DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14279#0105
ΑΕ 1916
Θεσσαλικοί έπιγραφαί νπδ Ά. Σ. Άρβαητοπούλλου. 83
τοΟ στίχ. 2 διαφαίνεται τέρμα . . . εμ}ονς, ονόμα-
τος γυναικός, π. χ. χΑρτ\\εμ\οϋς, συνεκφερομένης
μετά τοΰ εαυτής συζύγου κατά το σύνηθες ώς ελευ-
θερωτών επειδή δ έν τω αύτώ στί/ω μεταξύ Ν
και φ έν τέλει οέν υπάρχει επαρκής χώρος, συμ-
περαίνομεν δτι βρα/υγραφικώς έτέΟη το νό(μου),
ό'περ ού/'ι ασύνηθες.
2861" στί/. 3-9. Περί του στρατηγού Τιμασι-
Οέου βλ. τά λεχθέντα άνω έν σελ. 81' δ χαράκτης
έγραψε τέρμα ΟΩ έν λέξει στρατηγού και ίσως δι-
ώρΟωσε το Ω εις Υ. Ό ταμίας δυνατόν νά ήτο άοελ-
φος του ταμίου επίσης Σωσιβίου υίοΰ τοΟ ΜεΟύ-
στου, άπαντώντος άνω έν άρ'.Ο. 278 στί/. 2-3.
Έν στί/. 9 το πρώτον σωΟέν γράμμα έγράφη Λ
άντι Α.
286· στίχ. 10-Ιο. ΊΙ τελευταία συλλαβή του
άπελευθέρου έν στί/. 13 φαίνεται λόγω προστρι-
βών τοΰ λίθου -κος, είναι δέ μάλλον -κας (ποβ.
Νικόκκας κττ. άνω σελ. 80)' το δέ πρώτον γράμμα
του στί/. 14 ήτο μάλλον Τ ήττον Χ" μετά το <
του στί/. 15 ύπάρ/ει τι /άραγμα έν είδει σταυ-
οου και ίγνη δύο γοααΐλάτων ιιετ αύτό.
286· στί/ . 16-20. Έν τέλει του στί/- 17 ύπάρ-
χουσιν ί/νη τινά Γ, πιθανώς Β. Ό στρατηγός .Σω-
Όίπατροζ άπαντα έν ΙΟ IX2 543 και 1043, ό αυ-
τός πιΟανώτατα τω ένταΰΟα' ετέρους όμωνύμους,
ένα ποογενέστεοον και έτεοον μιεταγενέστεοον, παοα-
θέτει ό ΗίΠθΓ έν τω πινάκι.
286' στίχ. 21-2/. ΙοΟ στρατηγού έσώΟησαν
βέβαια τά τρία πρώτα γράμματα και άβέβαιον ί/νος
τετάρτου, λοξής κεραίας Α ή Μ μάλιστα" ούδεις δέ
τών άχρι τούδε γνωστών άρχεται ούτως. Έν στί/.
24 διακρίνονται ίχνη Ρ μάλλον ή Β του τελευταίου
σωΟέντος γράμματος. Έν στί/. 2ϋ το Ν τοΰ
" Ανδρο μάχου οέν άπεδόΟη ύπό τοΰ χαράκτου.
