DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0130
120
Νικολάου Γ. Παππαδάκι
ΑΕ 1924
10 ις δέ δαι&μόν ένφέροι ε ψαφον διαφέροι έν πρείγαι εν πάλι ε
V άηοκλεοίαι ε οτάσιν ποιέοι περί γαδαισίας, αντός με-
ν ΡερρέΐΟ και γενεά αματα πάντα, χρέματα δε δαμενόο&ο
και Ροικία κατασκαπτέσ&ο κατ τον άνδρεφονικόν τετ&μ-
όν.—"Οδε τετϋ'μός ίαρός εατο το Άπόλλονος το Πν&ίο καΐ τον σννν
15 [άον τδι μεν το]ϋτα παρβαίνοντι έξξόλειαν αύτδι και γενεάι και ηά-
ντε(σ)σιν, τδι ό' εύοεβέοντι Ιιίλαος έ'αστο. —Ά δε γ[α το μεν εμιοον
Β
κομίζοιεν, άξιοδότας έ'σιο τάν αντδ όιτινι χρέιξοι.
17 τδν νηαηροαθι(δ)ίον εατο, το (5' εμισον τδν έηι^οίκον εα το
τός δε κοίλος μόρος διαδόντο- άλλαγά δε βέβαιο-
ς εατο, άλ(λ)αζέανΧο δέ άντι τδ άρχδ.
β'
Αι
δέ τι τοι] δαμιοργοί κερδαίνοιεν αλλο.
τδν γεγραμμένον, /παρόν τό 'Δηόλλο-
νος έχέτο άγαλμα δι εννέα Ρετέον
4 και με ηοτιγράψαι κέρδος-
Άλφάβητον μεν ένιαΐον, τό των Έσπερίων Λοκρών, αμέσως γνώριμον έκ τοϋ >κ
(ψάφον Α ΙΟ' ποτιγράψαι β' 4) και τοϋ ρ = Λ.· και βαθμός εξελίξεως της βουστρο-
φηδόν γραφής έν γένει μία και ή αυτή έπ' αμφοτέρων τών πλευρών με παγιωμέ-
νος ήδη έξ ϊσου τός μορφάς των γραμμάτων ό χαράκτης εργάζεται μετ' ευκολίας και
ταχύτητος δΓ έμπειρίαν έπαγγελματικήν (ιδία σαφή κατά την συμμόρφωση» των κεραιών
αναλόγως της προς δεξιά ή αριστερά φοράς), αλλά πως γοργώς καΐ έπιπολαίως- διό
και τό έλλιπώς όμαλόν, τό άνισόπυκνον ή και άκαλλές τών γραμμάτων. Οΰτω π. χ. έν μεν
τη Α πλευρά διαφαίνεται προθυμία πυκνώσεως δλου, εί δυνατόν, τοϋ κειμένου, ενώ
εις την Β άπ?>.ώνεται πλέον εις στοιχεία μεγαλύτερα τό ύπολειφθέν ολίγον. Μόνον δέ"
γραφικός χαρακτήρ όντως διάφορος διακρίνει τό έν τή Β πλ. κάτω άντιστρόφως γε-
γραμμένον μικρόν κείμενον (β') ως χωριστόν όλως και δή ως τέλος ετέρου έγγρά-
(ρου παλαιοτέρου, υπερκειμένου ποτέ έπι ετέρου πινακίου 1· ιδία τά Ο είναι έν αύτώ·
γωνιώδη □, άλλα και τών γραμμάτων τά άκρα εξέχουν ολίγον περισσότερον (άλλ' ουδέν
σημαίνει ή διατήρησις μεν τοϋ δασέος έν τω /ΐιαρόν β'2, ελλειψις δέ έν Α 14 ίαρός,
ενώ και Ιΐίλαος 1 6" ίδέ κατωτ.).
"Αλλως παντοΰ τά γράμματα εΐνε Α μέ την μέσην κεραίαν κλίνουσαν ήδη προς.
