DOI Artikel:
Sōtēriu, Geōrgios A.: O en Thēbais Byzantinos naos Grēgoriou tou Theologou
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0032
22
Γ. Α. Σωτηρίου
ΑΕ 1924
Συγγενή εις την τέχνην και, ϊσως σύγχρονα είναι και δυο έ'τερα τεμάχια γείσων ή
υπερθύρων κοσμούμενα δια κληματίδων. Εις τό
εν — άνευρεθέν κατά τάς άνασκαφάς (εϊκ. 40)—
έ'χομεν εναλλάξ φύλλον και καρπόν εις εκάστην
στροφήν της κυματοειδούς έ'λικος· αύτη είναι
ή συνηθεστέρα γεωμετρική παλαιοχριστιανική
36. Τμήμα μαρμάρινου γείσου του νανδρίον. κληματίς, της οποίας έγένετο μεγίστη χρήσις
εις τον γλυπτόν διάκοσμον τής πρώτης επο-
χής, άπαντώσα παραλλήλως προς τήν φυσικώς διαπλασσομένην κληματίδα' εις όμοίαν
τέχνην διετηρήθη καΐ ή κληματίς εις γλυπτά της χριστιανι-
κής Ανατολής και ιδία εν Αρμενία, ένθα είναι τό επικρα-
τούν διακοσμητικόν θέμα 1. Εις τό άλλο τεμάχιον (εϊκ. 41) ή
κυματοειδής έ'λιξ έ'χει μόνον σταφυλάς, αϊτινες φερόμεναι επί
χονδρού στελέχους 3 βαίνουσιν εναλλάξ κατ' άντίθετον φοράν
ή τοιαύτη ιδιάζουσα διάταξις άπαντα συχνότατα εις έλικας με
ήμίφυλλα φοινικοειδοΰς. Αί άναλογίαι μεταξύ κληματίδων
και φοινικοειδών ή και αναμίξεις αύτών είναι συνήθεις εις τήν
βυζαντινήν διακοσμητικήν άπό τής προηης έτι εποχής, ικανά
δε παραδείγματα ύπάρχουσι μεταξύ των γλυπτών τοΰ Βυζαντι-
νού Μουσείου Αθηνών αί αναμίξεις δμως αύται χαρακτηρί-
ζουσι κατ' εξοχήν τήν ίσλαμικήν κληματίδα.
37. ' Αραβικαι διακοσμήσεις ·:/->. / / ■? \ / - > / ' ΛΩ\
ΤηΙηη ΜοβοΗββ εν ΖβΨ. °^οια^ τεΧνιΊς ειναι κα1 τ$ιτ0ν, τμήμα γείσου (εικ. ^ 42)
κοσμούμενον μέ σειράν φοινικοειδών έκ τοΰ εί'δους των εχόντων
τά φύλλα κεκαμμένα προς τα μέσα (§·βδρι·θη§-1β Ρ&ΐηιβίίβ) συνδεόμενα διά τής συνήθους
έλικος έχούσης ελαφρώς σχήμα
λατινικού 8. Τά φύλλα ταύτα
έχουσιν ομοιότητα εις τήν κατα-
σκευήν μέ τό κόσμημα τής πλα-
γίας πλευράς τοΰ μικρού πεσσού
τήςείκ. 30, όπου όμως τά φύλλα
.9,5. Έπισιύλων τέμπλου τοΰ καΰολ,κοΰ τής μονής Κυνηγού επί τον Υμηττού. £ντιθέχως κεκαμμένα. "Οθθν
άφορα τό θέμα έ'χομεν και πάλιν έκφυλισμένην μορφήν ελληνικού προτύπου, όπερ ή πα-
λαιοχριστιανική εποχή απέδιδε μέ όλι-
γωτέραν μετατροπήν.
Τέλος μεταξύ άλλων μικρών
άναγλύφων τεμαχίων, άτινα άνευρέθη-
σαν εν τω άνασκαφέντι χώρω τοΰ ναϋ-
δρίου, τό σπουδαιότερον είναι μικρός
39. Τμήμα ανάγλυφου ζώνης, αποκείμενον εν τ<ρ Μουοείω Θηβών. τετράγωνος στυλίσκος ύψ. 0,35 πλ.
1 Βλ. δίΓΖ.ν^ο^'δΙνϊ, ϋϊβ ΒαυΚαηδί άβΐ' Αηηβηΐβΐ', λής, μεΟ' ής σχετίζεται κατά τόν 8ίΓζγ§0Λν8ΐα (Αΐιαΐ-
I. ά. εϊκ. 135, 2ί 2, 354, κ .ά. Ιταπ, σελ. 73) ή έ'λιξ κλήματος είναι εις τήν μορφήν ταύ-
2 Ή όμοιότης προς έλικα λιοτοϋ τής αρχαίας Άνατο- την τοΰ ημετέρου γλυπτού πολύ ενδεικτική.
