DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0023
Α Ε 192 ΐ
=8ί/ΙΙθ(/β3 άρ. 342 : «επειδή Μήδειος πρότερόν
τε παρά τω βαοιλεϊ Άντιγόνφ διατριβών, λέγων
και πράττων τά άριστα διετέλει τοις τε βαοιλεϋοιν
--,καισυναποσταλείς, δτεδ βασιλενς Αντίγονος
άπέστελλεν τον νδν αντον Δημήτριον έλευΰερώ-
σο\ντ]α\τήν\ τε πάλιν και τους άλλους Ελ\ληνας^*
Κατά ταΟτα αποδιδομένης της έπιγραφής εις τήν
ύπό τοΟ Δημητρίου γενομένην άνανέιυσιν του Κοι-
νοΟ των Ελλήνων, θά ήούνατο νά έρμηνευθή ό
μέν πληθυντικό; τύπος ώς έννοών αμφότερους
τους συμβάλλεις» τον Αντίγονον και τον Δημή-
τριον, εν ονόματι των οποίων συνάπτονται αί όμο-
λογίαι, ό δέ ενικός ώς έννοών τον έτερον των βα-
σιλέων, τον Δηυιήτοιον, όστις παρών υ,όνος εν
Ελλάδι, μόνος και διεπραγματεύθη και άνενέωσε
τάς ομολογίας ταύτας (άλλας έπιγραφάς άνα-
φερούσας μόνον τον βασιλέα Δημήτριον, ώς αυτόν
κυρίως άναμ,ιχθέντα εις τα έν Ελλάδι πράγματα,
?θε π. γ. Ι.Ο.VII, 1 {=8ρΙίθ^β6 331) τό ψήφι-
σμα των Μεγαρέων υπέρ Ζωίλου: ατεταγμένον
ύπδ τοϋ βασιλέως Δημητρίου» Ι Ο.VII, 2419
=8ί/ΙΙθ(}β3 337) στ. 34. Τό υπέρ Σόλωνος Άτ
τικόν ψήφισμα Ι.Ο.ΙΙ2 490 [=8ί/Πο^63 347)στ.
12 και 16 Ι.Ο.ΧΙΙ.9 , 210 {=8ί/ΙΙο$β5 348).
Ιό υπέρ του Δημητρίου ψήφισμα των Έφεσίων
8ϊ/ΙΙθ(/β3 352 κ.λ.π. παρβ. και Διόδωρον
ΧΧ,98 102 103). Ό δ' |ν -η επιγραφή αναφε-
ρόμενος κοινός πόλεμος Οά ήούνατο νά άποδοθή
εις τον πόλεμον όν άπό κοινού ό Δημήτριος και οί
"Ελληνες έκίνησαν κατά τοΰ Κασσάνδρου ΙΙλύντ
Δημήτριος 25 4»ο<5. XX, 106—107) τού
όποιου πολέμου ή ιστορική παράοοσις διέσωσε και
τάς στρατιωτικάς συμμα^ικάς συντάξεις [Διοδ-
ΧΧ,ΙΙΟ). Ουδόλως δ' αντιτίθεται εις τήν έκδο-
χήν ταύτην και τό δεύτερον, τό έπιγραφικόν τε-
κμήριον. Διότι ώς έχει εν τή επιγραφή (στ. Β' 31)
τό πράγμα, και επειδή άμέσως μετά τό άρ/ικόν
γράμμα του βασιλικού ονόματος Α ακολουθεί ή
κάθετος κεραία I, Οά ήούνατο νά ύποστηριχθή
ότι ή κεραία αύτη αποτελούσα τήν πρώτην κά-
θετον κεραίαν του γράμματος Ν, (ίδε ανωτέρω
σελ.13),υπαγορεύει ώς μόνην πιθανήν τήν συμπλή-
ρωσα: βα]σιλείαν τήν Α Ητιγόνον και Δημητρίου.
