DOI Artikel:
Kugeas, Sōkratēs: To Koinon tōn Hellēnōn kat´ epigraphēn Epidaurou (AE 1918, 128)
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14368#0022
■ΑΚ. ΐ!ΐ^'ι
-αι αί δύο τελευταία* περιπτώσεις της άνανέώ-
σεω; του Κοινού των Ελλήνων και όντως εις
μίαν έκ των ουο τουτ(.υν περιπτώσεων πρέπει να
άνα/βή ή ή α ετέρα επιγραφή.
Άνιυτέρο; (σελ 12) έγένετο λόγος περί των
πράξεων και των ενεργειών, εις άς προέβη έν
"Ελλάδι ό Δημήτριος ο Πολιορκητής δια τήν κατά
παραγγελίαν του πατρός αυτού Αντιγόνου άνα-
συγκρότησιν του Κοινού των Ελλήνων. Νάσας
ταύτας τάς-·π-ράςεις, Ιοίίος οέ όσας ές*ετελεσεν-ό
Δημήτριος εν Ελλάδι κατά τήν δευτέραν αύτου
διαμονή ν (304—302), έςετέλεσέν ως βασιλεύς,,
διότι από τής λαμπρα.ς ' περί τήν Σαλαμίνα
τήί Κύπρου νίκης (306 π. Χ. ) ανηγορεύθη συγχρό-
νων "τω πατρί "Βασιλεύς και έΟεωοείτο έκτοτε συ μ-
βασιλεύς του Αντιγόνου ίΠλοντ Αημήτρι ,18 :
έκ τούτον πρώτον άνεφώνησε το πλήθος Αντίγο-
νον και Δημήτριον βασάέας. ' Αντίγονον .μεν ούν
εύϋύς άνέδησαν οι φίλοι, Δημητρίω δε 6 πατήρ
ετύεμψε διάδημα και γράφων έπιστολήν βασιλέα
προσεΐπεν». Προηγουμένως·· δε ό Πλούταρχος ανα-
φέρει (άύτόθί(ΐθ) ότι "«πρώτοι ανθρώπων απάντων
'Αθηναίοι, τον Αηιιήΐριον και Άντίγονον βασι-
.λεΐς άνηγόρενσαν άλλως άφοσιονμένονς τοννομα ».
'Αηπιανός Συριακά 7)4: μετά τήν έν Κύπρω
νίκη ν « (5 στρατός άνέΐπεν άμψω βασιλέας Αντίγο-
νον τ ε και Δημήτριον; ήδη και: τών ■ βασιλέων τε-
θνεώτων' Λρρώαίον τε τον Φιλίππου και Ολνμ
πύϊδος και τών υιών Αλεξάνδρου»- Διόδ. XX.
63 :α « (9 δ Αντίγονος πυθόμενος τήν γε^ενη -
μένψ' νίκ η ν και μετεωρισθείς επί τω μεγέθει τον
προτερήματος διάδηιια περιέθί-το και τδ λοιπόν
έχρμμάτιζε βασιλεύς,· -ρνγχωρήσας και τω ΖΪημη-
τρίω της αυτής τυγχάνειν προσηγορίας και τιμτς·.
'Αναμφιβόλως δέ δύναται κάλλιστα: να άποδοΟή
ή*ίν τη- έ~ιγρ^.φη;:τής ·Έπιδαύ.ρου εμφάνισις .του
ενικού τύπου;; βασιλεύς .μετά^ του πληθυντικού:
βασιλείς εις τήν βασιλείαν 'ταύτην Αντιγόνου
κ.άΊ Δημητρίου καΊ,.είς τας πράςεις άς , εςετελεσεν
ζΦ Ελλάδι ό Δημήτριος ως βασιλεύς καί συγ/ρο-
νως ως συμβασιλευς του ά-οντος πατρός. Διότι
ό ^πληθυντικός, τΰπος βασιλείς πολλα/ού της έπι-
ςΰ δεύτεραι καϊ Β,ίοσεκτικώτεράι. του ζητήματος Ιρίοναι ιίϊ ' Ίπευαν
-6 τ Γ £ ϊ ς |λΐαν εκ' τι^ν δύο υσ:έρ.ο>ν '^Γρϊπΐώοΐων της ανανεώσεως του·
Κίΐνου τίονΉλλτ^νιον ~ζίτΛ\ να άνα·/0;η τό εγγραφον.
