42 Νεώτερος Καλός Ποιμήν τοϋ Μουσείου Άΰηνών υπό Γ. Σωτηρίου.
ΑΕ 1915
Είκ. 5. Η δπιο&εν πλ,ενρα τον συμπλέγματος τοϋ Όρφέως
και τον νεωτέρου Καλοϋ ΙΊοιμένος.
χρόνους; Νεώτεροι αρχαιολόγοι όρίζουσι τήν χρή-
σιν τών αρχαιοτέρων αγαλματίων Καλών Ποιμέ-
νων όρΟότερον δέχονται δηλ. οτζ ταΟτα έχρησί-
μευον ως νεκρικαι στήλαι καΐ έτίθεντο άνωθεν χρι-
στιανικών τάφων ή έξήγησις δε αύτη εινε καϊ ή
συμφωνοτέρα προς τήν συμβολικήν έ'ννοιαν της
παραστάσεως, της αναφερομένης άπό του τέλους
τοΟ Β αιώνος εις τήν μέλλουσαν (ωήν, ώς εΐδο-
μεν, ερμηνεύει δε άλλως το πλήθος τών πανταχού
διαρκώς άνακαλυπτομένων αγαλματίων, προς κα-
τασκευήν τών όποιων αναμφιβόλως ή τοιαύτη χρή·
σις έδωκε μεγίστην ώθησιν ι.
Και έτερον ό'μυις μνημεΐον του ημετέρου Μου-
σείου, καίπερ όλίγω νεώτερον, συμβάλλει προς
έδραίωσιν της γνώμης ταύτης περ'ι χρήσεως Καλών
Ποιμένων και άλλων αρχαίων συμβολικών τύπων"
τοΟτο είναι τό περίφημον γλυπτον σύμπλεγμα
τοΟ Όρφέως το έξετασθέν ύπο του 8ίΓζγ£0\ν8ΐά
και χρονολογηθέν ώς τών άρχων του Ε αιώνος 2,
1 Πρδ. ζαΐ \νυ1ί£, ϊ. ά. σίλ. 149.
2 Έν Κδΐϊΐ. (3ΐ13ΐΊΗΐ8θΗΓ. ϊ. 'ί. τε3/. 4- ίν τω ήριετερο) Μου-
Εικ. 6. Ανάγλυφος παράοταοις Ποιμένος επί τοϋ ανω μέρονς
παραοτάδος. (Σνλλ.ογη χριοιιαν. γλυπτών Θησείου).
τήν όπισθεν πλευράν του όποιου παραθέτομεν εν-
ταύθα, όπως συγκρίνωμεν ταύτην προς τήν όμοίαν
του ΚαλοΟ Ποιμένος (είκ. 5)' ή μόνη διαφορά
εινε ότι άνωθεν απολήγει εις εϊδός τι άνθους, έν ω
του ΚαλοΟ Ποιμένος το άνω μέρος έχει λαξευθή
πιθανώτατα προς έπίθεσιν επιγραφής ή χριστιανι-
κού τίνος συμβόλου- ότι δέ πάντως ετίθετο — ή
εις μεταγενεστέρους χρόνους ετέθη — τοιοΟτόν τι
χριστιανικον σύμβολον δεικνύει και ή οπή ή έπϊ.
τοΟ άνω μέρους του κορμού του Ορφέως υπάρ-
χουσα.
σείω είναι κατατεθειμένον υπ' άριθ. 2705" κατά τό Εδρετη'ριον, το έρ-
γον προέρ/εται έξ Αϊγίνης, εύρεθεν τω 1885 (3ψ. κορίΑΟυ άπό της
βάσεως 0-82). Ό τύπος της τετραγώνου βάσεως είναι χαρακτηριστι-
κός οιά νεκρικήν στήλην, παράλληλα δ' ε/ορ.εν και ευρήματα της ΝΑ
Μικράς Ασίας (λ./, ό'ριοιον ΟϊρρίΙΒ υπάρχει εις τό ΜβίΓΟροΙϊίβΠ
Μ1186111Ι1 της Νεας Ύο'ρκης έκ Ταρσού προερχο'μενον' ?8ε \νυ1ίί,
ε.α. σελ. 149).
