DOI Artikel:
Kastriōtēs, Panagiōtēs: Perikleion Ōdeion
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14369#0043
Α Ε 1922
Το άποκαλυφθίν οικοδόμημα τοΰ 'Ωδείου παρα-
βάλλει δ ϋοΓρίθΙά πρδ; το έν Μεγαλοπόλει σω-
ζόμενο ν Βουλευτήριον των άρκάδων, το Θερσίλων,
(ΙΙαυσαν, 8.32.1) το υπΌ της έν Αθήναις Αγ-
γλικής αρχαιολογικής Σχολής έν ετει 1890-1892
άνασκαφέν (Εχοαναίΐοηδ Μθ£αΙορο1Ϊ8 1890 2)
8αρρ. ΡίΐρθΓδ ο£ Ιΐιβ «Ιοαπι&Ι οί Ηβΐΐ ΒίικΙΐβΒ -
ΌδΓρίβΜ, άα8 Οπβοΐι. ΤΙιβαίθΓ σ. 133 είκ. 55.),
όπερ ήτο και τούτο πολύστυλον μέγιστον, οικοδό-
μημα, 66 μετρ. μήκους και 52 βάθους.
Απεδείχθη δε ό'τι και το οικοδόμημα τούτο ήν
τεραστία αίθουσα και ού/ι .ΣΥοά και δτι ώκοδο-
μήθη κατά το σχέδιον τοΰ Ωδείου του Περικλέους"
διότι ώς το ήμέτερον Ώδεΐον συνείχετο μέ το θέα-
τρον τοΰ Διονύσου, οΰτω και το θερσίλιον συνεί-
χετο ωσαύτως μέ το θέατρον της Μεγαλοπόλεως,
δπερ ήν τετράγωνον μέ εισόδους. 'Επι της μεση-
μβρινής δε αύτοΰ πλευράς είχε προέκτασιν, ώσεϊ
Πρόπυλον, μετά κιονοστοιχίας 14 έν ολω κιόνων
μέ πολλάς έν τω εσωτερικά σειράς μαρμάρινων
κιόνων, οίτινες ύπεβάσταζον την στέγην, ήτις
ήτο έπίσης ξύλινη, έκαλύπτετο δέ υπο πήλινων
κεραμίδων δμοίως ώς και το ήμέτερον ' Ωδεΐον.
Αί ανάσκαβα! έν τω θεοσιλίω δεν καθώοισαν
ι 1)1 I
εντελώς την έσωτερικήν διάταξιν του οικοδομή-
ματος καίτοι έγένοντο συστηματικά! άνασκαφαί.
Και έκεΐ υπήρξε μεγάλη ή καταστροφή και έρή-
μουσις" άποκομισθέντος του υλικού προς χρήσιν
άλλων οικοδομημάτων, ιδίως κατά την άνοικοδό-
μησιν της σημερινής Μεγαλοπόλεως, ώς ημείς
παρετηρήσαμεν τούτο εις πολλάς οικίας έντετοι-
^ισμένον το άρχαΐον ύλικόν. Ούτω δεν έχομεν
δυστυχώς σαφή ίδέαν περί τής εσωτερικής διατά-
ξεως του κτιρίου" έκεΐ οί κίονες ίσταντο άκτι-
"νηδόν, ο εις όπισθεν του έτερου, εις ίσην άπ' αλ-
λήλων άπόστασιν και ουχί ώς έν τω ήμετέρω
Ώδείω τεταγμένοι κατά σειράς παραλλήλους προς
άλληλα; και προς τάς πλευράς του κτιρίου, ώς
^λέπομεν έπίσης εν τε τω 'Ελευσινιακώ τελεστη-
ρίω και τή υποστύλω αίθούση τής Δήλου.