287" στί/. 1-10. Τοΰ ταμίου ή προτελευταία
συλλαβή έληγε πιθανώς εις νου κατά τινα περισω-
Οέντα ίχνη, ων τό Ν ε/ει ομοιότητα Π ή ΙΚ άπί-
Οανον' τοΰ δέ πατρός αύτοΰ το όνομα ήτο Χαιρέας
ασφαλώς. Έν στί/. 3 έσώΟη τό τρίτον έκ τοΟ τέ-
λους γράμμα τοΰ ονόματος τοΰ στρατηγού πιΟα-
νώτατον Μ' είναι άρα ό γνωστός έξ έπιγραφών τών
αεοών τούτων στρατηγός Ενδημος περί ού βλ. ΑΕ
1915 σελ. 22 και κάτω άριΟ. 289. Έν στίχ. 4
Φαίνεται πιΟανώτατον ότι ό χαράκτης έγραψεν Οφε-
λοίωνος' είναι δέ λίαν σημαντικον το δτι έντός τοΰ
α' ήμίσεος της Α' μ. Χρ. έκατονταετηρίδος προε-
φέροντο ενίοτε το I και ΟΙ άδιαφόρως. Αξία σημειώ-
σεως είναι και ή έν στί/. 6 γραυή τοΰ Δημογέ-
νονς ίσως διά τοΰ I, ένδεικτική επίσης της έν τη
προφορά συμπτώσεως τοΰ Η κα! I, περί ής βλ. τά
προειρημένα έν σελ. 80'' περί της συμπτώσεως
δέ της προφοράς τοΰ Ω και Ο έν στί/. 1' 4' 9 ου-
δέν είναι το άξιον μνείας, διότι αύτη άπαντα και
έπϊ λίαν προγενεστέρων έπιγραφών.
287' στί/. 11-13. Τό πρώτον γράμμα τοΰ τα-
μίου ήτο μάλλον Κ ήττον δέ Υ" διότι τό Υ γράφει
ό χαράκτης ούτος μετά λίαν εκτεταμένων τών άνω
κεραιών. Ό στρατηγός Άσκληπιάδης νΰν το πρώ-
τον άπαντα ένταΰΟά τε και κάτω έν άοιΟ. 288'
γνωστός είναι ό Άσκλάπων τών αυτών περίπου
χρόνων, ίσως συγγενής αύτοΰ, έν ΙΟ IX2 324.
Τοΰ έν στί/. 14 Αντήνορος τό πρώτον Ν άπεδόθη
διά συμπιλήματος μετά τοΰ Α' ό πατήρ αύτοΰ έκ
τών περισωΟέντων ιχνών φαίνεται πιΟανώτατα ων
Αρίστων ή Άριστίων, 8περ όνομα είναι σύνηθες
ενταύθα.
κρανον παραστάοος, λευκοΰ μαρμάρου, ολίγον ύπο-
μέλανος, άκέραιον, πλήν μικρών κατά τάς άκμάς
αποκοπών" ή επάνω έπιφάνεια φέρει πέντε τόρμους,
ων ένεκα ήδύνατό τις νά ύπολάβη δτι ήτο βάΟρον
χαλκοΟ άγάλματος τελείου ανθρωπίνου μεγέθους
ένδεδυμένης μορφής, ίσως γυναικείας' άλλ ούδα-
μοΰ τών διατηρηΟεισών έδρών ύπάρχει άνάΟεσις
άνδριάντος' τά κάτω της έμπροσθεν έδρας περιΟέει
κυμάτιον διπλοΰν, ή δέ ύποκάτω διατηρεί τάρμον
προς γόμφωσιν σιδήρου και άρμογήν τοΰ λίθου έπ'ι
κίονος παραστάδος πιΟανώτατα. °1ψ. 0'24, πλάτ.
0-67, πάχ. 0-72.
Άπετεί/ισα έκ τοΰ τοί/ου τοΰ περιβόλου τη:
έν τή συνοικία Βαροΰσι της Ελάσσονος έκκλησίας
της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Έπιγραφήν φέρει μόνον έπ'ι τής πρόσθιας έδρας,
ής ό τελευταίος στί/ος έγράφη έπ'ι τοΰ κυματίου'
το άριστερόν τέρμα τής έδρας ταύτης οέρει νεωτε-
1 ΤΙττον πιθαντί, 4λλ' οάνΐ ολω; να άπο/,λεισΟζ δυνααΞνη, οαίνίτα:
ή "/ρησις συαπιλτ)ματος Δ Η η (Μ. ου Οι άνίγινώσχ£το τό ορθόν
/%( . .