γραφικής παραοοσεως ' παρουσιάζεται αναφερόμε-
νος εις τους συμβασιλεΐς Άντίγονον και Δημή-
τριον (παρβ. 8ΐ/Πθ[/β* 343 στ. 9 : «αρετής ένε-
κεν προς τους βασιλείς», ένθα σημειόΐ ο Οΐίίβιι-
&θγ£θγ« ΑιιΙΐβοηιιηι βί Όθΐηβίπιιηι.Ηΐηο αρρ&τβί
ΐηίβι· αηηο8 306 βί 301 ίΐΐιιΐιιηι ΐηοϊδίιηι θ88θ».
Το άλλο επίσης 'Αττικόν ψήφισμα, 8ΐ/11θ0β9
328 ακατά τήν προαίρεσιν τών βασιλέων Αντιγό-
νου και Δημητρίου» . Το ψήφισμα τών Βυζαντίων
προς τιμήν τών βασι/έων Αντιγόνου'ό και Δημή-
τριου το εύρεθέν εν Όλυμπία, 82/ΙΙθ@β3·349—-
3θ Τί έλέσΰαι δέ πρέσβεις πέντε μεν ποτ Άντίγο-
νον, πέντε δέ ποτι Δαμάτριον. ... .τοι δέστρανη*
γοι έπιμελείσ'θων μετά τάς βούλας δπως ταί τε
πρεσβεΐαι άποσταλώντι ποτί τους βαυιλέας τάν τα-
χίσταν. Οτι δέ δεν είναι δυνατόν νά άναφέρωνταΐ"
αί αναθηματικά! έπιγραφαι τών Βυζαντίων βασιλή.
Άντίγονον, βασιλή Δαμάτριον εις τους μεταγενετ.
στέρους ομώνυμους, βασιλείς, ώς ό Παυσανίας (VI
I.),7 ) εσφαλμένως υπέθεσε, άλλ' εις Άντίγονον;
τον μονόφΟαλμον και τον υίον αύτου'Δημήτριον τόν.
πολιορκητήν, δεικνύει ό ΌΗΐβηΙ>θΐ'§'θΓ 8ί/ΙΙο€/&
350,3 ' παρ-ολ και."349, ι ■ Ι^ί: ταύτα έρχεται συν-
επίκουρός και ή, νομισματική παράδοσις. ,Τό περί-,
φημον νόμισμα το εύρεθέν έν Βχβυλώνι (Ρ.(};ΐΐ ιΙ-
πθι;, Τΐίβ ΝυιηΪ8ΐηίιϋο Οΐιτοπίοΐβ τ. VII 1887".
σ. -177 κ. ί-, ΗθΒίΙ, αυτόθι 1ί90ΐϊ? σ: 9 καί Βϊδίο-
Ρ10 ΝΐΜΐιοΐΊΐιη - σ. 833 . φέρον μονο,γράφημα,,έκ..
γραμμάτων Β. Α. 1). Δ., ό Σβορώνος εν άνακοι-
νώσει αυτού γενομένη έν τή Επιστημονική Έταί;
ο ε ία και δηυιοσιευοαενη 'ποοσενώ^ έν τώ 2 Τ' τό υ.ω
της ΔιεΟν -Εφημ τ Νομισματ. Άρχαιολ· ,άπέ,τ,
δωκεν. εις τον Δημήτριον: ερμηνεύει δέ .τάς, μέν_
μορφάςτού νομίσματος ώς είκονιζούσας τον Α ν -
τίγονον. και τον υίον αυτού Δημήτριον έπελαύνοντα
εφίππον εϊς Βαβυλώνα, το δέ μονογράφημα ώς
δηλουν Β(ασιλέως) Ά(ντιγόνου) — Β ασιλέως Δη-
μητρίου Πλήν δέ τούτου ε/ομεν παραδείγματα,
καθ ά άπαντώντων έν μια.και τή αυτή ε'πιγραφή
αμφοτέρων τών τύπων τούτε πληθυντικού [βασιλείς]
και τού ένικου (βασιλεύς) ακριβώς ώς και έν τή.
ημετέρα έπιγραφή, ό μεν πληθυντικός; άναφέρεται..