Γ. Α. Σωτηρίου
ΑΕ 1924
Συγγενή εις την τέχνην και, ϊσως σύγχρονα είναι και δυο έ'τερα τεμάχια γείσων ή
υπερθύρων κοσμούμενα δια κληματίδων. Εις τό
εν — άνευρεθέν κατά τάς άνασκαφάς (εϊκ. 40)—
έ'χομεν εναλλάξ φύλλον και καρπόν εις εκάστην
στροφήν της κυματοειδούς έ'λικος· αύτη είναι
ή συνηθεστέρα γεωμετρική παλαιοχριστιανική
36. Τμήμα μαρμάρινου γείσου του νανδρίον. κληματίς, της οποίας έγένετο μεγίστη χρήσις
εις τον γλυπτόν διάκοσμον τής πρώτης επο-
χής, άπαντώσα παραλλήλως προς τήν φυσικώς διαπλασσομένην κληματίδα' εις όμοίαν
τέχνην διετηρήθη καΐ ή κληματίς εις γλυπτά της χριστιανι-
κής Ανατολής και ιδία εν Αρμενία, ένθα είναι τό επικρα-
τούν διακοσμητικόν θέμα 1. Εις τό άλλο τεμάχιον (εϊκ. 41) ή
κυματοειδής έ'λιξ έ'χει μόνον σταφυλάς, αϊτινες φερόμεναι επί
χονδρού στελέχους 3 βαίνουσιν εναλλάξ κατ' άντίθετον φοράν
ή τοιαύτη ιδιάζουσα διάταξις άπαντα συχνότατα εις έλικας με
ήμίφυλλα φοινικοειδοΰς. Αί άναλογίαι μεταξύ κληματίδων
και φοινικοειδών ή και αναμίξεις αύτών είναι συνήθεις εις τήν
βυζαντινήν διακοσμητικήν άπό τής προηης έτι εποχής, ικανά
δε παραδείγματα ύπάρχουσι μεταξύ των γλυπτών τοΰ Βυζαντι-
νού Μουσείου Αθηνών αί αναμίξεις δμως αύται χαρακτηρί-
ζουσι κατ' εξοχήν τήν ίσλαμικήν κληματίδα.
37. ' Αραβικαι διακοσμήσεις ·:/->. / / ■? \ / - > / ' ΛΩ\
ΤηΙηη ΜοβοΗββ εν ΖβΨ. °^οια^ τεΧνιΊς ειναι κα1 τ$ιτ0ν, τμήμα γείσου (εικ. ^ 42)
κοσμούμενον μέ σειράν φοινικοειδών έκ τοΰ εί'δους των εχόντων
τά φύλλα κεκαμμένα προς τα μέσα (§·βδρι·θη§-1β Ρ&ΐηιβίίβ) συνδεόμενα διά τής συνήθους
έλικος έχούσης ελαφρώς σχήμα
λατινικού 8. Τά φύλλα ταύτα
έχουσιν ομοιότητα εις τήν κατα-
σκευήν μέ τό κόσμημα τής πλα-
γίας πλευράς τοΰ μικρού πεσσού
τήςείκ. 30, όπου όμως τά φύλλα
.9,5. Έπισιύλων τέμπλου τοΰ καΰολ,κοΰ τής μονής Κυνηγού επί τον Υμηττού. £ντιθέχως κεκαμμένα. "Οθθν
άφορα τό θέμα έ'χομεν και πάλιν έκφυλισμένην μορφήν ελληνικού προτύπου, όπερ ή πα-
λαιοχριστιανική εποχή απέδιδε μέ όλι-
γωτέραν μετατροπήν.
Τέλος μεταξύ άλλων μικρών
άναγλύφων τεμαχίων, άτινα άνευρέθη-
σαν εν τω άνασκαφέντι χώρω τοΰ ναϋ-
δρίου, τό σπουδαιότερον είναι μικρός
39. Τμήμα ανάγλυφου ζώνης, αποκείμενον εν τ<ρ Μουοείω Θηβών. τετράγωνος στυλίσκος ύψ. 0,35 πλ.
1 Βλ. δίΓΖ.ν^ο^'δΙνϊ, ϋϊβ ΒαυΚαηδί άβΐ' Αηηβηΐβΐ', λής, μεΟ' ής σχετίζεται κατά τόν 8ίΓζγ§0Λν8ΐα (Αΐιαΐ-
I. ά. εϊκ. 135, 2ί 2, 354, κ .ά. Ιταπ, σελ. 73) ή έ'λιξ κλήματος είναι εις τήν μορφήν ταύ-
2 Ή όμοιότης προς έλικα λιοτοϋ τής αρχαίας Άνατο- την τοΰ ημετέρου γλυπτού πολύ ενδεικτική.