DOI article:
Skias, Andreas: Anakoinōseis
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14366#0054
42 Ανακοινώσεις- νπδ Λ. Σκιά.
Τά γράμματα Φαίνονται ανήκοντα εις τά μέσα
τοΟ Δ' πΧ αιώνος (ΕΑΝ).
ΐ') Ηλείας τοπογραφικά. Ένώ διέτριβον έν
Ολυμπία έν έ'τει 1909, εμαθον παρά του έπιθεω-
ρητοΰ των δημοτικών σχολείων κ. Καραντζίνα δτι
έν τη περιοχή τοΟ τότε υφισταμένου δήμου Ελίσ-
σης ύπάρχει άρχαϊον φρούριον γνωστόν εις τούς
έπινωρίους υπό τό όνομα Κάοτρον τής Κονκουβί-
τσας, δ'περ δεν μνημονεύεται έν τω συγγράμματι
Ήλειακά του Γ. Παπανδρέου, καίτοι ό συγγραφεύς
είχεν έπιμελώς αναγράψει πάντα τά κατά την
Ήλείαν άρχαΐα έρείπια. Νομίσας λοιπόν ό'τι ήτο
ένδεχόμενον νά διέλαθε το ψρούριον τοΟτο τούς
περιηγητάς της χώρας μετέβην εις αυτό πορευθείς
κατά πρώτον έφ' αμάξης από Πύργου μέχρι του
χωρίου Βροχίτσης κειμένου προς βορραν, εκείθεν
δέ πεζή προς βορραν σχεδόν δίωρον πορείαν μέχρι
δικορύΦου βουνού, έφ' οδ τά έρείπια. Ολίγον τι
περισσότερον, ήτοι περίπου 21/4 ώρας άπέχει τ.ό
χωρίον Μαλαπάσι (οχ ι Μαλακάσι, ώς σημειουται
έν τω ύπο Ίφίκράτους Κοκκίδου έξελληνισθέντι Αύ-
στριακώ χάρτη τον βασιλείου της Ελλάδος, 1884)'
ή δέ Κονκουβίτσα άπέχει περίπου ήμίσειαν ώραν.
Άποτών έπιτοΰδικορύφου βουνοΰ κειμένωνέρειπίων
φαίνεται προς βορραν τό χωρίον Δελίμπαλι και
και πλησίον αύτοΰ τό Μπεσιρέ και Ό μικρός συνοι-
κισμός Άστράς, ευρεία δέ εΐνε ή άποψις προς την
κοιλάδα του Πηνειού και όυτικώτερον μέχρι των
έκβολών αύτοΰ. Εν τή θέσει ταύτη δεν σημειοΟν-
ται άρχαϊα έρείπια ούτε έν τω ύπο Ρ&ιΊδοΙι ίκπο-
νηθέντι χάρτη της Πισάτιδος τω _προσηρτημένω
εϊς την περί τών πορισμάτων (ΕΓβ'θβηίβδβ) της έν
Όλυμπία άνασκαφής της Γερμανικής αυτοκρατο-
ρίας συγγραφήν, ούδ' έν άλλω τινί άρχαιολογικψ
χάρτη' δεν εδρον δέ φρούριον τοΰτο μνημονευόμενον
ού'τε έν τή Πελοποννήσω του 0ιπ·{;ίιΐ8 ούτε έν άλλω
τινί βιβλίω, ώστε φαίνεται ό'τι πράγματι διέλαθε
μέχρι τοΟοε τούς αρχαιολόγους. Ό ύπό τοΟ Γερμανού
ύπολοχαγοΟ Κ. Οι·&θίίη§·1ιο££ έν έτει 1909 έκπο-
νηθε'ις άκριβέστατος αρχαιολογικός χάρτης τής
Τριφυλίας περιλαμβάνει μεν τά χωρία Βροχίτσαν
κα'ι Μαλαπάσι, άλλά δεν εκτείνεται μέχρι τής θέ-
σεως τών έρειπίων.
