DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14280#0017
ΑΕ 1915
Θεσσαλικοί έπιγραφαί- ύπο Ά. Σ. Άρβανιτοπούλλον. 9
10
20
τεΟθεν καλείται ό μεγάλην έχων την κεφαλήν κο·
ρύττος (έχει κεφάλι σαν κορύττο, είναι κορύττος),
ετι οέ τον επί της κεφαλή; πολλάς πληγάςλα-
βόντα, και έκ τούτων έςογκωθέντα αύτήν, καλου-
μεν έπίσης κορύττον (τον κανε το κεφάλι κορύτ-
το) ' τούτων ένεκα ύποπτεύομεν οτι και το άρ-
χαϊον δνομα δηλοΐ τον μεγάλοκέφαλον, ώς εϊ ένε-
λογεΐτο μετά της κεφαλής και φορουμένη κόρνς,
ες ής φαίνεται παρηγμένον το όνομα (κορνσσω-
κορυττός- Κόρνττος)" ομοίως -αρά τε τοις άρχαίοις
15 και παρ ήμΐν διετηρήθη ύπο τήν αύτήν εννοιαν το
ανάλογο ν όνομα Κέφαλος.
Δαϊλέων, Λαρισαίος επίσης, εμφανίζεται έν 10
IX2 535, ήτις είναι επιγραφή ολίγον μεταγενε-
στέρων '/ρονιυν της περί ής ό λόγος- το οέ όνομα
Εράτων νυν το πρώτον εμφανίζεται έν ταΐς θεσ-
σαλικαΐς έπιγραφαΐς ' ψηφίσματα προςενίας των
Γοννέων ύπέρ Λαρισαίων 3λ. έν ταΤς άνω ϋπ' άρ.
112· 113" 114 έπιγραβαΐς·.
Είχ. 1 (επιγρ άριϋ. 243)- ψήφισμα προξενιάς των Γοννέων Λίαν σημαντίκόν έν τω ψη'ΰίσματί τούτω εϊναί
νπερ Δαϊλέοντος τον Έράτωνος Λαοισαίον 1 ~ ~ / \ ψ . ' β- > > '
^ " ί«{/ίο««οιι. _0 σχημχ του ω> οιον ακριοως απηντησαμεν επι
^_ , 0 'λ γραπτών στηλών της Δημητριάδος-ΙΊαγασών βλ.
0 „ , τΐ*'1 Τ' 310 1? τα έιχά Θεσσαλικά Μνημεία I έν σ. 279 και 387'
η 1 οννεων εοω- ' ., , „
,, / Α έπειοή ο αί στήλαι αύται έ/οαεν πάντα λογον να
κε προςενιαν Δα- 1 ' 1 '
ϊλέοντι Έράτωνος πιστεύωμεν οτι είναι άρχαιότεραι του έτους 1(19
5 Λαρισαίοι και ϊσοπο- πΧ< καΙ έ~Σ<^ κα' το πε?'ι οδ ° λόϊ°ί ψή?^μα
λιτείαν και Ισοτι- ^ν £<να'· νεώτερον του τέλους της Γ' ή τών άρχων
μίαν και έπιγαμί- της Β' πΧ εκατονταετηρίδας, ώς έμφαίνει και το
αν και ενκτησιν, κα- επι των αυτών ταγών εκοοΰεν, περι ου ειπομεν οΑί·
ϋάπερ και Γοννεϋ- γον άνω, συμπεοαίνομεν οτι το έν ταΐς ίστοοίαις
10 αιν, και έπινομίαν τοθ Ελληνικού αλφαβήτου περί του σχήματος ω
και άσυλίαν και αυ· λεγόμενον, ό'τι είναι λίαν μεταγενέστερον, δεν εχε-
τώι κα« έγγόνοις τα[ άληθείας- πολύ πιΟανώτερον φαίνεται οτι τό ω,
ώς και το Ε — Χ. κττ., προήλθον εκ μιμήσεως της
χειρογράφου γραφής, ήν ενίοτε έτήρουν οί '/αρά-
κται, και έν ή Οά ήσαν έν χρήσει, έν έκείνοις έτι
τοις '/ρόνοις, τοιαύτα σχήματα- το αύτο συμβαίνει
και περί του 6== Ε, ώς είπομεν έν τοις άνω αριθ.
227- 228.