Θεσσαλικοί έπιγραφαί νπδ Ά. Σ. Άρβαητοπούλλου. 83
τοΟ στίχ. 2 διαφαίνεται τέρμα . . . εμ}ονς, ονόμα-
τος γυναικός, π. χ. χΑρτ\\εμ\οϋς, συνεκφερομένης
μετά τοΰ εαυτής συζύγου κατά το σύνηθες ώς ελευ-
θερωτών επειδή δ έν τω αύτώ στί/ω μεταξύ Ν
και φ έν τέλει οέν υπάρχει επαρκής χώρος, συμ-
περαίνομεν δτι βρα/υγραφικώς έτέΟη το νό(μου),
ό'περ ού/'ι ασύνηθες.
2861" στί/. 3-9. Περί του στρατηγού Τιμασι-
Οέου βλ. τά λεχθέντα άνω έν σελ. 81' δ χαράκτης
έγραψε τέρμα ΟΩ έν λέξει στρατηγού και ίσως δι-
ώρΟωσε το Ω εις Υ. Ό ταμίας δυνατόν νά ήτο άοελ-
φος του ταμίου επίσης Σωσιβίου υίοΰ τοΟ ΜεΟύ-
στου, άπαντώντος άνω έν άρ'.Ο. 278 στί/. 2-3.
Έν στί/. 9 το πρώτον σωΟέν γράμμα έγράφη Λ
άντι Α.
286· στίχ. 10-Ιο. ΊΙ τελευταία συλλαβή του
άπελευθέρου έν στί/. 13 φαίνεται λόγω προστρι-
βών τοΰ λίθου -κος, είναι δέ μάλλον -κας (ποβ.
Νικόκκας κττ. άνω σελ. 80)' το δέ πρώτον γράμμα
του στί/. 14 ήτο μάλλον Τ ήττον Χ" μετά το <
του στί/. 15 ύπάρ/ει τι /άραγμα έν είδει σταυ-
οου και ίγνη δύο γοααΐλάτων ιιετ αύτό.
286· στί/ . 16-20. Έν τέλει του στί/- 17 ύπάρ-
χουσιν ί/νη τινά Γ, πιθανώς Β. Ό στρατηγός .Σω-
Όίπατροζ άπαντα έν ΙΟ IX2 543 και 1043, ό αυ-
τός πιΟανώτατα τω ένταΰΟα' ετέρους όμωνύμους,
ένα ποογενέστεοον και έτεοον μιεταγενέστεοον, παοα-
θέτει ό ΗίΠθΓ έν τω πινάκι.
286' στίχ. 21-2/. ΙοΟ στρατηγού έσώΟησαν
βέβαια τά τρία πρώτα γράμματα και άβέβαιον ί/νος
τετάρτου, λοξής κεραίας Α ή Μ μάλιστα" ούδεις δέ
τών άχρι τούδε γνωστών άρχεται ούτως. Έν στί/.
24 διακρίνονται ίχνη Ρ μάλλον ή Β του τελευταίου
σωΟέντος γράμματος. Έν στί/. 2ϋ το Ν τοΰ
" Ανδρο μάχου οέν άπεδόΟη ύπό τοΰ χαράκτου.