Τό φρούριον εΐνε ωκοδομημένον δια πώρινων
πλινθίδων μετρίου μεγέθους, έκτείνεται δ' έπ' άμ-
φοτέρων τών κορυφών του βουνοΰ, άλλ' ή έ'κτασις
αύτοΰ εΐνε μικρά. Τό κάλλιστα διατηρούμενον μέ-
ρος αύτοΰ κείται προς άνατολάς, έ'νθα υπάρχει ή
πύλη, έχουσα έκατέρωθεν δύο πύργους, ών ό μεν
προς δεξιάν τω εΐσερχομένω εϊνε μεγαλύτερος, ό δέ
προς άριστεράν μικρότερος. Κατά τό νότιον πλευρόν
του" βουνοΟ ύπάρχει και άλλο τμήμα τού' τείχους
μικρότερον, ωκοδομημένον κατα τον αυτόν τρόπον"
επί δέ τής μεγαλυτέρας κορυφής υπάρχει έκτισμένη
μάνδρα, έν ή σταβλίζονται βόες, περί ης λέγεται
ότι έ'χει κτισθή έπί θεμελίων του άρχαίου τείχους"
άλλ άν και μοί έφάνη τοΰτο πιθανώτατον, δεν εί-
δόν που εύδιάγνωστον μέρος άρχαίου τοίχου υπό
το σημερινόν κτίσμ,α τής μάνδρας. Εντός δέ τής.
περιοχής του άρχαίου γρουρίου φαίνονται μεν ένια-
χοΟ ίχνη τινά τοίχων, άλλ' οί θάμνοι δεν έπιτρέ-
πουσι νά παρακολουθήση τις αυτούς έπί πολύ.
ατωτερω οε του νροιιριου επι μικρού οροπεοιου
λέγεται ότι έχουσιν εύρεθή πολλοί άργ^αΊοι τάφοι
έν πίθοις,άνασκαφέντες λαθραίως ύπό τυμβωρύ/ων,
οί'τινες και παρά την πύλην τοΟ φρουρίου και άλ-
λαχοΰ εχουσι σκάψει. Επειδή όμως ή έπίχωσις
έν γένει φαίνεται έλαχίστη, εξ άπαντος ού'τε αυτοί
θά ευρον πολλά, ού'τε έκ συστηματικής άνασκα-
φής πρέπει νά προσδοκάται ότι μέλλει νά άνακα-
λυφθή άλλο τι λόγου άξιον πλην τών θεμελίων
αύτοΰ του φρουρίου και άλλων τινών οικοδομημά-
των. Κτίσμα τι μεσαιωνικών ή νεωτέρων χρόνων
δέν ύπάρχει αυτόθι.
Η θέσις τοΰ φρουρίου τούτου, έπιτηδειοτάτη
ούσα προς κατόπτευσιν μεγάλου μέρους τής περιο-
χής τής άρχαίας πόλεως Ήλιδος, άρκεΐ νά βε-
βαίωση άναμφιβόλως ότι τοΰτο έκτίσθη μετά τό
ετος 400 π.Χ., ότε οί Ηλείοι ήττηθέντες ύπο
τών Λακεδαιμονίων ήναγκάσθησαν νά άφήσωσιν
αύτονόμους πάσας τάς περιοικίδας πόλεις, διατη-
ρήσαντες μόνον την κυριότητα τοΰ έν Όλυμπία
ίεροΰ. ώενοφ. Έλλην. ΠΙ, 2,30. Δ ιόοωρ. XIV,
17 και 34. Πρβλ. Β. Νϊβδβ έν Ο&γ] ΚοβθΠ Οθ-
ηθίΜΐαΙίοη (ΒθγΙϊιι 1910) σελ. 11. Πρός τούς
χρόνους δέ τούτους συμφωνεί και ή οίκοδομία φαι-
νομένη οία ή κατά τάς αρχάς τοΰ Δ' π. Χ. αιώνος
συνήθης. Επειδή όμως οί Ηλείοι διά συνδρομής
τών Θηβαίων άνέκτησαν έν έ'τει 370-369 π. Χ.
