Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1914)

ΑΕ 1914

Θεσσαλικοί έπιγραφαί- υπό Ά. Σ. Άρβανιτοπούλλου. 177

μαρμάρου ύπομέλανος, πανταχόθεν άποκεκομμένη. Άγα]ϋ[η]ι τΰχηι-

Τψ. 0-195, πλάτ. 0408, πάχ. Ο1055. ίε]ρ[ο]μν[ημον]οϋντος Άπολλωνίδο[υ

Ή έπιγραφή έχαράχθη άβαθώς και επιμελώς, τοΰ Εύβι]ότ[ου· τ]αγευ[ό]ντων Σί[μ-

έκάστου στίχου περιοριζόμενου μεταξύ τεσσάρων ^ου τοΰ Λυσιμ]άχου, Άρι[στ]ομέν[ου

χαραγών, άνά δύο' άνωθεν και κάτωθεν, όριζον- 5 ^ Θεο]λΰ[του, Ά]σάνδρο[υ] τοΰ Δι[κ-

, ' , <ν - _ » ' ■· ι·~„ * αιΙογένΓου, Ά1σάνδΓρ]ου ΓτοϋΊ ΕΰΓβιό-

τίως ήγαενων οια του κανόνος, μη ισοϋψών ομως, ί * , -

' λ , „, του,] ΔημηΓτρίΙου τοίΰ ΊΙππΓοΙκράΓτου·

μηοε πανταχού ευκρινώς οιακρινομενων υψ. γρ. , . , ,,, ,

0-007-0 012, διάστιχ. 0 006. ταμΐευον]των Δημ[«]ιν[ε]τ[ου του

, ι λ οεινος και - -]ν[- - -]ονο[- του Ασ-

Ίχνος Σ οιεκρίναμεν έν στιχ. 1, σαφέστερα οε 10....... γραμμ]α[τεύοντος ^

ίχνη Ο Ν έν στίχ. 14' ταύτα είναι ομολογουμένως

ΟΝ, ήτοι δύναται τις να έκλάβη αυτά ως ΩΝ και μαρμάρου λευκοφαίου, λίαν εύθρύπτου, κάτω μο-
νά συμπλήρωση προσόδ}ων άλλ'ήμεΐς, ύπολο- νον άποκεκομμένη· άνω λήγει εις αέτωμα μετ' ά-
γίσάντες την δύναμιν εκάστου στίχου εϊς ποσόν κρωτηρίων, άποκοπέντων τά πολλά και άποσχι-
γραμμάτων έκ τών άσφαλώς συμπληρουμένων στί- σθέντων. Τψ. 0-248, πλάτ. 0*29, πάχ. 0Ό8.
χων, και τά εκατέρωθεν ελλείποντα κατ' αυτήν Ή επιγραφή έχαράχθη άβαθώς και καλώς, άλ-
διανείμαντες, ήκάσαμεν ό'τι, ίνα φθάσωμεν εις τά λ'άπετρίβη πολλαχοΟ ίκανώς, ένεκα μάλιστα τοΟ
έν τέλει σωθέντα, υποχρεούμενα νά συμπληρώ- εύθρύπτου της ύλης· υψ. γραμμ. 0Ό05-0Ό15,
σωμεν ώς άνω" επίσης έν στίχ. 11-12 δεν είναι διάστιχ. τών μεν στίχ. 1-2 μηδέν, τών λοιπών
δυνατόν νά συμπληρώσωμεν εις ταν[τα δα\πάν]ην, 0Ό12.

διότι οί στίχοι ούτοι Οά καθίσταντο ώς προς τους Ή έλλειψις διαστίχου μεταξύ τών στίχ. 1-2

λοιπούς λίαν βραχείς. δύναται νά παράσχη ήμΐν την ύποψίαν ό'τι όλος ό

Ή διά του κνριον έπικύρωσις άπαντα μόνον ή στ. 1 προσετέθη έ/. δευτέρας φροντίδος, λησμονη-

μάλιστα έν δικαστικοΐς ψηφίσμασι' βλ. άνω άριΟ. $ε\ς ^ κατ'άρχάς ύπό του χαράκτου' πρβ. και τά

64 Α· 75· 78· 79· 234· έν κοινω ψηφίσματι ά- -ζ?\ Χής ελλείψεως τοΟ άγαόΐ} τύχη λεχθέντα άνω

πάντα έν τω ύπ' άριθ. 108" έν άριθ. 232 πρόκει- έν άρ[() 232 σελ. 168.

τ«ί περί εξαιρετικής περιπτώσεως, ώς είπομεν εκεί. Αί δε πολλαχοΟ διασωθεΐσαι σκιαί τών γραμμά-

Έν στίχ. ο δύναται τις άντί του της πόλεως των βε6αιο0σί μέν τάς συμπληρώσεις τών στίχ.

νά θέση υπάρχει, έν δέ στίχ. 11-12 ήδύνατο νά 2' 4· 6 7" 8, καθιστώσι δε πιθανάς τάς τών λοι-

κεϊται έσομένψ και τον ταμίαν πιθανώτερα ό'μως πών> δυναμένας και άλλοθεν νά βεβαιωθώσιν ενια-

ειναι τά ήοη τεθέντα άνω. χθΰ? ^ς ^ ε£πωμεν εν τοΤς καχα στίχους ύπομνή-

'Αριΰ·. 238 (είκ. 7' καταλ. άρι&Λ76).Σττ~ΚΎΐ ν" , 0 <Γν , , , , ,

^τιχ. ϋμοια αρχη ψηφίσματος ευρηται

άνω έν άριθ. 64 και 233, ήτοι έν καθαρώς δικαστι-
κούς ψηφίσμασιν έν άλλοις ούδαμοΰ ευρέθη άχρι
τούδε άναγεγραμμένος ίερομνήμων ούτος λοιπόν
είναι ό λόγος, δι όν έτάξαμεν τό περί ού ό λόγος
ψήφισμα έν τοις δικαστικοΐς, καίτοι δεν δύναται
τις νά άποκλείση όλως έτερον τινα έςαιρετικον
προσδιορισμόν αύτοΟ.

Στίχ. 2-3. Άπολλωνίδης άπαντα συχνότατα
ώς φρουρός ή άρχων έν άριθ. 51 πατρός Φορμίω-
νος, έν 70' 87" 132 Ξενοκρίτου, έν 177 Εμπολέ-
μου και Φιλολάον έτι δέ άπαντα ταγός Επΐνος
Άπολλωνίδου έν άοιθ. 151' 155. Τά περισωθέντα
Εϊχ. 7 (ίπιγρ. άρι&. 238)· ψήφισμα τών Γοννέων νπερ δικαστών. σκιώδη ίχνη δύνανται μετά μεγίστης μεν πιθανό-

1



.'··'.' ΥίΛ* γ.! ,.' ^Υ^ΚΗ ··.· ./.· ;' ; ·.·.,









■ ψ: '·^\ 1

Η .· -··.·· ν. ;<>ν^ ■ -νν»*, ηΰνν»ρ^ γ Χι,-'Λ. ....

ν.';' \\-

ι