Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1916)

90 ΘεοοαλικαΙ έπιγραφαί· ύπο Ά. Σ. Άρβανιτοπονλλον.

ΑΕ 191(;

κορμον μέχρι που του μέσου των κνημών τήν οε- προ τοΟ μέσου του σώματος" προς τά δεςιά αύτής
ςιάν χείρα φέρει κεκαμμένην εντός του ιματίου επί παρίσταται παιδίόν, ορθόν ίστάμενον, φορούν γι-
τοΟ στήθους, τήν δέ άοιστεράν καταβιβάζει έν αύτώ τώνα ρραχύν, οΰ το άνω ήμισυ έσΦυρηλατήΟη ύπο

5> £ ι

επίσης οριζοντίως κατα μήκος του σώματος, κρα- των νεωτέρων" προς τα οεςια αυτού υπαρχουσιν

τούσαν το ίαάτιον αύτό, ώς φαίνεται" αριστερά αΰ- έτι δύο άνθρωποι τέλειοι, ορθοί ιστάμενοι κατά τον

του παρίσταται γυνη, τρια τέταρτα κατενωπιον οεςιον κροταφον, φορουντες ιματιον, οικτρως εσφυ-

όμοίως ιστάμενη, Φορούσα χιτώνα ποδήρη κα'ιπλού- ρηλατηΐλένοι' ύπέρκεινται τούτων ίχνη κλιματίδων

σιον ίμάτιον, έρείδουσα το βάρος του σώματος επί και βοτρύων, κρεμάμενων ες αύτών, ώς έν τω

του δεξιού σκέλους, έν ω το άριστερον άποσύρει κε- άναγλύφω του Δαφνά, ο βλ. έν ΑΕ 1914 σελ. 8"

καμμένον παραπλεύρως" φέρει τήν δεξιάν ύπο τήν έπί τού μέσου της στήλης ήνοιξαν βαθϋν τόρμον

σιαγόνα και τήν άριστεράν ύπο τΌν άγκώνα της οί νεώτεροι, όπισθεν όέ έξέτριψαν αυτήν δ'ιά σχοι-

πρώτης κατά το σύνηθες σχήμα τών έν θλίψει σκε- νιου. Ίψ. 0'63, πλάτ. 0'39, πάχ. 0"16.

πτομένων' απέβλεπε δέ προς τον άνδρα, άλλά το Άπετείχισα αυτήν έ'κ τίνος Τουρκικής οικίας

πρόσωπον αύτής τε και εκείνου άπεσχίσΟη βαναύ- της Ελάσσονος.

σως ύπο των νεωτέρων" έ'ργον μετριωτάτης τέχνης Της έπιγραφής έλάχιστα, αβέβαια και συγκεχυ-

τής Β -Α' π. Χρ. εκατονταετηρίδας. "1ψ. 0'61 , μένα. ίχνη διετηρήθησαν δύο ίσως στίχων" βέβαιον

πλάτ. 0"44, πάχ. 0Ό7. Φαίνεται δεξιά έν τέλει---Ν I —.

Εύοον αυτήν έν τώ Διοικητηρίω Ελάσσονος, Έπί του κάτω πλαισίου είναι άπι'Οανον ό'τι υπήρχε

συναχΟεϊσαν μετ' ολίγων άλλων αρχαίων άντικει- συνέχεια της επιγραφής" οί χοάνοι αύτής κείνται

μένων ολίγον χρόνον προ του πολέμου του έτους έν τή Γ' π. Χρ. έκατονταετηρίδι.

1912" διό παραμένει άμφίβολον, άν ευρέθη έν Άρΐϋ>. 298 (ε'ικ. 17' Μονσ. Έλασσ. άριϋ:

Έλασσόνι ή άλλαχοΰ" διότι τού αύτοΟ τύπου ύπάρ- 133). Στήλη μαρμάρου λευκοφαίου κρυσταλλικού,

χουσί τίνες στήλαι έκ τής Περραιβικής Τριπόλεως, §εξ£ά μόνον ακέραιος, έν είδει ναΐσκου ίσως ποιη-

περί ων εσται έν τοις έςής ό λόγος. Οεϊσα, καίτοι τό κοίλον διάστημα έβαθύνΟη ύπί>

Έπί τού έπιστυλίου ύπήρχον γράμματα, άλλ' τών νεωτέρων" κατωτάτω διετηρήθη έν μέσω ίχνος

άπετρίβησαν οίκτρώς ούτως, ώστε μόλις αμφίβολα το0 γ0υοου· άπειχίσΟη δέ πανταχόθεν οίκτρώς ή

σκιώδη ίχνη τινών ύπελείφθησαν, περίπου στήλη. Τψ. 0"42, πλάτ. 0"30, πάχ. 013 —

Πρβ. Εβναβ £ρϊ8ι·. 1914 σελ. 20, 'άριθ. 26ο.

ΛΥΣ Άπετείχισα έκ τού Τεκέ τού ύπερκειμένου τοΰ

δείνα] Λυσ[----- έν Έλασσόνι μεγάλου τζαμιού Χατζή Χουσείν.

Ή έπιγραφή έχαράχΟη κατά τό πλάτος τής όε-

Ώς έκ της περιγραφής ενδείκνυται, άποΟανών ξ^, στενης πλευράς κατά τον άρχαϊκόν τρόπον,

λογίζεται ό άνήρ. ώς τό έντεΰθεν έπίγραμμα έν ΑΕ 1913 σελ. 180

και αί έπί άρχαϊκών άναγλύφων τής Φαλάννης

'Αριϋ'. 297 (Μονσ.Έλασσ.άριϋ'. 102).Σ-Ί]λ-/] όμοίως επιτύμβιοι έπιγραφαί" ή χάραςις είναι 3α-

μαρμάρου λευκοφαίου, ακέραιος, πλην άποσχίσεως θεία και έπιμελής' ύψ. γραμμ. Ο"019 -0*029,

τής άριστερας πλευράς· άνω λήγει εις άέτωμα ή διάστιχ. 0"004" ανήκει δέ τή Γ' π. Χρ. έκατον-

πλατύ μέτωπον άποτριβέν, έφ' ου ή επιγραφή" ταετηρίδι.
ύπ'αύτο παρίστανται, έν οεςιά Οεωυ,ένω,
γυνή ορθή ίσταμένη κατά τον άριστερον
κρόταφον' φορεί πλούσιον χιτώνα ποδήρη,'
άχειριδωτον, και ίμάτιον διατεΟειμένον
τά κατά τήν κεφαλήν ώς πέπλον, προς
ον ύψοΐ τήν δεςιάν χείρα, ίνα κρατήση

αύτόν' τήν άριστεράν φέρει Οριζοντίως ΕΊκ. 17 (επιγρ. αριθ. 208). Επιτύμβιος επιγραφή έν Όλοοασόνι.