την κυριαρχίαν πάσης τής πρός βορραν τοΰ Άλ-
Τά γράμματα Φαίνονται ανήκοντα εις τά μέσα
τοΟ Δ' πΧ αιώνος (ΕΑΝ).
ΐ') Ηλείας τοπογραφικά. Ένώ διέτριβον έν
Ολυμπία έν έ'τει 1909, εμαθον παρά του έπιθεω-
ρητοΰ των δημοτικών σχολείων κ. Καραντζίνα δτι
έν τη περιοχή τοΟ τότε υφισταμένου δήμου Ελίσ-
σης ύπάρχει άρχαϊον φρούριον γνωστόν εις τούς
έπινωρίους υπό τό όνομα Κάοτρον τής Κονκουβί-
τσας, δ'περ δεν μνημονεύεται έν τω συγγράμματι
Ήλειακά του Γ. Παπανδρέου, καίτοι ό συγγραφεύς
είχεν έπιμελώς αναγράψει πάντα τά κατά την
Ήλείαν άρχαΐα έρείπια. Νομίσας λοιπόν ό'τι ήτο
ένδεχόμενον νά διέλαθε το ψρούριον τοΟτο τούς
περιηγητάς της χώρας μετέβην εις αυτό πορευθείς
κατά πρώτον έφ' αμάξης από Πύργου μέχρι του
χωρίου Βροχίτσης κειμένου προς βορραν, εκείθεν
δέ πεζή προς βορραν σχεδόν δίωρον πορείαν μέχρι
δικορύΦου βουνού, έφ' οδ τά έρείπια. Ολίγον τι
περισσότερον, ήτοι περίπου 21/4 ώρας άπέχει τ.ό
χωρίον Μαλαπάσι (οχ ι Μαλακάσι, ώς σημειουται
έν τω ύπο Ίφίκράτους Κοκκίδου έξελληνισθέντι Αύ-
στριακώ χάρτη τον βασιλείου της Ελλάδος, 1884)'
ή δέ Κονκουβίτσα άπέχει περίπου ήμίσειαν ώραν.
Άποτών έπιτοΰδικορύφου βουνοΰ κειμένωνέρειπίων
φαίνεται προς βορραν τό χωρίον Δελίμπαλι και
και πλησίον αύτοΰ τό Μπεσιρέ και Ό μικρός συνοι-
κισμός Άστράς, ευρεία δέ εΐνε ή άποψις προς την
κοιλάδα του Πηνειού και όυτικώτερον μέχρι των
έκβολών αύτοΰ. Εν τή θέσει ταύτη δεν σημειοΟν-
ται άρχαϊα έρείπια ούτε έν τω ύπο Ρ&ιΊδοΙι ίκπο-
νηθέντι χάρτη της Πισάτιδος τω _προσηρτημένω
εϊς την περί τών πορισμάτων (ΕΓβ'θβηίβδβ) της έν
Όλυμπία άνασκαφής της Γερμανικής αυτοκρατο-
ρίας συγγραφήν, ούδ' έν άλλω τινί άρχαιολογικψ
χάρτη' δεν εδρον δέ φρούριον τοΰτο μνημονευόμενον
ού'τε έν τή Πελοποννήσω του 0ιπ·{;ίιΐ8 ούτε έν άλλω
τινί βιβλίω, ώστε φαίνεται ό'τι πράγματι διέλαθε
μέχρι τοΟοε τούς αρχαιολόγους. Ό ύπό τοΟ Γερμανού
ύπολοχαγοΟ Κ. Οι·&θίίη§·1ιο££ έν έτει 1909 έκπο-
νηθε'ις άκριβέστατος αρχαιολογικός χάρτης τής
Τριφυλίας περιλαμβάνει μεν τά χωρία Βροχίτσαν
κα'ι Μαλαπάσι, άλλά δεν εκτείνεται μέχρι τής θέ-
σεως τών έρειπίων.