εις τους Άντίγονον καϊ Δημήτριον ώς συμβασιλεις,
ό δ'ένικός εις. τον έτερον εξ αυτών (παρβ. π.χ. το
ύπέρ Μηδείου ψήφισμα τών'Αθηναίων ΙΟ.ΙΙ 498—
-αι αί δύο τελευταία* περιπτώσεις της άνανέώ-
σεω; του Κοινού των Ελλήνων και όντως εις
μίαν έκ των ουο τουτ(.υν περιπτώσεων πρέπει να
άνα/βή ή ή α ετέρα επιγραφή.
Άνιυτέρο; (σελ 12) έγένετο λόγος περί των
πράξεων και των ενεργειών, εις άς προέβη έν
"Ελλάδι ό Δημήτριος ο Πολιορκητής δια τήν κατά
παραγγελίαν του πατρός αυτού Αντιγόνου άνα-
συγκρότησιν του Κοινού των Ελλήνων. Νάσας
ταύτας τάς-·π-ράςεις, Ιοίίος οέ όσας ές*ετελεσεν-ό
Δημήτριος εν Ελλάδι κατά τήν δευτέραν αύτου
διαμονή ν (304—302), έςετέλεσέν ως βασιλεύς,,
διότι από τής λαμπρα.ς ' περί τήν Σαλαμίνα
τήί Κύπρου νίκης (306 π. Χ. ) ανηγορεύθη συγχρό-
νων "τω πατρί "Βασιλεύς και έΟεωοείτο έκτοτε συ μ-
βασιλεύς του Αντιγόνου ίΠλοντ Αημήτρι ,18 :
έκ τούτον πρώτον άνεφώνησε το πλήθος Αντίγο-
νον και Δημήτριον βασάέας. ' Αντίγονον .μεν ούν
εύϋύς άνέδησαν οι φίλοι, Δημητρίω δε 6 πατήρ
ετύεμψε διάδημα και γράφων έπιστολήν βασιλέα
προσεΐπεν». Προηγουμένως·· δε ό Πλούταρχος ανα-
φέρει (άύτόθί(ΐθ) ότι "«πρώτοι ανθρώπων απάντων
'Αθηναίοι, τον Αηιιήΐριον και Άντίγονον βασι-
.λεΐς άνηγόρενσαν άλλως άφοσιονμένονς τοννομα ».
'Αηπιανός Συριακά 7)4: μετά τήν έν Κύπρω
νίκη ν « (5 στρατός άνέΐπεν άμψω βασιλέας Αντίγο-
νον τ ε και Δημήτριον; ήδη και: τών ■ βασιλέων τε-
θνεώτων' Λρρώαίον τε τον Φιλίππου και Ολνμ
πύϊδος και τών υιών Αλεξάνδρου»- Διόδ. XX.
63 :α « (9 δ Αντίγονος πυθόμενος τήν γε^ενη -
μένψ' νίκ η ν και μετεωρισθείς επί τω μεγέθει τον
προτερήματος διάδηιια περιέθί-το και τδ λοιπόν
έχρμμάτιζε βασιλεύς,· -ρνγχωρήσας και τω ΖΪημη-
τρίω της αυτής τυγχάνειν προσηγορίας και τιμτς·.
'Αναμφιβόλως δέ δύναται κάλλιστα: να άποδοΟή
ή*ίν τη- έ~ιγρ^.φη;:τής ·Έπιδαύ.ρου εμφάνισις .του
ενικού τύπου;; βασιλεύς .μετά^ του πληθυντικού:
βασιλείς εις τήν βασιλείαν 'ταύτην Αντιγόνου
κ.άΊ Δημητρίου καΊ,.είς τας πράςεις άς , εςετελεσεν
ζΦ Ελλάδι ό Δημήτριος ως βασιλεύς καί συγ/ρο-
νως ως συμβασιλευς του ά-οντος πατρός. Διότι
ό ^πληθυντικός, τΰπος βασιλείς πολλα/ού της έπι-
ςΰ δεύτεραι καϊ Β,ίοσεκτικώτεράι. του ζητήματος Ιρίοναι ιίϊ ' Ίπευαν
-6 τ Γ £ ϊ ς |λΐαν εκ' τι^ν δύο υσ:έρ.ο>ν '^Γρϊπΐώοΐων της ανανεώσεως του·
Κίΐνου τίονΉλλτ^νιον ~ζίτΛ\ να άνα·/0;η τό εγγραφον.