Οί άμέσως ανωτέρω εκτεθέντες λόγοι, οι' ους
ή επιγραφή δύναται νά άνα/θη εις τήν υπό τοΟ
Δημητρίου γενομένην άνανέιυσιν του Κοινού των
Έλλ ήνων (τω 302), ΐσχύουσιν άπαραλλνάκτως και
δύνανται ακριβώς νά προσαρμοσθώσιν και εις τήν
τελευταίαν περίπτωσιν της ύπό Αντιγόνου τού
Δώσίονος άνανεώσειος (τω 224 π. Χ.}. Διότι και.
έπ'ι του βασιλέως τούτου ε/ομεν επίσης συμβασι-
λείαν δύο βασιλέων, αυτού του Αντιγόνου και του·
νομίμου διαδόχου του θρόνου Φιλίππου του Ε',
όστις ανήλικος ών κατά τον θάνατον τού πατρός
αυτού Δημητρίου ίτω 229) έκηδεμονεύετο και έπε-
τροπεύετο ύπό του πιστώς καΐ αφιλοκερδώς τήν
βασιλικήν έξουσίαν κατά τήν διάρκειαν της άνηλι-
κιοτητος ασκησαντος Άντ ινονοϋ (Πολνβ. II, 45,2
Μβ8β\\, 286 Ββέίίη$βη, ε. ά. σ. 13 κ.έ )φέ-
ροντος τον τίτλον του βασιλέως (Πολνβ. 11,47, 6
50,8.ιο.ιι >· Τήν δέ συμβασιλείαν ταύτην μαρ-
τυρεί προς τοις άλλοις και τό έν Ολυμπία ανά-
θημα των δύο ανδριάντων του τε Αντιγόνου και
του Φιλίππου έν συμπλέγματι (Πανοαν. VI, 16,3:
και *Ηλις παρά τήν Ελλάδα, ή μεν Αντίγονον
τον έπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοϋ Δημητρίου, τί)
δ* ετέρα των χειρών τον Φίλιππον στεφανοϋσα αυ-
τόν ίδε και κατωτέοω). Αν λοιπόν άπονείμο^αεν
ι I Γ ι
τήν έπιγραφήν εις τήν περίπτωσιν ταύτην της ύπό
του Αντιγόνου του Δώσωνος ανανεώσεως του Κοι-
νού των Ελλήνων, ό μεν τύπος βασιλέων εξηγεί-
ται ώς έννοών τους δύο συμβασιλεΐς,τον έπίτροπον
βασιλέα Αντίγονον κα'ι τον έπιτροπευόμενον βασι-
λέα Φίλιππον, ό δέ τύπος βασιλεύς εξηγείται ώς
έννοών τον κυρίως τήν βασιλικήν έξουσίαν δια/ει-
ριζόμενον και τά έν Ελλάδι πράγματα αυτοπρο-
σώπως και ίνεργώς διευθύνοντα Αντίγονον. Ό
«κοινός πόλεμος» της έπιγραφής θά ήτο ό Κλεομε-
νικός πόλεμος, όν άπό κοινού μετά των συμμάχων
Ελλήνων έπεχείρησεν ό Αντίγονος κατά των
Σπαρτιατών. Ό δέ στίχος Β' 31 θά έπρεπε νά
συμπληριυθή τήν βασιλείαν τήν Α\ Ηηγόνου καΐ
Φιλίππου και των έκγόνων.
