DOI Artikel:
Xyngopulos, Andreas: Nea alexandrina osteïna anaglypha
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0055
ΑΙ! 1916
Νέα αλεξανδρινά όστέϊνα άνάγλυφα' νπο Α. Ξυγγοπονλου. 47
ήμας νά ύποθέσωμεν, ότι ή μορφή αύτη -χριστά
πιθανώς θαλασσίαν τινά θεότητα.
Ή τεχνοτροπία τοΟ άναγλύφου. είναι ξηρά και
έν πολλοίς, ίδίιυς εις το πρόσωπον, λίαν βάρβα-
ρος. Γεχνικώς οέ το άνάγλυφον τοΟτο συγγενεύει
αρκετά προς τήν μίαν τών δρχηστρίδων του ημε-
τέρου Μουσείου (ΑΕ έ'νθ. αν. σ. 142 Ν° IV).
Ο τύπος, δν παρουσιάζει εις ήμας το άνάγλυ-
φον τοΰτο είναι, καθ' ό'σον γνωρίζω, έκ τών σπα-
νιωτάτιυν.
"Εν μόνον τοιούτον άνάγλυφον του μουσείου του
Καίρου 1 παρέχει άρκετάς αναλογίας χωρίς έν τού-
τοις νά είναι και έντελώς ό'μοιον. Εκ του άνα-
γλύφου οέ τούτου του Καίρου λείπει και ή υποτι-
θεμένη ουρά του δελφίνος ή ευρισκομένη έπί τοΟ
ήμετέρου.
'ΧΧ (εικ. 2). Όστουν έπίπεδον .μήκους 0Ό7
και μεγαλυτέρου πλάτους 0 04. Έπ' αύτου παρί-
Είκ. 2.
σταται ορχηστρ'ις διευθυνομένη προς αριστερά και
στρέφουσα τήν κεφαλήν προς το άντίΟετον μέρος.
Διά της αριστεράς χειρός κρατεί κύμβαλον, διά οέ
της οεΗια.ς, ήτις τείνεται προς τά κάτω, λαμβάνει
μίαν άκραν του πέπλου αυτής.
1 81τζΐ/ρθΊυ$Μ. Κορίίβοΐιβ Κιιη5ί. Οδίαΐο^αβ §βηβι·3ΐ
(1β8 βηΙϊςυϊΙβΒ βο-^ρΐϊβηηβδ άιι ιηιΐδββ άυ Οβίτβ. νϊβηηβ
1909 Ν° 7090.
Ή τεχνική επεξεργασία του ανάγλυφου τούτου
είναι άσυγκρίτως ανωτέρα του προηγουμένως πε-
ριγραφέντος. Ή ό'λη οέ παράστασις και ιδίως ή κί-
νησις της εικονιζόμενης μορφής είναι αρίστη.
Ό οέ τύπος 6ν παρέχει εις ήμας το άνάγλυφον
τοΰτο, καίτοι έν ταΐς γενικαΐς αύτοΰ γραμμαΐς
ανάγεται εις τάς γνωστάς παραστάσεις της ομάδος
τών δρχηστρίδων, έν ταΐ'ς λεπτομερείαις όμως πα-
ρουσιάζει μίαν παραλλαγήν έκ τών σπανιωτάτων.
Καθ όσον ήδυνήΟην νά παρατηρήσω της πα-
ραλλαγής ταύτης παράδειγμα άλλο οϋοαμου υπάρ-
χει καθ' ολα ό'μοιον. Και εις εν μέν άνάγλυφον τοι-
ούτον του μουσείου Καίρου 1 ή όρχηστρις έχει τήν
ιδίαν περίπου στάσιν και φέοει επίσης κύμβαλον,
αλλά δεν κρατεί διά της άλλης χειρός τόν πέπλον.
'Κς άλλου εν άνάγλυφον του μουσείου της Αλε-
ξανδρείας 2 παριστά όρχηστρίδα κρατούσαν διά της
μιας χειρός τον πέπλον, άλλά μή 'ρέρουσαν κύμ-
βαλον.
Έκ τών ανωτέρω καταφαίνεται πόσον μεγάλη
είναι ή σημασία του άναγλύφου τούτου το οποίον
είναι ίσιος μοναδικόν παράδειγμα της σττανιωτάτης
ταύτης παραλλαγής τοΰ τύπου τών δρχηστρίδων.
III (εΪΗ. 3). Όστοΰν έπίπεδον μήκους 0*06
και πλάτους 0Ό4. I εθραυσμένον εις δύο τεμάχια
Εικ. 3.
και λίαν έφθαρμένον. Ιο άνάγλυφον τοΰτο άπε-
τέλει, ώς φαίνεται, μέρος μεγαλυτέρας συνθέσεως.
Το περισωθέν ύπ' όψιν τεμάχιον παριστά εις το
άριστερον άκρον νηρηίδα σχεδόν κατ ένώπιον και
1 81νζι/(/οιν.ι/ά, 'ί.ζ. Ν" 7106
2 81νζι/90Κ)8Μ. Ηβΐίβηϊδίίκοΐιβ υηά Ιίορίϊδοΐιο ΚπιιβΙ ϊη
Αΐβχπηϋπίΐ (ΒιιΙΙθίϊη (1β Ια 8οοίβΐδ ίΐι·ο1ιβο1ο^. ά'ΑΙβχβη-
άπβ V 1902) πίν. I II Ν° 2058.
