DOI Artikel:
Pappadakēs, Nikolaos: Ptykton katoptron ek Thēbōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0132
ΑΕ 1914
ΙΤτνκτδν κάτοπτρον έκ Θηβών νπδ Ν. Παπαδάκη. 125
εις δέ την λάμψιν αυτών επιζητούμενης πλέον της
επιδείξεως το χαλκοΰν κάτοπτρον άμεληθέν βα-
θμηδόν επανέρχεται εις τόν άπλοΟν άκόσμητον οί-
σκον, έξ οδ ώρμήθη (σύνηθες, βλέπομεν, κτέρισμα
τάφων πτωχών ρωμαϊκών χρόνων). Καί εξακο-
λουθεί μεν κάποτε να εμφανίζεται και εις τάς συν-
θέσεις τούτων τών εμβλημάτων τδ ζεύγος, πρβ.
το σεμνώ; όαρίζον της Οορρ& ίαΓ&ηίίη& άί &γ-
§βηίο άθΓ3ίο (έν Βηπ. Μ. Μ&γβΓ 1910 = Α. Απζ.
1912, 31ο), όμοιότατον τω ήμετέρω χωρίς νά λεί-
πη μηδέ ό παραστάτης κύων άντί του πάνθηρος,
και το ζωηρότερον έξ αργυράς φιάλης Ηρακλέους
έλκυσταζομένου υπό βακχικής κόρης (Μέθης δή-
θεν) 03ζ. Απ*. 1880 πίν. 23, αλλά με οσημεραι
άγριωτέραν φιλοκαλίαν π. χ. Κιιββηβοΐιη: Ιιβίΐβ-
ηϊδί. 8ί11)βΓ§θΓ&1; σ. 42 — καί άπλώς άκόλαστον
πλέον έν τη ύστάτη αντανακλάσει της άρχαίας
τορευτικης, τοις έπ άγγει'ων πήλινων έκτύποις,
οίον τό Ρβ^βηδίβοΙίθΓ: ΟηΙθπϊβοΙιθ ΚθΗβίΙίβΓΗΠπΙί
άριθ. 27 κ.ά..
Β'). Τά κατά τόν τάφον.
Ό περιέχων το κάτοπτρον τάφος ευρέθη κατά
την Ν πλευράν της έκ Θηβών εις Χαλκίδα άρ-
χαίας όδοΟ (Β της νυν) μετά σειράς ομοίων ύπο
στρώμα γης βαθύ περί το μέτρον καί άδιατάρα-
κ,τον πλην της γεωργουμένης επιφανείας, έν θέσει
Χωρο-Βοεβόοα καί κτήματι Γ. Φασουλο~ούλλου.
Καί διεύθυνσιν μεν είχεν, ώς οί απείρως πλείστοι,
έκ Β προς Ν, δηλ. έγκάρσιον προς την οδόν' ήτο
δέ ήρμοσμένος έκ μεγάλων πώρινων επιπέδων πε-
λεκητών λίθων (μέσου ύψους 0*70 Χ μήκ. 0'94
Χ~άγ . Ο Ί5) άνά δύο εις τάς μακράς πλευράς
καί άνά ένα εις τάς στενάς, τριών δέ βραχυτέρων
ώς καλυμμάτων,— ό'μοιος λοιπόν προς τον του κα-
τόπτρου Εθίη. Αηίϊη. άιι Βθ8ρ. πίν. 43 « βη άαΐ-
1θ8 άβ οαΙο&ΪΓθ») καί του είδους τών κοινώς λεγο-
μένων « κασσονάτων », ους άπαντώμεν άπο του Λ'
αιώνος καί κάτω άεί συνηθεστέρους έν Βοιωτία,
προδρόμους έοώ τών μονόλιθων σαρκοφάγων. Ό
πυθμήν, τετμημένος, ώς καί Ό όλος λάκκος, εις
το «στερεόν», προχωρεί άσυνήθως βαθύτερον τών
ορθοστατών" άλλ' έτι βαθύτερον είχε τμηθή έν
αύτώ προς το Β άκρον όρυγμα έγκάρσιον βάθους
καί πλάτους περί τά Ο "20 καί άνά δύο μικοότεοοι
λακκίσκοι ή όπαί εκατέρωθεν τών 2 άκρων, κεφα-
λής καί ποδών, πρός ένθεσιν, ύποθέτομεν, αύται
μέν τών 4 ποδών της νεκρικής κλίνης, έκεϊνο δέ
ίσως ύποκλινιδίου τινός θρανίου" οπωσδήποτε τάς
έκβαθύνσεις ταύτας έπανευρίσκομεν όχι σπανίως
ενταύθα έν όμοίοις τάΐοις.
