DOI Artikel:
Bersakēs, Friderikos: To en tē technē tetragōnon
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0052
ΑΕ 1914
Το έν ττ\ τέχνη τετράγωνον νπό Φ. Βερσάκη. 4ο
33: (Β8Α 1906(7 99
32: (πήλινον είδώλιον). {%(). 308)
α β μετά λεπτών έξεχόντων ένταΰθα, έγκεχαρα-
γμενων οε εν τω τυπω του πήλινου ανάγλυφου,
γραμμικών σχημάτων ώς εν τοΐ; όστεινοις.ΊΙ εγ-
χαρχκτος οηλ. οιακοσμησι; των τελευταίων εφηο-
μόσθη έπι των πήλινων άονητ'.κώς.
Εις παραπλήσια συμπεράσματα έδύνατό τις νά
καταλήξη εξετάζων τήν καθόλου έξωτερικήν δια-
μόρφωσιν της έν Πελοποννήσω και άλλαχοΰ Δω-
ρικής τέχνης μέχρι των γλυπτών τοΟ έν Ολυμπία
ναου τοΟ Διός.
Δεν θέλω έπεκταθή εις λεπτομερή έ'ρευναν των
κατά τήν Δωρικήν καθόλου τέχνην σημείων, ΰπερ-
βαινούσης της έρεΰνης ταύτης τα στενώς οιαγε-
γραμμένα όρια της παρούσης διατριβής, άλλα θά
αναφέρω χαρακτηριστικά τίνα μόνον τών γλυπτών
της Όλυμπίας προς ζωηροτέραν άντίληψιν της
σχέσεως τούτων προς τήν πηγήν, έξ ής προήλθον
και τά πώρινα της Κερκύρας και τά άλλα Λακω-
νικά γλυπτά.
Παρά τήν μακράν λοιπόν χρονικήν άπόστασιν
τών τελευταίων από τών άετωμάτων της Όλυμ-
πίας, ό δυνάμενος όράν θέλει ευχερώς άντιληφθή
ότι τά γλυπτά τοΟ ναου τοΟ Διός άντανακλώσιν
ευκρινώς τήν ομοίαν καταγωγήν τών πώρινων της
Κερκύρας και τών έργων της Λακιονικής. Αί ευ-
ρεία! και σχεδόν επίπεδοι έπιφάνειαι, αί άπότομοι
μεταβάσεις άπο επιφανείας εις τήν έτέραν, τό σκλη-
ρον και άκαμπτον, ή άψυχος και άβαθής πτύχω-
σις, αί τριγωνοειδεΐς πτυχαί έχουσ! και ένταΰθα
ά^ορμήν τήν έτι λανθάνουσαν άνάμνησιν της κα-
ταγωγής αύτών έκ τοΟ σημείου, έξ ου παρήχθη-
σαν και τά Λακωνικά άνάγλυφα και τά πώρινα
της Κερκύρας.
Ομοια πορίσματα θέλει παραγάγη ή έπισκό-
πησις και τών λοιπών γλυπτών τών μετοπών του
ναου ώς /.αί τών Δωρικών έργων της Σικελίας και
άλλων μερών.
Έκ τών μέχρι τούδε έκτεθέντων προκύπτει ευ-
κρινώς, κατά τήν άντίληψιν μου, ό'τι οί εργασθέν-
τες έπι μακρόν τό ξύλον και τό όστοΰν τεχνΐται
έκαινοτόμησαν ήμέραν τινά είσαγαγόντες εις τήν
τέχνην νέον και σκληράτερον ύλικόν, εις δ προσήρ-
μοσαν τάς αϋτάς τεχνικάς έξεις, άς έτήρουν κα'ι επί
τών πρώτων. Επειδή δε δεν ήδύναντο έκ τών ατε-
λών τεχνικών γνώσεων και εργαλείων νά μετα-
βώσιν άμέσως εις πολύ σκληράν ύλην, εξέλεξαν
φυσικώς το μεταξύ ταύτης και τοΟ ξύλου μεσάζον
κατά τήν σκληρότητα ύλικόν, τον πώρον. Έπι
τούτου αί παλαιαί τεχνικά! συνήθειαι έδύναντο νά
Το έν ττ\ τέχνη τετράγωνον νπό Φ. Βερσάκη. 4ο
33: (Β8Α 1906(7 99
32: (πήλινον είδώλιον). {%(). 308)
α β μετά λεπτών έξεχόντων ένταΰθα, έγκεχαρα-
γμενων οε εν τω τυπω του πήλινου ανάγλυφου,
γραμμικών σχημάτων ώς εν τοΐ; όστεινοις.ΊΙ εγ-
χαρχκτος οηλ. οιακοσμησι; των τελευταίων εφηο-
μόσθη έπι των πήλινων άονητ'.κώς.