Όμοια περίπου οικοδομήματα προς το ήμέ-
τερον Ώδεΐον δύνανται νά παραβληθώσιν έκτος
τοΰ έν Μεγαλοπόλει θερσιλίου και τοΰ έν Έλευ-
■σΐνι Τελεστηρίου καθώς και τοΰ "εν Πριήνη 'Εκ-
κλησιαο-τηρίου, μνημονεύομεν και το έν έ'τει 1919
υπό τοΰ συναδέλφου Φιλαδελφέως άποκαλυφθέν έν
Σικυώνι Βουλευτήριον, έν αύτη τή άγορα τής
Σικυώνος κείμενον. "Ην και τοΰτο μέγιστον οικο-
δόμημα τελείως τετραγωνικών, οδ έκάστη πλευρά
εχει μήκος πλέον των 25 μέτρων. Και τούτου
καταστραφέντος τελείως διεσώθησαν κατά χώραν
μόνον αί βάσεις των έσωτερικών κιόνων, ίωνικοΰ
πιθανώς ρυθμού έφ1 ων έστηρίζετο ή στέγη. .
Αί βάσεις τούτου ήσαν δεκαέξ, ώστε πρόκειται
περι υποστύλου οικοδομήματος. Έν αύτώ συνή-
ρχοντο οί αντιπρόσωποι τής αχαϊκής συμπολι-
τείας μετά το 251 π.Χ. ετος έ'νθα συνεδρίαζον η
συνεβουλεύοντο
Το έδαφος τής αιθούσης τοΰ θερσιλίου, παρα-
δέχονται οί άνασκάψαντες Άγγλοι αρχαιολόγοι δτι
ήν ξύλινον ένώ έν τω ήμετερω 'Ωδείω ήτο διά
μαρμάρινων πλακών έπεστρωμένον, ώς έβεβαιώ-
θημεν έν των διασωθέντων ολίγων τεμαχίων.
Διά τής ευρέσεως τών ολίγων τεμαχίων έκ των
κιόνων βεβαιοΰται δτι ό κίων, δστις ευρέθη έν τω
θεάτρω τοΰ Διονύσου, πλησίον τοΰ νεωτέρου ναοΰ,
δ φέρων τήν άναθηματικήν έπιγραφήν εις τον
βασιλέα 'Αριοβαρζάνην, προέρχεται ασφαλώς έκ
τοΰ Ωδείου, ώς ήμεΐς ορθώς είκάσαμεν, οτι ήν
σπόνδυλος τούτου ληφθείς έξ αύτοΰ τοΰ Ωδείου.
Είναι δέ δ κίων ούτος τοΰ αύτοΰ πεντελησίου μαρ-
μάρου και τής αυτής διαμέτρου μέ τά κατά χώραν
ευρεθέντα τεμάχια τών κιόνων.
Ήδη διά τών κατά χώραν ευρεθέντων τεμαχίων
τών κιόνων έπαναλαμβάνομεν, ώς έβεβαιώθη, δτι
δ έφ1 ού ή αναθηματική έπιγραφή σπόνδυλος προέ-
ρχεται έκ τών κιόνων τοΰ Ωδείου, δ'στις έχρησιμο-
ποιήθη ώς βάσις τοΰ άνδριάντος τοΰ 'Αριοβαρ-
ζάνου (πρβ ΑΕ 1914 σελ. 159 είκ. 17). ούτινος
ήμεΐς εύρομεν μόνον τήν δαρνοστεφή αύτοΰ κε-
φαλήν (πρβ ΑΕ 1914 σ. 162 είκ. 20).
Περί τής βεβαιότητος τής κεφαλής ταύτης δτι
ανήκει εις τον βασιλέα 'Αριοβαρζάνην δεικνύει ή
τελεία όμοιότης αύτής προς τήν επί νομισμάτων
εικόνα τοΰ βασιλέως τούτου* μέ τήν γνώμην ήμών
ταύτην συνεφώνησαν και οί καθηγηταί 8ίιΐ(1ηϊοζ1ί3.
και Σβορώνος.