Κατά τους άνιυτέριυ λοιπόν έκτεθένταςλόγους ή
προκειμένη επιγραφή της Επιδαύρου δύναται ίς
ίσου νά άνα/θή εις μίαν τών δύο τελευταίων περι-
πτώσεων της ανανεώσεως του Κοινού των Ελλή-
νιον, εί'τε εις τήν ύπό Δημητρίου του Πολιορκητού
(302) είτε εις τήν ύπό τού Αντιγόνου του Δώσω-
νος γενομένην (224). Αλλά πλην των άνω-
7 7 22
=8ί/ΙΙθ(/β3 άρ. 342 : «επειδή Μήδειος πρότερόν
τε παρά τω βαοιλεϊ Άντιγόνφ διατριβών, λέγων
και πράττων τά άριστα διετέλει τοις τε βαοιλεϋοιν
--,καισυναποσταλείς, δτεδ βασιλενς Αντίγονος
άπέστελλεν τον νδν αντον Δημήτριον έλευΰερώ-
σο\ντ]α\τήν\ τε πάλιν και τους άλλους Ελ\ληνας^*
Κατά ταΟτα αποδιδομένης της έπιγραφής εις τήν
ύπό τοΟ Δημητρίου γενομένην άνανέιυσιν του Κοι-
νοΟ των Ελλήνων, θά ήούνατο νά έρμηνευθή ό
μέν πληθυντικό; τύπος ώς έννοών αμφότερους
τους συμβάλλεις» τον Αντίγονον και τον Δημή-
τριον, εν ονόματι των οποίων συνάπτονται αί όμο-
λογίαι, ό δέ ενικός ώς έννοών τον έτερον των βα-
σιλέων, τον Δηυιήτοιον, όστις παρών υ,όνος εν
Ελλάδι, μόνος και διεπραγματεύθη και άνενέωσε
τάς ομολογίας ταύτας (άλλας έπιγραφάς άνα-
φερούσας μόνον τον βασιλέα Δημήτριον, ώς αυτόν
κυρίως άναμ,ιχθέντα εις τα έν Ελλάδι πράγματα,
?θε π. γ. Ι.Ο.VII, 1 {=8ρΙίθ^β6 331) τό ψήφι-
σμα των Μεγαρέων υπέρ Ζωίλου: ατεταγμένον
ύπδ τοϋ βασιλέως Δημητρίου» Ι Ο.VII, 2419
=8ί/ΙΙθ(}β3 337) στ. 34. Τό υπέρ Σόλωνος Άτ
τικόν ψήφισμα Ι.Ο.ΙΙ2 490 [=8ί/Πο^63 347)στ.
12 και 16 Ι.Ο.ΧΙΙ.9 , 210 {=8ί/ΙΙο$β5 348).
Ιό υπέρ του Δημητρίου ψήφισμα των Έφεσίων
8ϊ/ΙΙθ(/β3 352 κ.λ.π. παρβ. και Διόδωρον
ΧΧ,98 102 103). Ό δ' |ν -η επιγραφή αναφε-
ρόμενος κοινός πόλεμος Οά ήούνατο νά άποδοθή
εις τον πόλεμον όν άπό κοινού ό Δημήτριος και οί
"Ελληνες έκίνησαν κατά τοΰ Κασσάνδρου ΙΙλύντ
Δημήτριος 25 4»ο<5. XX, 106—107) τού
όποιου πολέμου ή ιστορική παράοοσις διέσωσε και
τάς στρατιωτικάς συμμα^ικάς συντάξεις [Διοδ-
ΧΧ,ΙΙΟ). Ουδόλως δ' αντιτίθεται εις τήν έκδο-
χήν ταύτην και τό δεύτερον, τό έπιγραφικόν τε-
κμήριον. Διότι ώς έχει εν τή επιγραφή (στ. Β' 31)
τό πράγμα, και επειδή άμέσως μετά τό άρ/ικόν
γράμμα του βασιλικού ονόματος Α ακολουθεί ή
κάθετος κεραία I, Οά ήούνατο νά ύποστηριχθή
ότι ή κεραία αύτη αποτελούσα τήν πρώτην κά-
θετον κεραίαν του γράμματος Ν, (ίδε ανωτέρω
σελ.13),υπαγορεύει ώς μόνην πιθανήν τήν συμπλή-
ρωσα: βα]σιλείαν τήν Α Ητιγόνον και Δημητρίου.