Εις παραπλήσια συμπεράσματα έδύνατό τις νά
καταλήξη εξετάζων τήν καθόλου έξωτερικήν δια-
μόρφωσιν της έν Πελοποννήσω και άλλαχοΰ Δω-
ρικής τέχνης μέχρι των γλυπτών τοΟ έν Ολυμπία
ναου τοΟ Διός.
Δεν θέλω έπεκταθή εις λεπτομερή έ'ρευναν των
κατά τήν Δωρικήν καθόλου τέχνην σημείων, ΰπερ-
βαινούσης της έρεΰνης ταύτης τα στενώς οιαγε-
γραμμένα όρια της παρούσης διατριβής, άλλα θά
αναφέρω χαρακτηριστικά τίνα μόνον τών γλυπτών
της Όλυμπίας προς ζωηροτέραν άντίληψιν της
σχέσεως τούτων προς τήν πηγήν, έξ ής προήλθον
και τά πώρινα της Κερκύρας και τά άλλα Λακω-
νικά γλυπτά.
Παρά τήν μακράν λοιπόν χρονικήν άπόστασιν
τών τελευταίων από τών άετωμάτων της Όλυμ-
πίας, ό δυνάμενος όράν θέλει ευχερώς άντιληφθή
ότι τά γλυπτά τοΟ ναου τοΟ Διός άντανακλώσιν
ευκρινώς τήν ομοίαν καταγωγήν τών πώρινων της
Κερκύρας και τών έργων της Λακιονικής. Αί ευ-
ρεία! και σχεδόν επίπεδοι έπιφάνειαι, αί άπότομοι
μεταβάσεις άπο επιφανείας εις τήν έτέραν, τό σκλη-
ρον και άκαμπτον, ή άψυχος και άβαθής πτύχω-
σις, αί τριγωνοειδεΐς πτυχαί έχουσ! και ένταΰθα
ά^ορμήν τήν έτι λανθάνουσαν άνάμνησιν της κα-
ταγωγής αύτών έκ τοΟ σημείου, έξ ου παρήχθη-
σαν και τά Λακωνικά άνάγλυφα και τά πώρινα
της Κερκύρας.
Ομοια πορίσματα θέλει παραγάγη ή έπισκό-
πησις και τών λοιπών γλυπτών τών μετοπών του
ναου ώς /.αί τών Δωρικών έργων της Σικελίας και
άλλων μερών.
Έκ τών μέχρι τούδε έκτεθέντων προκύπτει ευ-
κρινώς, κατά τήν άντίληψιν μου, ό'τι οί εργασθέν-
τες έπι μακρόν τό ξύλον και τό όστοΰν τεχνΐται
έκαινοτόμησαν ήμέραν τινά είσαγαγόντες εις τήν
τέχνην νέον και σκληράτερον ύλικόν, εις δ προσήρ-
μοσαν τάς αϋτάς τεχνικάς έξεις, άς έτήρουν κα'ι επί
τών πρώτων. Επειδή δε δεν ήδύναντο έκ τών ατε-
λών τεχνικών γνώσεων και εργαλείων νά μετα-
βώσιν άμέσως εις πολύ σκληράν ύλην, εξέλεξαν
φυσικώς το μεταξύ ταύτης και τοΟ ξύλου μεσάζον
κατά τήν σκληρότητα ύλικόν, τον πώρον. Έπι
τούτου αί παλαιαί τεχνικά! συνήθειαι έδύναντο νά