ΑΕ 1915
Είκ. 5. Η δπιο&εν πλ,ενρα τον συμπλέγματος τοϋ Όρφέως
και τον νεωτέρου Καλοϋ ΙΊοιμένος.
χρόνους; Νεώτεροι αρχαιολόγοι όρίζουσι τήν χρή-
σιν τών αρχαιοτέρων αγαλματίων Καλών Ποιμέ-
νων όρΟότερον δέχονται δηλ. οτζ ταΟτα έχρησί-
μευον ως νεκρικαι στήλαι καΐ έτίθεντο άνωθεν χρι-
στιανικών τάφων ή έξήγησις δε αύτη εινε καϊ ή
συμφωνοτέρα προς τήν συμβολικήν έ'ννοιαν της
παραστάσεως, της αναφερομένης άπό του τέλους
τοΟ Β αιώνος εις τήν μέλλουσαν (ωήν, ώς εΐδο-
μεν, ερμηνεύει δε άλλως το πλήθος τών πανταχού
διαρκώς άνακαλυπτομένων αγαλματίων, προς κα-
τασκευήν τών όποιων αναμφιβόλως ή τοιαύτη χρή·
σις έδωκε μεγίστην ώθησιν ι.
Και έτερον ό'μυις μνημεΐον του ημετέρου Μου-
σείου, καίπερ όλίγω νεώτερον, συμβάλλει προς
έδραίωσιν της γνώμης ταύτης περ'ι χρήσεως Καλών
Ποιμένων και άλλων αρχαίων συμβολικών τύπων"
τοΟτο είναι τό περίφημον γλυπτον σύμπλεγμα
τοΟ Όρφέως το έξετασθέν ύπο του 8ίΓζγ£0\ν8ΐά
και χρονολογηθέν ώς τών άρχων του Ε αιώνος 2,
1 Πρδ. ζαΐ \νυ1ί£, ϊ. ά. σίλ. 149.
2 Έν Κδΐϊΐ. (3ΐ13ΐΊΗΐ8θΗΓ. ϊ. 'ί. τε3/. 4- ίν τω ήριετερο) Μου-
Εικ. 6. Ανάγλυφος παράοταοις Ποιμένος επί τοϋ ανω μέρονς
παραοτάδος. (Σνλλ.ογη χριοιιαν. γλυπτών Θησείου).
τήν όπισθεν πλευράν του όποιου παραθέτομεν εν-
ταύθα, όπως συγκρίνωμεν ταύτην προς τήν όμοίαν
του ΚαλοΟ Ποιμένος (είκ. 5)' ή μόνη διαφορά
εινε ότι άνωθεν απολήγει εις εϊδός τι άνθους, έν ω
του ΚαλοΟ Ποιμένος το άνω μέρος έχει λαξευθή
πιθανώτατα προς έπίθεσιν επιγραφής ή χριστιανι-
κού τίνος συμβόλου- ότι δέ πάντως ετίθετο — ή
εις μεταγενεστέρους χρόνους ετέθη — τοιοΟτόν τι
χριστιανικον σύμβολον δεικνύει και ή οπή ή έπϊ.
τοΟ άνω μέρους του κορμού του Ορφέως υπάρ-
χουσα.
σείω είναι κατατεθειμένον υπ' άριθ. 2705" κατά τό Εδρετη'ριον, το έρ-
γον προέρ/εται έξ Αϊγίνης, εύρεθεν τω 1885 (3ψ. κορίΑΟυ άπό της
βάσεως 0-82). Ό τύπος της τετραγώνου βάσεως είναι χαρακτηριστι-
κός οιά νεκρικήν στήλην, παράλληλα δ' ε/ορ.εν και ευρήματα της ΝΑ
Μικράς Ασίας (λ./, ό'ριοιον ΟϊρρίΙΒ υπάρχει εις τό ΜβίΓΟροΙϊίβΠ
Μ1186111Ι1 της Νεας Ύο'ρκης έκ Ταρσού προερχο'μενον' ?8ε \νυ1ίί,
ε.α. σελ. 149).