Οί άμέσως ανωτέρω εκτεθέντες λόγοι, οι' ους
ή επιγραφή δύναται νά άνα/θη εις τήν υπό τοΟ
Δημητρίου γενομένην άνανέιυσιν του Κοινού των
Έλλ ήνων (τω 302), ΐσχύουσιν άπαραλλνάκτως και
δύνανται ακριβώς νά προσαρμοσθώσιν και εις τήν
τελευταίαν περίπτωσιν της ύπό Αντιγόνου τού
Δώσίονος άνανεώσειος (τω 224 π. Χ.}. Διότι και.
έπ'ι του βασιλέως τούτου ε/ομεν επίσης συμβασι-
λείαν δύο βασιλέων, αυτού του Αντιγόνου και του·
νομίμου διαδόχου του θρόνου Φιλίππου του Ε',
όστις ανήλικος ών κατά τον θάνατον τού πατρός
αυτού Δημητρίου ίτω 229) έκηδεμονεύετο και έπε-
τροπεύετο ύπό του πιστώς καΐ αφιλοκερδώς τήν
βασιλικήν έξουσίαν κατά τήν διάρκειαν της άνηλι-
κιοτητος ασκησαντος Άντ ινονοϋ (Πολνβ. II, 45,2
Μβ8β\\, 286 Ββέίίη$βη, ε. ά. σ. 13 κ.έ )φέ-
ροντος τον τίτλον του βασιλέως (Πολνβ. 11,47, 6
50,8.ιο.ιι >· Τήν δέ συμβασιλείαν ταύτην μαρ-
τυρεί προς τοις άλλοις και τό έν Ολυμπία ανά-
θημα των δύο ανδριάντων του τε Αντιγόνου και
του Φιλίππου έν συμπλέγματι (Πανοαν. VI, 16,3:
και *Ηλις παρά τήν Ελλάδα, ή μεν Αντίγονον
τον έπιτροπεύσαντα Φιλίππου τοϋ Δημητρίου, τί)
δ* ετέρα των χειρών τον Φίλιππον στεφανοϋσα αυ-
τόν ίδε και κατωτέοω). Αν λοιπόν άπονείμο^αεν
ι I Γ ι
τήν έπιγραφήν εις τήν περίπτωσιν ταύτην της ύπό
του Αντιγόνου του Δώσωνος ανανεώσεως του Κοι-
νού των Ελλήνων, ό μεν τύπος βασιλέων εξηγεί-
ται ώς έννοών τους δύο συμβασιλεΐς,τον έπίτροπον
βασιλέα Αντίγονον κα'ι τον έπιτροπευόμενον βασι-
λέα Φίλιππον, ό δέ τύπος βασιλεύς εξηγείται ώς
έννοών τον κυρίως τήν βασιλικήν έξουσίαν δια/ει-
ριζόμενον και τά έν Ελλάδι πράγματα αυτοπρο-
σώπως και ίνεργώς διευθύνοντα Αντίγονον. Ό
«κοινός πόλεμος» της έπιγραφής θά ήτο ό Κλεομε-
νικός πόλεμος, όν άπό κοινού μετά των συμμάχων
Ελλήνων έπεχείρησεν ό Αντίγονος κατά των
Σπαρτιατών. Ό δέ στίχος Β' 31 θά έπρεπε νά
συμπληριυθή τήν βασιλείαν τήν Α\ Ηηγόνου καΐ
Φιλίππου και των έκγόνων.
Κατά τους άνιυτέριυ λοιπόν έκτεθένταςλόγους ή
προκειμένη επιγραφή της Επιδαύρου δύναται ίς
ίσου νά άνα/θή εις μίαν τών δύο τελευταίων περι-
πτώσεων της ανανεώσεως του Κοινού των Ελλή-
νιον, εί'τε εις τήν ύπό Δημητρίου του Πολιορκητού
(302) είτε εις τήν ύπό τού Αντιγόνου του Δώσω-
νος γενομένην (224). Αλλά πλην των άνω-
7 7 22