DOI article:
Deffner, Michael: Archaioi amphoreis ek tēs en Dekeleia epauleōs
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0113
α ε 1924
Αρχαίοι άιιφορεΐς έκ τής έν Δεκέλεια έπαύλεως
103
κής επιτροπής εις τον βασιλέα Γεώργιον Α' καΐ δτι ή περί της δωρεάς ταύτης διήγησις συν
τω χρόνο) περιέλαβε και τους δύο άλλους εις το αύτύ μέρος τοποθετημένους αμφορείς, ων
τον δωρητήν έγνά)ριζον μόνον οί βασιλείς.
Είχον ήδη παραδώσει εις τον τυπογράφον τό χειρόγραφον της διατριβής ταύτης,
ότε ό σεβαστός προ ετών Πρόεδρος τής Ελληνικής Κυβερνήσεως, κύριος Στέφανος
Σκουλούδης, πληροφορηθείς παρά φίλου του, ότι έκ Τατοΐου μετεκύμισα εις τό Μου-
σεΐον αμφορείς έχοντας τάς δείνα καΐ δείνα παραστάσεις, μοί διεβίβασε δια τοϋ αύτοϋ
κυρίου την παράκλησιν νά τον έπισκεφθώ, Κατά την έπίσκεψιν ταύτην ύ κ. Σκου-
λούδης, άφοϋ μοι περιέγραψε τους δύο μεγάλους αμφορείς, ών από πολλών ετών εΐχεν
εντελώς απολέσει τά ίχνη τής υπάρξεως και δι' ών την διάσωσιν πολύ ηύχαριστήθη, μοι
άνεκοίνωσεν ότι δεν έχάρισαν αυτούς οί Θηβαίοι εις τον βασιλέα Γεώργιον Α', άλλ' αυτός
ό ίδιος έν έ'τει 1881. Οί αμφορείς ούτοι, προσέθηκε, προέρχονται από τής κληρονομιάς
«τοϋ δύσμοιρου βασιλέως τής Νεαπόλεως .Ιοαοίπηι Μιπ-αί, όστις μετά βασιλείαν 6 μόλις
«ετών έτουφεκίσθη τω 1815. Ό ΜαταΙ είχε σχηματίσει μικρόν μουσεΐον, ούτινος σπουδαϊον
« μέρος άπετέλουν εξαίσια άγγεΐα ευρεθέντα εις τάφους τής Κάτω Ιταλίας, τής Καμπάνιας
«(Καπύης, Νώλης), τής Λευκανίας και τής Απουλίας. ΔιετηρήΟησαν δέ ανέπαφα και άπο-
«στίλβοντατά δύο ταϋτα άγγεΐα, διότι ευρέθησαν εις τους τάφους έγκεκλεισμένα εντός
« μεγαλειτέρων κοινών αγγείων. Τον μεν ένα τών παρ' έμού εις τον βασιλέα όωρηθέν-
«των αγγείων ήγόρασα παρά τοϋ μακαρίτου Παύλου Λάμπρου, όστις τον εΐχεν αγοράσει
«έν Νεαπόλει παρά τοϋ κ. ΜθΙΙθ, πράκτορος τής οικογενείας ΜιΐΓβί, τον δέ έτερον ήγό-
«ρασα εγώ ό ίδιος, ότε τό έπόμενον έτος διερχόμενος έκ Νεαπόλεως έπεοκέφθην τύν
« κ. ΜθΙΙθ, φέρων συστατικήν έπιστολήν τοϋ Π. Λάμπρου. Μετά δέ την άγοραν μοί εδόθη
«και πιστοποιητικύν ελευθέρας εξαγωγής >.
ΤΙ μετά τοϋ σεβαστού κυρίου Σκουλούδη συνένυευξίς [ίου υπήρξε λίαν διδακτική
δι" έμέ, διότι πλην τοϋ ονόματος τοϋ διυρητοϋ και τοϋ πρώτου κατόχου και τοϋ τόπου τής
προελεύσεως τών δύο αμφορέων μοι παρέσχε και την λύσιν τοϋ αινίγματος, διατί τά άγγεΐα
ταϋτα κατά την διατήρησαν διαφέρουσιν όλων τών έν τω Μουσείο) υπαρχόντων, και διατί,
ενώ όλα σχεδόν τά έν Ελλάδι ευρεθέντα είνε θαμπά και θρυμματισμένα, τ</.ϋτα κατ' έίΕαί-
ρεσιν παρουσιάζουσιν όψιν νεοίστι κατεσκευασμένων, ώστε μή αρχαιολόγος νά ήδύνατο
νά τά έκλάβη ώς κίβδηλα.
