Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1874)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ. 471

πρώτης Βελιδος μέχρι της αρχής της τρίτης είναι άρχεται ή άναγραφή, είναι τόσον κολοβόν και έ-

μόλΐς 57 εκατοστών. φθαρμένον, ώστε εις μάτην έκοπιάσαμεν νά έξι-

ΐό εκ της έπικεφαλίόος διασωθέν μέρος [/.ας οι- χνιάσωμεν, τι ήν πρώτον έν τη στήλη άναγεγραμ-

δάσκεί άκόπως, ότι ή ταμιακή αυτή αναγραφή είναι μένον. Μόλις δύναται νά έξιχνιασΟή έν αύτώ ή

ή γενομένη υπό τών ταμιών της θεοΰ τών έπι Πο- λέξις στέφανος (στίχ. 1 3).

λυζήλου άρχοντος (Όλ. 103 2=367 π. Χ.). Έκ Έν τώ έπομένω έόαφίω (στίχ. 25—£0) είναι

τών τριών αρχόντων, οιτινες έμνημονεύοντο έν τη άναγεγραμμένα τά μέρη Νίκης κατά ρυμούς, ώς

επίκεφαλίδί, έσώθη πλήρες μεν το του Ναυσιγένους συνήθως, άτινα φαίνονται όμοια προς τά τής Νί-

ονομα, κολοοόν όέ τό τοΰ Πολυζήλου άλλ'άναμφι- -/ης τής έν τή επί Δεξιθέου άρχοντος ταμιακή άνα-

σοήτητον. Τό τοΰ Κηφ'.σοοώρου τοΰ τρίτου άρχον- γραφή (0& 151=δΐ5ΐι. 2 β. σελ. 265) μάλλον

το- όνομα έ'πιπτεν εις τό έλλεΤπον μέρος τής έπι- ή έν,τή επί Ίθυκλέους άρχοντος (Οί(χ 150=δ£δ1).

κεφαλίδος. Ό τύπος, καθ' ον οι άρχοντες ήσαν άνα- 2 β. σελ. 240) και συμπληροΰνται έν τω λίΟω

γεγραμμένοι έν τή έπικεφαλιοι τής αναγραφής τούτω τινά εξ εκείνου και ρυθμίζονται έκ τούτου

ταύτης, παραλλάσσει, και αντί τοΰ συνήθους τύ- αί έν έκείνω συμπληρώσεις τοΰ Βοικχίου. Τό έν

που έπί τοΰ οεΐνος άρχοντος κείται ότε ό δείνα τώ όευτέρω ρυμώ τής άναγραφής εκείνης (στίχ. 8)

ήρχεν, ώς άπηντήθη ήδη έν [Χίκρω τινι λειψάνω συμπληρο;>θέν υπό Βοικχίου περιτρα[χήλιον] άνα-

(Έφημ. Άρχ. Π. Α. 337ΰ=Κ. δοΐιϋΐΐο ΑΙΙ. Εβί. γινώσκεται έν τή άναγραφή ταύτη (I στίχ. 36)

αριθ. 71) τής έπικεφαλίόος ταμιακής στήλης «ότε άνενδοιάστως π ε ρ ι τ ρ α χ η λ ί ο ι ο ν. ΜανΟάνο-

Χαρίσ]ανδρος ήρχεϊ (Όλ. 101 1=376 π. Χ.). Ά- μεν δε έκ τής άναγραφής ταύτης, ότι έν τώ ρυμώ

ναγεγραμμένος δέ ήν βεβαίως και ό άρχων Κηφι- τούτω ήσαν άναγεγραμμέναι και σ τ ο λ ί δ ε ς δ ύ ο

σόδωρος κατά τον αυτόν τύπον. Έκ τών ταμιών καί χ ρ υ σ ί α μ ι κ ρ ά· άλλ' ό σταθμός τοΰ ρυ-

ησαν άναγεγραμμένοι και οί δέκα μόνον οί πάρα- μ0ΰ ό ένταΰθα πλήρης διασωθείς είναι μικρότερος