287" στί/. 1-10. Τοΰ ταμίου ή προτελευταία
συλλαβή έληγε πιθανώς εις νου κατά τινα περισω-
Οέντα ίχνη, ων τό Ν ε/ει ομοιότητα Π ή ΙΚ άπί-
Οανον' τοΰ δέ πατρός αύτοΰ το όνομα ήτο Χαιρέας
ασφαλώς. Έν στί/. 3 έσώΟη τό τρίτον έκ τοΟ τέ-
λους γράμμα τοΰ ονόματος τοΰ στρατηγού πιΟα-
νώτατον Μ' είναι άρα ό γνωστός έξ έπιγραφών τών
αεοών τούτων στρατηγός Ενδημος περί ού βλ. ΑΕ
1915 σελ. 22 και κάτω άριΟ. 289. Έν στίχ. 4
Φαίνεται πιΟανώτατον ότι ό χαράκτης έγραψεν Οφε-
λοίωνος' είναι δέ λίαν σημαντικον το δτι έντός τοΰ
α' ήμίσεος της Α' μ. Χρ. έκατονταετηρίδος προε-
φέροντο ενίοτε το I και ΟΙ άδιαφόρως. Αξία σημειώ-
σεως είναι και ή έν στί/. 6 γραυή τοΰ Δημογέ-
νονς ίσως διά τοΰ I, ένδεικτική επίσης της έν τη
προφορά συμπτώσεως τοΰ Η κα! I, περί ής βλ. τά
προειρημένα έν σελ. 80'' περί της συμπτώσεως
δέ της προφοράς τοΰ Ω και Ο έν στί/. 1' 4' 9 ου-
δέν είναι το άξιον μνείας, διότι αύτη άπαντα και
έπϊ λίαν προγενεστέρων έπιγραφών.
287' στί/. 11-13. Τό πρώτον γράμμα τοΰ τα-
μίου ήτο μάλλον Κ ήττον δέ Υ" διότι τό Υ γράφει
ό χαράκτης ούτος μετά λίαν εκτεταμένων τών άνω
κεραιών. Ό στρατηγός Άσκληπιάδης νΰν το πρώ-
τον άπαντα ένταΰΟά τε και κάτω έν άοιΟ. 288'
γνωστός είναι ό Άσκλάπων τών αυτών περίπου
χρόνων, ίσως συγγενής αύτοΰ, έν ΙΟ IX2 324.
Τοΰ έν στί/. 14 Αντήνορος τό πρώτον Ν άπεδόθη
διά συμπιλήματος μετά τοΰ Α' ό πατήρ αύτοΰ έκ
τών περισωΟέντων ιχνών φαίνεται πιΟανώτατα ων
Αρίστων ή Άριστίων, 8περ όνομα είναι σύνηθες
ενταύθα.
κρανον παραστάοος, λευκοΰ μαρμάρου, ολίγον ύπο-
μέλανος, άκέραιον, πλήν μικρών κατά τάς άκμάς
αποκοπών" ή επάνω έπιφάνεια φέρει πέντε τόρμους,
ων ένεκα ήδύνατό τις νά ύπολάβη δτι ήτο βάΟρον
χαλκοΟ άγάλματος τελείου ανθρωπίνου μεγέθους
ένδεδυμένης μορφής, ίσως γυναικείας' άλλ ούδα-
μοΰ τών διατηρηΟεισών έδρών ύπάρχει άνάΟεσις
άνδριάντος' τά κάτω της έμπροσθεν έδρας περιΟέει
κυμάτιον διπλοΰν, ή δέ ύποκάτω διατηρεί τάρμον
προς γόμφωσιν σιδήρου και άρμογήν τοΰ λίθου έπ'ι
κίονος παραστάδος πιΟανώτατα. °1ψ. 0'24, πλάτ.
0-67, πάχ. 0-72.
Άπετεί/ισα έκ τοΰ τοί/ου τοΰ περιβόλου τη:
έν τή συνοικία Βαροΰσι της Ελάσσονος έκκλησίας
της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Έπιγραφήν φέρει μόνον έπ'ι τής πρόσθιας έδρας,
ής ό τελευταίος στί/ος έγράφη έπ'ι τοΰ κυματίου'
το άριστερόν τέρμα τής έδρας ταύτης οέρει νεωτε-
1 ΤΙττον πιθαντί, 4λλ' οάνΐ ολω; να άπο/,λεισΟζ δυνααΞνη, οαίνίτα:
ή "/ρησις συαπιλτ)ματος Δ Η η (Μ. ου Οι άνίγινώσχ£το τό ορθόν
/%( . .