Λόγω τής Οέσεώς μου ως έπιμε?.ητοϋ της βασ. βιβλιοθήκης καΐ τ ον οχέσεών μου
προς τούς κατά καιρούς διευθυντάς τοϋ κτήματος Τατοΐου εΐχον ιδεί πλειστάκις καΐ θαυ-
μάσει τούς άμφορεϊς, ιδίως δέ έφείλκυεν έκάστοτε την προσοχήν μου ό· άμφορεύς ο εχων
σχήμα κρατήσος και παραστάσεις Βακχικάς, τ. έ'. τον Διόνυσον καΐ τρεις περί ληνύν κατα-
γινομένους Σατύρους επί τής μιας όψεως, Μαινάδα δέ και δύο Σατύρους επί τής ετέρας·
άπό πολλού δέ χρόνου έπόθουν νά δυνηθώ τον κρατήρα τούτον νά φωτογραφήσο) και νά
περιλάβο) εις την περί οινοποιίας και έλαιουργίας τών αρχαίων Ελλήνων συγγραφήν μου,
ην ήδη μέλλει νά έκδώση ή Ελληνική Γεωργικί| Εταιρεία.
"Ινα δέ επιτύχω την έκπλήροίσιν τοϋ διακαούς μου πόθου, υπέβαλον πέρυσιν εις
τον Σεβαστόν πρώτον Πρόεδρον τής Ελληνικής Δημοκρατίας, τον ήρωϊκόν ναύαρχον
Παΰλον Κουντουριώτΐ|ν, την Οερ}ΐΐ|ν παράκλησιν, όπως ευαρεστούμενος μοί έπιτρέψη,
μετά φοίτογράφου ν άναβώ εις Τατόϊον και φωτογραφήσωμεν τούς αμφορείς προς τον
Αρχαίοι άιιφορεΐς έκ τής έν Δεκέλεια έπαύλεως
103
κής επιτροπής εις τον βασιλέα Γεώργιον Α' καΐ δτι ή περί της δωρεάς ταύτης διήγησις συν
τω χρόνο) περιέλαβε και τους δύο άλλους εις το αύτύ μέρος τοποθετημένους αμφορείς, ων
τον δωρητήν έγνά)ριζον μόνον οί βασιλείς.
Είχον ήδη παραδώσει εις τον τυπογράφον τό χειρόγραφον της διατριβής ταύτης,
ότε ό σεβαστός προ ετών Πρόεδρος τής Ελληνικής Κυβερνήσεως, κύριος Στέφανος
Σκουλούδης, πληροφορηθείς παρά φίλου του, ότι έκ Τατοΐου μετεκύμισα εις τό Μου-
σεΐον αμφορείς έχοντας τάς δείνα καΐ δείνα παραστάσεις, μοί διεβίβασε δια τοϋ αύτοϋ
κυρίου την παράκλησιν νά τον έπισκεφθώ, Κατά την έπίσκεψιν ταύτην ύ κ. Σκου-
λούδης, άφοϋ μοι περιέγραψε τους δύο μεγάλους αμφορείς, ών από πολλών ετών εΐχεν
εντελώς απολέσει τά ίχνη τής υπάρξεως και δι' ών την διάσωσιν πολύ ηύχαριστήθη, μοι
άνεκοίνωσεν ότι δεν έχάρισαν αυτούς οί Θηβαίοι εις τον βασιλέα Γεώργιον Α', άλλ' αυτός
ό ίδιος έν έ'τει 1881. Οί αμφορείς ούτοι, προσέθηκε, προέρχονται από τής κληρονομιάς
«τοϋ δύσμοιρου βασιλέως τής Νεαπόλεως .Ιοαοίπηι Μιπ-αί, όστις μετά βασιλείαν 6 μόλις
«ετών έτουφεκίσθη τω 1815. Ό ΜαταΙ είχε σχηματίσει μικρόν μουσεΐον, ούτινος σπουδαϊον