Καί εξω μέν αυτού ήδη ήσαν περιεσφηνωμένοι,
ώς τίνες «βίκοι λίνου"» (Άθην. Ε' 199ί) δέκα
περίπου, ακέραιοι καί τεθρασμένοι, δξυπνϋμενες
(άκριβέστερον εις κομβίον κάτω λήγοντες) αμφο-
ρείς του σχήματος εΐκ. 3 (μέσον ίίψ. 0"50, μεγί-
3: Άμφορενς νπ'ερ τόν τάφον.
στη περιφέρεια 0"90, άλλα ποικίλλει το μέγεθος),
άπλα κεράμια, δι' ά καί οίνοπώλην έβαπτίζομεν
τον νεκράν πριν άνοιχθή.
Ωσαύτως" εις τό ύπέρ τά καλύμματα υπέδα-
φος ευρέθησαν (άκέραιαι, άν καί διερρηγμέναι) αί
ορθίωτοι κρατηροειδεΐς ή πυξιδοειδεϊς « λεκανίδες »
είκ. 4 καί ό έν μέσω" αί λαβαί χαλκόμιμοι προ-
φανώς, ιδία κατά τάς συμφύσεις μέ τό στόμιον, καί
οί κρικόζωστοι πόδες" το λευκόν κρητιδώδες επίχρι-
σμα άμφοτέρων εφερεν, έξίτηλα σήμερον μετά τήν
ΙΤτνκτδν κάτοπτρον έκ Θηβών νπδ Ν. Παπαδάκη. 125
εις δέ την λάμψιν αυτών επιζητούμενης πλέον της
επιδείξεως το χαλκοΰν κάτοπτρον άμεληθέν βα-
θμηδόν επανέρχεται εις τόν άπλοΟν άκόσμητον οί-
σκον, έξ οδ ώρμήθη (σύνηθες, βλέπομεν, κτέρισμα
τάφων πτωχών ρωμαϊκών χρόνων). Καί εξακο-
λουθεί μεν κάποτε να εμφανίζεται και εις τάς συν-
θέσεις τούτων τών εμβλημάτων τδ ζεύγος, πρβ.
το σεμνώ; όαρίζον της Οορρ& ίαΓ&ηίίη& άί &γ-
§βηίο άθΓ3ίο (έν Βηπ. Μ. Μ&γβΓ 1910 = Α. Απζ.
1912, 31ο), όμοιότατον τω ήμετέρω χωρίς νά λεί-
πη μηδέ ό παραστάτης κύων άντί του πάνθηρος,
και το ζωηρότερον έξ αργυράς φιάλης Ηρακλέους
έλκυσταζομένου υπό βακχικής κόρης (Μέθης δή-
θεν) 03ζ. Απ*. 1880 πίν. 23, αλλά με οσημεραι
άγριωτέραν φιλοκαλίαν π. χ. Κιιββηβοΐιη: Ιιβίΐβ-
ηϊδί. 8ί11)βΓ§θΓ&1; σ. 42 — καί άπλώς άκόλαστον
πλέον έν τη ύστάτη αντανακλάσει της άρχαίας
τορευτικης, τοις έπ άγγει'ων πήλινων έκτύποις,
οίον τό Ρβ^βηδίβοΙίθΓ: ΟηΙθπϊβοΙιθ ΚθΗβίΙίβΓΗΠπΙί
άριθ. 27 κ.ά..