δόντες μετά τοΰ γραμματέως, εκ δέ τών πρότερον Τοΰ εκεί συμπληρωθέντος έκ τής άναγραφής τής

άρξάντων χαί τών παραλαμβανόντων μόνον ό πρώ- έπί 'ίθυκλέους άρχοντος. Ό τρίτος ρυμός εχει και

τος και άνευ τοΰ γραμματέως. Προς τούτοις οί ένταΰθα τά χρυσία μικρά, όπως έν τή έπί Δεξιθέου

ταμίαι ονομάζονται ουχί τ α μ ί α ι τής θεοΰ, άρχοντος άναγραφή, έπικυροϊ δέ και την άνάγνω-

χαθώς έν τή έπί Δεξιθέου άρχοντος άναγραφή σιν π ό δ ε δύο, ήν έν άλλω λίθω ύπάρχουσαν

(ΟΟ· 1 51), άλλά ταμίαι τών τής θ ε ο ΰ, (Έφημ. Άρχ. Π. Α. 1 9) ό Βοίκχιος, μή δυνάμενος

ως έν τή έπί Απολλοδώρου άρχοντος άναγραφή νά απαλλαγή τής συμπληρώσεως ποδήρης, μετέ-

συνεπλήρωσεν ό ΚΪΓΟίιΙιοΙΐ (όρα ΛΙιΙιαίκΙΙΐιηο,ΟΙΙ τρέψε και συνεπλήρωσε κατωρίδε δύο (δίδΐι. 2 β.

(3θ' ΒοιΊ. ΑΚίΙ(1. 1867. σελ. 24). σελ. 28,3). Οί άλλοι δύο ρυμοί είναι πάνυ κολο-

'Ο τόπος, ένθα τά παραδιδόμενα άνέκειντο, δεν βοί, διεσώθη όμως έν τώ τετάρτω χειρ δεξιά,

έμνημονεύετο έν τή έπικεφαλιοι και τής στήλης ώς έν τώ πρώτω χειρ άριστερά, και έπι-

ταύτης. Άλλ' ούτε ή θέσις, ήν ή λέξις τάδε κατε'ϊ- βεβαΐουται και έκ τοΰ λίθου τούτου ή άνάγνωσις

χεν, είναι σαφής. Διάστημα κενόν ί γραμμάτων αύτη. Άλλά τό κυριώτατον πάντων έν τώ έόα-

μένει προ τοΰ παρέδοσαν έν τώ 5 στι'χω τής έπί- φίω τούτω τής στήλης είναι ότι ή Νίκη, ής τά

κεφαλίδος και έν αύτώ, φαίνεται, εκείτο ν λέξις, μέρη αναγράφονται, έχει έν τή άναγραφή ταύτη

ένθα και αρμόζει. το έπίθετον ουχί έκ τής ΰλης άλλ' έξ άλλης τινός

Τά τής άναγραφής μέρη έν ταΤς σελίσι δεν 3αί- περιστάσεως, δέν λέγεται χρυσή άλλ' έπονομάζε-

νουσι κατά συνέχειαν. Διαστέλλονται δέ άπ' άλ- τα ι Σ ώ τ ε ι ρ α και αριθμείται μία, όπερ έν ού-

λήλων διά κενών διαστημάτων και νέων εδαφίων οεμια άλλη άναγραφή άπηντήθη. Τά δέ λείψανα

και τά κεφαλαιώδη έ'χουσιν Ιξωθεν τής σελίδος τό . . ΚΗΣΩΤ.....ΜΙΔ τά όδηγοϋντα εις τήν ανά-·

άρκτικόν γράμμα (πρβ. σελ. II και III). Τό έν τή γνώσιν ταύτην είναι πάνυ σαφή έν τω άποτυ-

πρώτη σελίδι πρώτον έδάφιον (στίχ. 9—2 ί), ένθα πώματ:.