Ως λέγει ή έπιγραφή, οί Αθηναίοι ανέγραψαν
εις μνήμην ά'ίδιον τδ δνομα τοΰ 'Αριοβαρζάνου, ώς
άγαθόν τι βεβαίως ποιήσαντος και γενναΐον ύπέρ
Το άποκαλυφθίν οικοδόμημα τοΰ 'Ωδείου παρα-
βάλλει δ ϋοΓρίθΙά πρδ; το έν Μεγαλοπόλει σω-
ζόμενο ν Βουλευτήριον των άρκάδων, το Θερσίλων,
(ΙΙαυσαν, 8.32.1) το υπΌ της έν Αθήναις Αγ-
γλικής αρχαιολογικής Σχολής έν ετει 1890-1892
άνασκαφέν (Εχοαναίΐοηδ Μθ£αΙορο1Ϊ8 1890 2)
8αρρ. ΡίΐρθΓδ ο£ Ιΐιβ «Ιοαπι&Ι οί Ηβΐΐ ΒίικΙΐβΒ -
ΌδΓρίβΜ, άα8 Οπβοΐι. ΤΙιβαίθΓ σ. 133 είκ. 55.),
όπερ ήτο και τούτο πολύστυλον μέγιστον, οικοδό-
μημα, 66 μετρ. μήκους και 52 βάθους.
Απεδείχθη δε ό'τι και το οικοδόμημα τούτο ήν
τεραστία αίθουσα και ού/ι .ΣΥοά και δτι ώκοδο-
μήθη κατά το σχέδιον τοΰ Ωδείου του Περικλέους"
διότι ώς το ήμέτερον Ώδεΐον συνείχετο μέ το θέα-
τρον τοΰ Διονύσου, οΰτω και το θερσίλιον συνεί-
χετο ωσαύτως μέ το θέατρον της Μεγαλοπόλεως,
δπερ ήν τετράγωνον μέ εισόδους. 'Επι της μεση-
μβρινής δε αύτοΰ πλευράς είχε προέκτασιν, ώσεϊ
Πρόπυλον, μετά κιονοστοιχίας 14 έν ολω κιόνων
μέ πολλάς έν τω εσωτερικά σειράς μαρμάρινων
κιόνων, οίτινες ύπεβάσταζον την στέγην, ήτις
ήτο έπίσης ξύλινη, έκαλύπτετο δέ υπο πήλινων
κεραμίδων δμοίως ώς και το ήμέτερον ' Ωδεΐον.
Αί ανάσκαβα! έν τω θεοσιλίω δεν καθώοισαν
ι 1)1 I
εντελώς την έσωτερικήν διάταξιν του οικοδομή-
ματος καίτοι έγένοντο συστηματικά! άνασκαφαί.
Και έκεΐ υπήρξε μεγάλη ή καταστροφή και έρή-
μουσις" άποκομισθέντος του υλικού προς χρήσιν
άλλων οικοδομημάτων, ιδίως κατά την άνοικοδό-
μησιν της σημερινής Μεγαλοπόλεως, ώς ημείς
παρετηρήσαμεν τούτο εις πολλάς οικίας έντετοι-
^ισμένον το άρχαΐον ύλικόν. Ούτω δεν έχομεν
δυστυχώς σαφή ίδέαν περί τής εσωτερικής διατά-
ξεως του κτιρίου" έκεΐ οί κίονες ίσταντο άκτι-
"νηδόν, ο εις όπισθεν του έτερου, εις ίσην άπ' αλ-
λήλων άπόστασιν και ουχί ώς έν τω ήμετέρω
Ώδείω τεταγμένοι κατά σειράς παραλλήλους προς
άλληλα; και προς τάς πλευράς του κτιρίου, ώς
^λέπομεν έπίσης εν τε τω 'Ελευσινιακώ τελεστη-
ρίω και τή υποστύλω αίθούση τής Δήλου.