Β'). Τά κατά τόν τάφον.
Ό περιέχων το κάτοπτρον τάφος ευρέθη κατά
την Ν πλευράν της έκ Θηβών εις Χαλκίδα άρ-
χαίας όδοΟ (Β της νυν) μετά σειράς ομοίων ύπο
στρώμα γης βαθύ περί το μέτρον καί άδιατάρα-
κ,τον πλην της γεωργουμένης επιφανείας, έν θέσει
Χωρο-Βοεβόοα καί κτήματι Γ. Φασουλο~ούλλου.
Καί διεύθυνσιν μεν είχεν, ώς οί απείρως πλείστοι,
έκ Β προς Ν, δηλ. έγκάρσιον προς την οδόν' ήτο
δέ ήρμοσμένος έκ μεγάλων πώρινων επιπέδων πε-
λεκητών λίθων (μέσου ύψους 0*70 Χ μήκ. 0'94
Χ~άγ . Ο Ί5) άνά δύο εις τάς μακράς πλευράς
καί άνά ένα εις τάς στενάς, τριών δέ βραχυτέρων
ώς καλυμμάτων,— ό'μοιος λοιπόν προς τον του κα-
τόπτρου Εθίη. Αηίϊη. άιι Βθ8ρ. πίν. 43 « βη άαΐ-
1θ8 άβ οαΙο&ΪΓθ») καί του είδους τών κοινώς λεγο-
μένων « κασσονάτων », ους άπαντώμεν άπο του Λ'
αιώνος καί κάτω άεί συνηθεστέρους έν Βοιωτία,
προδρόμους έοώ τών μονόλιθων σαρκοφάγων. Ό
πυθμήν, τετμημένος, ώς καί Ό όλος λάκκος, εις
το «στερεόν», προχωρεί άσυνήθως βαθύτερον τών
ορθοστατών" άλλ' έτι βαθύτερον είχε τμηθή έν
αύτώ προς το Β άκρον όρυγμα έγκάρσιον βάθους
καί πλάτους περί τά Ο "20 καί άνά δύο μικοότεοοι
λακκίσκοι ή όπαί εκατέρωθεν τών 2 άκρων, κεφα-
λής καί ποδών, πρός ένθεσιν, ύποθέτομεν, αύται
μέν τών 4 ποδών της νεκρικής κλίνης, έκεϊνο δέ
ίσως ύποκλινιδίου τινός θρανίου" οπωσδήποτε τάς
έκβαθύνσεις ταύτας έπανευρίσκομεν όχι σπανίως
ενταύθα έν όμοίοις τάΐοις.
Καί εξω μέν αυτού ήδη ήσαν περιεσφηνωμένοι,
ώς τίνες «βίκοι λίνου"» (Άθην. Ε' 199ί) δέκα
περίπου, ακέραιοι καί τεθρασμένοι, δξυπνϋμενες
(άκριβέστερον εις κομβίον κάτω λήγοντες) αμφο-
ρείς του σχήματος εΐκ. 3 (μέσον ίίψ. 0"50, μεγί-
3: Άμφορενς νπ'ερ τόν τάφον.
στη περιφέρεια 0"90, άλλα ποικίλλει το μέγεθος),
άπλα κεράμια, δι' ά καί οίνοπώλην έβαπτίζομεν
τον νεκράν πριν άνοιχθή.
Ωσαύτως" εις τό ύπέρ τά καλύμματα υπέδα-
φος ευρέθησαν (άκέραιαι, άν καί διερρηγμέναι) αί
ορθίωτοι κρατηροειδεΐς ή πυξιδοειδεϊς « λεκανίδες »
είκ. 4 καί ό έν μέσω" αί λαβαί χαλκόμιμοι προ-
φανώς, ιδία κατά τάς συμφύσεις μέ τό στόμιον, καί
οί κρικόζωστοι πόδες" το λευκόν κρητιδώδες επίχρι-
σμα άμφοτέρων εφερεν, έξίτηλα σήμερον μετά τήν