATIONE SIMPLICI SEV
CATEGOR1CA, ET COMPOSITA.
j /
L. Etsi omnes fere Logici Enuntiationem Sim-
PLICem&Categoricam eandem prorfm essis
existiment; neque Sententiae suae fundamento eate-
nus destituantur, quatenus simplex Enunciatio in ter-
minos Simplices Si Categoricos, ad Categorias s. Classes
& Pradtcamema fua oppido reducibiles, statim poteft
resolvi; id quod in perseclc Compojita Enunciatione
. 1 sieri