Νέα αλεξανδρινά όστέϊνα άνάγλυφα' νπο Α. Ξυγγοπονλου. 47
ήμας νά ύποθέσωμεν, ότι ή μορφή αύτη -χριστά
πιθανώς θαλασσίαν τινά θεότητα.
Ή τεχνοτροπία τοΟ άναγλύφου. είναι ξηρά και
έν πολλοίς, ίδίιυς εις το πρόσωπον, λίαν βάρβα-
ρος. Γεχνικώς οέ το άνάγλυφον τοΟτο συγγενεύει
αρκετά προς τήν μίαν τών δρχηστρίδων του ημε-
τέρου Μουσείου (ΑΕ έ'νθ. αν. σ. 142 Ν° IV).
Ο τύπος, δν παρουσιάζει εις ήμας το άνάγλυ-
φον τοΰτο είναι, καθ' ό'σον γνωρίζω, έκ τών σπα-
νιωτάτιυν.
"Εν μόνον τοιούτον άνάγλυφον του μουσείου του
Καίρου 1 παρέχει άρκετάς αναλογίας χωρίς έν τού-
τοις νά είναι και έντελώς ό'μοιον. Εκ του άνα-
γλύφου οέ τούτου του Καίρου λείπει και ή υποτι-
θεμένη ουρά του δελφίνος ή ευρισκομένη έπί τοΟ
ήμετέρου.
'ΧΧ (εικ. 2). Όστουν έπίπεδον .μήκους 0Ό7
και μεγαλυτέρου πλάτους 0 04. Έπ' αύτου παρί-
Είκ. 2.
σταται ορχηστρ'ις διευθυνομένη προς αριστερά και
στρέφουσα τήν κεφαλήν προς το άντίΟετον μέρος.
Διά της αριστεράς χειρός κρατεί κύμβαλον, διά οέ
της οεΗια.ς, ήτις τείνεται προς τά κάτω, λαμβάνει
μίαν άκραν του πέπλου αυτής.
1 81τζΐ/ρθΊυ$Μ. Κορίίβοΐιβ Κιιη5ί. Οδίαΐο^αβ §βηβι·3ΐ
(1β8 βηΙϊςυϊΙβΒ βο-^ρΐϊβηηβδ άιι ιηιΐδββ άυ Οβίτβ. νϊβηηβ
1909 Ν° 7090.
Ή τεχνική επεξεργασία του ανάγλυφου τούτου
είναι άσυγκρίτως ανωτέρα του προηγουμένως πε-
ριγραφέντος. Ή ό'λη οέ παράστασις και ιδίως ή κί-
νησις της εικονιζόμενης μορφής είναι αρίστη.
Ό οέ τύπος 6ν παρέχει εις ήμας το άνάγλυφον
τοΰτο, καίτοι έν ταΐς γενικαΐς αύτοΰ γραμμαΐς
ανάγεται εις τάς γνωστάς παραστάσεις της ομάδος
τών δρχηστρίδων, έν ταΐ'ς λεπτομερείαις όμως πα-
ρουσιάζει μίαν παραλλαγήν έκ τών σπανιωτάτων.
Καθ όσον ήδυνήΟην νά παρατηρήσω της πα-
ραλλαγής ταύτης παράδειγμα άλλο οϋοαμου υπάρ-
χει καθ' ολα ό'μοιον. Και εις εν μέν άνάγλυφον τοι-
ούτον του μουσείου Καίρου 1 ή όρχηστρις έχει τήν
ιδίαν περίπου στάσιν και φέοει επίσης κύμβαλον,
αλλά δεν κρατεί διά της άλλης χειρός τόν πέπλον.
'Κς άλλου εν άνάγλυφον του μουσείου της Αλε-
ξανδρείας 2 παριστά όρχηστρίδα κρατούσαν διά της
μιας χειρός τον πέπλον, άλλά μή 'ρέρουσαν κύμ-
βαλον.
Έκ τών ανωτέρω καταφαίνεται πόσον μεγάλη
είναι ή σημασία του άναγλύφου τούτου το οποίον
είναι ίσιος μοναδικόν παράδειγμα της σττανιωτάτης
ταύτης παραλλαγής τοΰ τύπου τών δρχηστρίδων.
III (εΪΗ. 3). Όστοΰν έπίπεδον μήκους 0*06
και πλάτους 0Ό4. I εθραυσμένον εις δύο τεμάχια
Εικ. 3.
και λίαν έφθαρμένον. Ιο άνάγλυφον τοΰτο άπε-
τέλει, ώς φαίνεται, μέρος μεγαλυτέρας συνθέσεως.
Το περισωθέν ύπ' όψιν τεμάχιον παριστά εις το
άριστερον άκρον νηρηίδα σχεδόν κατ ένώπιον και
1 81νζι/(/οιν.ι/ά, 'ί.ζ. Ν" 7106
2 81νζι/90Κ)8Μ. Ηβΐίβηϊδίίκοΐιβ υηά Ιίορίϊδοΐιο ΚπιιβΙ ϊη
Αΐβχπηϋπίΐ (ΒιιΙΙθίϊη (1β Ια 8οοίβΐδ ίΐι·ο1ιβο1ο^. ά'ΑΙβχβη-
άπβ V 1902) πίν. I II Ν° 2058.