Όμοια περίπου οικοδομήματα προς το ήμέ-
τερον Ώδεΐον δύνανται νά παραβληθώσιν έκτος
τοΰ έν Μεγαλοπόλει θερσιλίου και τοΰ έν Έλευ-
■σΐνι Τελεστηρίου καθώς και τοΰ "εν Πριήνη 'Εκ-
κλησιαο-τηρίου, μνημονεύομεν και το έν έ'τει 1919
υπό τοΰ συναδέλφου Φιλαδελφέως άποκαλυφθέν έν
Σικυώνι Βουλευτήριον, έν αύτη τή άγορα τής
Σικυώνος κείμενον. "Ην και τοΰτο μέγιστον οικο-
δόμημα τελείως τετραγωνικών, οδ έκάστη πλευρά
εχει μήκος πλέον των 25 μέτρων. Και τούτου
καταστραφέντος τελείως διεσώθησαν κατά χώραν
μόνον αί βάσεις των έσωτερικών κιόνων, ίωνικοΰ
πιθανώς ρυθμού έφ1 ων έστηρίζετο ή στέγη. .
Αί βάσεις τούτου ήσαν δεκαέξ, ώστε πρόκειται
περι υποστύλου οικοδομήματος. Έν αύτώ συνή-
ρχοντο οί αντιπρόσωποι τής αχαϊκής συμπολι-
τείας μετά το 251 π.Χ. ετος έ'νθα συνεδρίαζον η
συνεβουλεύοντο
Το έδαφος τής αιθούσης τοΰ θερσιλίου, παρα-
δέχονται οί άνασκάψαντες Άγγλοι αρχαιολόγοι δτι
ήν ξύλινον ένώ έν τω ήμετερω 'Ωδείω ήτο διά
μαρμάρινων πλακών έπεστρωμένον, ώς έβεβαιώ-
θημεν έν των διασωθέντων ολίγων τεμαχίων.
Διά τής ευρέσεως τών ολίγων τεμαχίων έκ των
κιόνων βεβαιοΰται δτι ό κίων, δστις ευρέθη έν τω
θεάτρω τοΰ Διονύσου, πλησίον τοΰ νεωτέρου ναοΰ,
δ φέρων τήν άναθηματικήν έπιγραφήν εις τον
βασιλέα 'Αριοβαρζάνην, προέρχεται ασφαλώς έκ
τοΰ Ωδείου, ώς ήμεΐς ορθώς είκάσαμεν, οτι ήν
σπόνδυλος τούτου ληφθείς έξ αύτοΰ τοΰ Ωδείου.
Είναι δέ δ κίων ούτος τοΰ αύτοΰ πεντελησίου μαρ-
μάρου και τής αυτής διαμέτρου μέ τά κατά χώραν
ευρεθέντα τεμάχια τών κιόνων.
Ήδη διά τών κατά χώραν ευρεθέντων τεμαχίων
τών κιόνων έπαναλαμβάνομεν, ώς έβεβαιώθη, δτι
δ έφ1 ού ή αναθηματική έπιγραφή σπόνδυλος προέ-
ρχεται έκ τών κιόνων τοΰ Ωδείου, δ'στις έχρησιμο-
ποιήθη ώς βάσις τοΰ άνδριάντος τοΰ 'Αριοβαρ-
ζάνου (πρβ ΑΕ 1914 σελ. 159 είκ. 17). ούτινος
ήμεΐς εύρομεν μόνον τήν δαρνοστεφή αύτοΰ κε-
φαλήν (πρβ ΑΕ 1914 σ. 162 είκ. 20).
Περί τής βεβαιότητος τής κεφαλής ταύτης δτι
ανήκει εις τον βασιλέα 'Αριοβαρζάνην δεικνύει ή
τελεία όμοιότης αύτής προς τήν επί νομισμάτων
εικόνα τοΰ βασιλέως τούτου* μέ τήν γνώμην ήμών
ταύτην συνεφώνησαν και οί καθηγηταί 8ίιΐ(1ηϊοζ1ί3.
και Σβορώνος.
Ως λέγει ή έπιγραφή, οί Αθηναίοι ανέγραψαν
εις μνήμην ά'ίδιον τδ δνομα τοΰ 'Αριοβαρζάνου, ώς
άγαθόν τι βεβαίως ποιήσαντος και γενναΐον ύπέρ