« μέρος άπετέλουν εξαίσια άγγεΐα ευρεθέντα εις τάφους τής Κάτω Ιταλίας, τής Καμπάνιας
«(Καπύης, Νώλης), τής Λευκανίας και τής Απουλίας. ΔιετηρήΟησαν δέ ανέπαφα και άπο-
«στίλβοντατά δύο ταϋτα άγγεΐα, διότι ευρέθησαν εις τους τάφους έγκεκλεισμένα εντός
« μεγαλειτέρων κοινών αγγείων. Τον μεν ένα τών παρ' έμού εις τον βασιλέα όωρηθέν-
«των αγγείων ήγόρασα παρά τοϋ μακαρίτου Παύλου Λάμπρου, όστις τον εΐχεν αγοράσει
«έν Νεαπόλει παρά τοϋ κ. ΜθΙΙθ, πράκτορος τής οικογενείας ΜιΐΓβί, τον δέ έτερον ήγό-
«ρασα εγώ ό ίδιος, ότε τό έπόμενον έτος διερχόμενος έκ Νεαπόλεως έπεοκέφθην τύν
« κ. ΜθΙΙθ, φέρων συστατικήν έπιστολήν τοϋ Π. Λάμπρου. Μετά δέ την άγοραν μοί εδόθη
«και πιστοποιητικύν ελευθέρας εξαγωγής >.
ΤΙ μετά τοϋ σεβαστού κυρίου Σκουλούδη συνένυευξίς [ίου υπήρξε λίαν διδακτική
δι" έμέ, διότι πλην τοϋ ονόματος τοϋ διυρητοϋ και τοϋ πρώτου κατόχου και τοϋ τόπου τής
προελεύσεως τών δύο αμφορέων μοι παρέσχε και την λύσιν τοϋ αινίγματος, διατί τά άγγεΐα
ταϋτα κατά την διατήρησαν διαφέρουσιν όλων τών έν τω Μουσείο) υπαρχόντων, και διατί,
ενώ όλα σχεδόν τά έν Ελλάδι ευρεθέντα είνε θαμπά και θρυμματισμένα, τ</.ϋτα κατ' έίΕαί-
ρεσιν παρουσιάζουσιν όψιν νεοίστι κατεσκευασμένων, ώστε μή αρχαιολόγος νά ήδύνατο
νά τά έκλάβη ώς κίβδηλα.
Λόγω τής Οέσεώς μου ως έπιμε?.ητοϋ της βασ. βιβλιοθήκης καΐ τ ον οχέσεών μου
προς τούς κατά καιρούς διευθυντάς τοϋ κτήματος Τατοΐου εΐχον ιδεί πλειστάκις καΐ θαυ-
μάσει τούς άμφορεϊς, ιδίως δέ έφείλκυεν έκάστοτε την προσοχήν μου ό· άμφορεύς ο εχων
σχήμα κρατήσος και παραστάσεις Βακχικάς, τ. έ'. τον Διόνυσον καΐ τρεις περί ληνύν κατα-
γινομένους Σατύρους επί τής μιας όψεως, Μαινάδα δέ και δύο Σατύρους επί τής ετέρας·
άπό πολλού δέ χρόνου έπόθουν νά δυνηθώ τον κρατήρα τούτον νά φωτογραφήσο) και νά
περιλάβο) εις την περί οινοποιίας και έλαιουργίας τών αρχαίων Ελλήνων συγγραφήν μου,
ην ήδη μέλλει νά έκδώση ή Ελληνική Γεωργικί| Εταιρεία.
"Ινα δέ επιτύχω την έκπλήροίσιν τοϋ διακαούς μου πόθου, υπέβαλον πέρυσιν εις
τον Σεβαστόν πρώτον Πρόεδρον τής Ελληνικής Δημοκρατίας, τον ήρωϊκόν ναύαρχον
Παΰλον Κουντουριώτΐ|ν, την Οερ}ΐΐ|ν παράκλησιν, όπως ευαρεστούμενος μοί έπιτρέψη,
μετά φοίτογράφου ν άναβώ εις Τατόϊον και φωτογραφήσωμεν τούς αμφορείς προς τον