Τό φρούριον εΐνε ωκοδομημένον δια πώρινων
πλινθίδων μετρίου μεγέθους, έκτείνεται δ' έπ' άμ-
φοτέρων τών κορυφών του βουνοΰ, άλλ' ή έ'κτασις
αύτοΰ εΐνε μικρά. Τό κάλλιστα διατηρούμενον μέ-
ρος αύτοΰ κείται προς άνατολάς, έ'νθα υπάρχει ή
πύλη, έχουσα έκατέρωθεν δύο πύργους, ών ό μεν
προς δεξιάν τω εΐσερχομένω εϊνε μεγαλύτερος, ό δέ
προς άριστεράν μικρότερος. Κατά τό νότιον πλευρόν
του" βουνοΟ ύπάρχει και άλλο τμήμα τού' τείχους
μικρότερον, ωκοδομημένον κατα τον αυτόν τρόπον"
επί δέ τής μεγαλυτέρας κορυφής υπάρχει έκτισμένη
μάνδρα, έν ή σταβλίζονται βόες, περί ης λέγεται
ότι έ'χει κτισθή έπί θεμελίων του άρχαίου τείχους"
άλλ άν και μοί έφάνη τοΰτο πιθανώτατον, δεν εί-
δόν που εύδιάγνωστον μέρος άρχαίου τοίχου υπό
το σημερινόν κτίσμ,α τής μάνδρας. Εντός δέ τής.
περιοχής του άρχαίου γρουρίου φαίνονται μεν ένια-
χοΟ ίχνη τινά τοίχων, άλλ' οί θάμνοι δεν έπιτρέ-
πουσι νά παρακολουθήση τις αυτούς έπί πολύ.
ατωτερω οε του νροιιριου επι μικρού οροπεοιου
λέγεται ότι έχουσιν εύρεθή πολλοί άργ^αΊοι τάφοι
έν πίθοις,άνασκαφέντες λαθραίως ύπό τυμβωρύ/ων,
οί'τινες και παρά την πύλην τοΟ φρουρίου και άλ-
λαχοΰ εχουσι σκάψει. Επειδή όμως ή έπίχωσις
έν γένει φαίνεται έλαχίστη, εξ άπαντος ού'τε αυτοί
θά ευρον πολλά, ού'τε έκ συστηματικής άνασκα-
φής πρέπει νά προσδοκάται ότι μέλλει νά άνακα-
λυφθή άλλο τι λόγου άξιον πλην τών θεμελίων
αύτοΰ του φρουρίου και άλλων τινών οικοδομημά-
των. Κτίσμα τι μεσαιωνικών ή νεωτέρων χρόνων
δέν ύπάρχει αυτόθι.
Η θέσις τοΰ φρουρίου τούτου, έπιτηδειοτάτη
ούσα προς κατόπτευσιν μεγάλου μέρους τής περιο-
χής τής άρχαίας πόλεως Ήλιδος, άρκεΐ νά βε-
βαίωση άναμφιβόλως ότι τοΰτο έκτίσθη μετά τό
ετος 400 π.Χ., ότε οί Ηλείοι ήττηθέντες ύπο
τών Λακεδαιμονίων ήναγκάσθησαν νά άφήσωσιν
αύτονόμους πάσας τάς περιοικίδας πόλεις, διατη-
ρήσαντες μόνον την κυριότητα τοΰ έν Όλυμπία
ίεροΰ. ώενοφ. Έλλην. ΠΙ, 2,30. Δ ιόοωρ. XIV,
17 και 34. Πρβλ. Β. Νϊβδβ έν Ο&γ] ΚοβθΠ Οθ-
ηθίΜΐαΙίοη (ΒθγΙϊιι 1910) σελ. 11. Πρός τούς
χρόνους δέ τούτους συμφωνεί και ή οίκοδομία φαι-
νομένη οία ή κατά τάς αρχάς τοΰ Δ' π. Χ. αιώνος
συνήθης. Επειδή όμως οί Ηλείοι διά συνδρομής
τών Θηβαίων άνέκτησαν έν έ'τει 370-369 π. Χ.
την κυριαρχίαν πάσης τής πρός βορραν τοΰ Άλ-