γραφικής παραοοσεως ' παρουσιάζεται αναφερόμε-
νος εις τους συμβασιλεΐς Άντίγονον και Δημή-
τριον (παρβ. 8ΐ/Πθ[/β* 343 στ. 9 : «αρετής ένε-
κεν προς τους βασιλείς», ένθα σημειόΐ ο Οΐίίβιι-
&θγ£θγ« ΑιιΙΐβοηιιηι βί Όθΐηβίπιιηι.Ηΐηο αρρ&τβί
ΐηίβι· αηηο8 306 βί 301 ίΐΐιιΐιιηι ΐηοϊδίιηι θ88θ».
Το άλλο επίσης 'Αττικόν ψήφισμα, 8ΐ/11θ0β9
328 ακατά τήν προαίρεσιν τών βασιλέων Αντιγό-
νου και Δημητρίου» . Το ψήφισμα τών Βυζαντίων
προς τιμήν τών βασι/έων Αντιγόνου'ό και Δημή-
τριου το εύρεθέν εν Όλυμπία, 82/ΙΙθ@β3·349—-
3θ Τί έλέσΰαι δέ πρέσβεις πέντε μεν ποτ Άντίγο-
νον, πέντε δέ ποτι Δαμάτριον. ... .τοι δέστρανη*
γοι έπιμελείσ'θων μετά τάς βούλας δπως ταί τε
πρεσβεΐαι άποσταλώντι ποτί τους βαυιλέας τάν τα-
χίσταν. Οτι δέ δεν είναι δυνατόν νά άναφέρωνταΐ"
αί αναθηματικά! έπιγραφαι τών Βυζαντίων βασιλή.
Άντίγονον, βασιλή Δαμάτριον εις τους μεταγενετ.
στέρους ομώνυμους, βασιλείς, ώς ό Παυσανίας (VI
I.),7 ) εσφαλμένως υπέθεσε, άλλ' εις Άντίγονον;
τον μονόφΟαλμον και τον υίον αύτου'Δημήτριον τόν.
πολιορκητήν, δεικνύει ό ΌΗΐβηΙ>θΐ'§'θΓ 8ί/ΙΙο€/&
350,3 ' παρ-ολ και."349, ι ■ Ι^ί: ταύτα έρχεται συν-
επίκουρός και ή, νομισματική παράδοσις. ,Τό περί-,
φημον νόμισμα το εύρεθέν έν Βχβυλώνι (Ρ.(};ΐΐ ιΙ-
πθι;, Τΐίβ ΝυιηΪ8ΐηίιϋο Οΐιτοπίοΐβ τ. VII 1887".
σ. -177 κ. ί-, ΗθΒίΙ, αυτόθι 1ί90ΐϊ? σ: 9 καί Βϊδίο-
Ρ10 ΝΐΜΐιοΐΊΐιη - σ. 833 . φέρον μονο,γράφημα,,έκ..
γραμμάτων Β. Α. 1). Δ., ό Σβορώνος εν άνακοι-
νώσει αυτού γενομένη έν τή Επιστημονική Έταί;
ο ε ία και δηυιοσιευοαενη 'ποοσενώ^ έν τώ 2 Τ' τό υ.ω
της ΔιεΟν -Εφημ τ Νομισματ. Άρχαιολ· ,άπέ,τ,
δωκεν. εις τον Δημήτριον: ερμηνεύει δέ .τάς, μέν_
μορφάςτού νομίσματος ώς είκονιζούσας τον Α ν -
τίγονον. και τον υίον αυτού Δημήτριον έπελαύνοντα
εφίππον εϊς Βαβυλώνα, το δέ μονογράφημα ώς
δηλουν Β(ασιλέως) Ά(ντιγόνου) — Β ασιλέως Δη-
μητρίου Πλήν δέ τούτου ε/ομεν παραδείγματα,
καθ ά άπαντώντων έν μια.και τή αυτή ε'πιγραφή
αμφοτέρων τών τύπων τούτε πληθυντικού [βασιλείς]
και τού ένικου (βασιλεύς) ακριβώς ώς και έν τή.
ημετέρα έπιγραφή, ό μεν πληθυντικός; άναφέρεται..
εις τους Άντίγονον καϊ Δημήτριον ώς συμβασιλεις,
ό δ'ένικός εις. τον έτερον εξ αυτών (παρβ. π.χ. το
ύπέρ Μηδείου ψήφισμα τών'Αθηναίων ΙΟ.ΙΙ 498—