και ε μ πολεμώ ι
και έν ειρήνη ι · τα-
15 γενόντων Έπιμέ-
νους τοί3 Άριστο-
κλέον, Κρατεΰου
τοΰ Φιλώτου, Κορΰτ-
τοί' τοϋ'Νικίου, Άρι-
20 στοκλέου τοΰ Εν-
βιότου, Παρμενίω- Άριϋ·. 244 (είκ. 2' καταλ. άριϋ. 174). Στήλη
νος τοΰ Μικΰθου. μαρμάρου λευκοφαίου, ένιαχοΰ ύπομέλανος, κάτω
(κενόν ΰψ. Ο'Τδ) μόνον άποκεκομμένη" άνω λήγει εις λίαν ή-ίως
προεξέχον άπλοΰν, όριζόντιον μέτωπον, ού άμφό-
ύδωρ και πίνωσι τά ζώα, ιδίως τά πρόβατα- έν- τεραι αί γωνίαι μεΟ' ίκανου μέρους της παρακει-
Θεσσαλικοί έπιγραφαί- ύπο Ά. Σ. Άρβανιτοπούλλον. 9
10
20
τεΟθεν καλείται ό μεγάλην έχων την κεφαλήν κο·
ρύττος (έχει κεφάλι σαν κορύττο, είναι κορύττος),
ετι οέ τον επί της κεφαλή; πολλάς πληγάςλα-
βόντα, και έκ τούτων έςογκωθέντα αύτήν, καλου-
μεν έπίσης κορύττον (τον κανε το κεφάλι κορύτ-
το) ' τούτων ένεκα ύποπτεύομεν οτι και το άρ-
χαϊον δνομα δηλοΐ τον μεγάλοκέφαλον, ώς εϊ ένε-
λογεΐτο μετά της κεφαλής και φορουμένη κόρνς,
ες ής φαίνεται παρηγμένον το όνομα (κορνσσω-
κορυττός- Κόρνττος)" ομοίως -αρά τε τοις άρχαίοις
15 και παρ ήμΐν διετηρήθη ύπο τήν αύτήν εννοιαν το
ανάλογο ν όνομα Κέφαλος.
Δαϊλέων, Λαρισαίος επίσης, εμφανίζεται έν 10
IX2 535, ήτις είναι επιγραφή ολίγον μεταγενε-
στέρων '/ρονιυν της περί ής ό λόγος- το οέ όνομα
Εράτων νυν το πρώτον εμφανίζεται έν ταΐς θεσ-
σαλικαΐς έπιγραφαΐς ' ψηφίσματα προςενίας των
Γοννέων ύπέρ Λαρισαίων 3λ. έν ταΤς άνω ϋπ' άρ.
112· 113" 114 έπιγραβαΐς·.
Είχ. 1 (επιγρ άριϋ. 243)- ψήφισμα προξενιάς των Γοννέων Λίαν σημαντίκόν έν τω ψη'ΰίσματί τούτω εϊναί
νπερ Δαϊλέοντος τον Έράτωνος Λαοισαίον 1 ~ ~ / \ ψ . ' β- > > '
^ " ί«{/ίο««οιι. _0 σχημχ του ω> οιον ακριοως απηντησαμεν επι
^_ , 0 'λ γραπτών στηλών της Δημητριάδος-ΙΊαγασών βλ.
0 „ , τΐ*'1 Τ' 310 1? τα έιχά Θεσσαλικά Μνημεία I έν σ. 279 και 387'
η 1 οννεων εοω- ' ., , „
,, / Α έπειοή ο αί στήλαι αύται έ/οαεν πάντα λογον να
κε προςενιαν Δα- 1 ' 1 '
ϊλέοντι Έράτωνος πιστεύωμεν οτι είναι άρχαιότεραι του έτους 1(19
5 Λαρισαίοι και ϊσοπο- πΧ< καΙ έ~Σ<^ κα' το πε?'ι οδ ° λόϊ°ί ψή?^μα
λιτείαν και Ισοτι- ^ν £<να'· νεώτερον του τέλους της Γ' ή τών άρχων
μίαν και έπιγαμί- της Β' πΧ εκατονταετηρίδας, ώς έμφαίνει και το
αν και ενκτησιν, κα- επι των αυτών ταγών εκοοΰεν, περι ου ειπομεν οΑί·
ϋάπερ και Γοννεϋ- γον άνω, συμπεοαίνομεν οτι το έν ταΐς ίστοοίαις
10 αιν, και έπινομίαν τοθ Ελληνικού αλφαβήτου περί του σχήματος ω
και άσυλίαν και αυ· λεγόμενον, ό'τι είναι λίαν μεταγενέστερον, δεν εχε-
τώι κα« έγγόνοις τα[ άληθείας- πολύ πιΟανώτερον φαίνεται οτι τό ω,
ώς και το Ε — Χ. κττ., προήλθον εκ μιμήσεως της
χειρογράφου γραφής, ήν ενίοτε έτήρουν οί '/αρά-
κται, και έν ή Οά ήσαν έν χρήσει, έν έκείνοις έτι
τοις '/ρόνοις, τοιαύτα σχήματα- το αύτο συμβαίνει
και περί του 6== Ε, ώς είπομεν έν τοις άνω αριθ.
227- 228.
και ε μ πολεμώ ι
και έν ειρήνη ι · τα-
15 γενόντων Έπιμέ-
νους τοί3 Άριστο-
κλέον, Κρατεΰου
τοΰ Φιλώτου, Κορΰτ-
τοί' τοϋ'Νικίου, Άρι-
20 στοκλέου τοΰ Εν-
βιότου, Παρμενίω- Άριϋ·. 244 (είκ. 2' καταλ. άριϋ. 174). Στήλη
νος τοΰ Μικΰθου. μαρμάρου λευκοφαίου, ένιαχοΰ ύπομέλανος, κάτω
(κενόν ΰψ. Ο'Τδ) μόνον άποκεκομμένη" άνω λήγει εις λίαν ή-ίως
προεξέχον άπλοΰν, όριζόντιον μέτωπον, ού άμφό-
ύδωρ και πίνωσι τά ζώα, ιδίως τά πρόβατα- έν- τεραι αί γωνίαι μεΟ' ίκανου μέρους της παρακει-