την όριζοντίαν), < = γ (πλην Α 15 Οενεάί), ϋ ΕΞ,!, θ,Γ(=λ), + (—ξ), β, ν Φ, γ(=Χ) και
* — ψ. Τό σ εΐναι τετρασκελές πολύ άνοικτόν μόνον δέ έν Α 1 - 2 καΐ κυρίως έν τώ
Πλακοουλέας είναι δις καμπύλον, ώς τύξον Σκυθικόν δντως, προς ό παρωμοιάζετο υπ"
Αγάθωνος (π. Αθηναίο) Γ454<1)· και μόνον άπαξ έν Α5 έχει τό σχήμα τοΰ σαν κατ' έπί-
δρασιν ϊσως πυθικήν. Τό Ρ, σωζόμενον έν γένει ώς άρκτικόν, λείπει έκ τών παις Α 4
1 "Ο,τι δηλ. συμβαίνει και ώς πρός τήν γνωστήν έπι- ΙΧ'2 257: τό κείμενον συνεχίζεται επί έ π ά λ λ ή-
γραφήν της "Ολυμπίας ΙηδΟΐΐΓ. V. 01. άρ. 7, κατά τινας λ ω ν πι να κ ί ο) ν.
δέ και ώς πρός τό ψήφισμα εκείνο τών Θητωνίων ΙΟ.
30 11 26
Νικολάου Γ. Παππαδάκι
ΑΕ 1924
10 ις δέ δαι&μόν ένφέροι ε ψαφον διαφέροι έν πρείγαι εν πάλι ε
V άηοκλεοίαι ε οτάσιν ποιέοι περί γαδαισίας, αντός με-
ν ΡερρέΐΟ και γενεά αματα πάντα, χρέματα δε δαμενόο&ο
και Ροικία κατασκαπτέσ&ο κατ τον άνδρεφονικόν τετ&μ-
όν.—"Οδε τετϋ'μός ίαρός εατο το Άπόλλονος το Πν&ίο καΐ τον σννν
15 [άον τδι μεν το]ϋτα παρβαίνοντι έξξόλειαν αύτδι και γενεάι και ηά-
ντε(σ)σιν, τδι ό' εύοεβέοντι Ιιίλαος έ'αστο. —Ά δε γ[α το μεν εμιοον
Β
κομίζοιεν, άξιοδότας έ'σιο τάν αντδ όιτινι χρέιξοι.
17 τδν νηαηροαθι(δ)ίον εατο, το (5' εμισον τδν έηι^οίκον εα το
τός δε κοίλος μόρος διαδόντο- άλλαγά δε βέβαιο-
ς εατο, άλ(λ)αζέανΧο δέ άντι τδ άρχδ.
β'
Αι
δέ τι τοι] δαμιοργοί κερδαίνοιεν αλλο.
τδν γεγραμμένον, /παρόν τό 'Δηόλλο-
νος έχέτο άγαλμα δι εννέα Ρετέον
4 και με ηοτιγράψαι κέρδος-
Άλφάβητον μεν ένιαΐον, τό των Έσπερίων Λοκρών, αμέσως γνώριμον έκ τοϋ >κ
(ψάφον Α ΙΟ' ποτιγράψαι β' 4) και τοϋ ρ = Λ.· και βαθμός εξελίξεως της βουστρο-
φηδόν γραφής έν γένει μία και ή αυτή έπ' αμφοτέρων τών πλευρών με παγιωμέ-
νος ήδη έξ ϊσου τός μορφάς των γραμμάτων ό χαράκτης εργάζεται μετ' ευκολίας και
ταχύτητος δΓ έμπειρίαν έπαγγελματικήν (ιδία σαφή κατά την συμμόρφωση» των κεραιών
αναλόγως της προς δεξιά ή αριστερά φοράς), αλλά πως γοργώς καΐ έπιπολαίως- διό
και τό έλλιπώς όμαλόν, τό άνισόπυκνον ή και άκαλλές τών γραμμάτων. Οΰτω π. χ. έν μεν
τη Α πλευρά διαφαίνεται προθυμία πυκνώσεως δλου, εί δυνατόν, τοϋ κειμένου, ενώ
εις την Β άπ?>.ώνεται πλέον εις στοιχεία μεγαλύτερα τό ύπολειφθέν ολίγον. Μόνον δέ"
γραφικός χαρακτήρ όντως διάφορος διακρίνει τό έν τή Β πλ. κάτω άντιστρόφως γε-
γραμμένον μικρόν κείμενον (β') ως χωριστόν όλως και δή ως τέλος ετέρου έγγρά-
(ρου παλαιοτέρου, υπερκειμένου ποτέ έπι ετέρου πινακίου 1· ιδία τά Ο είναι έν αύτώ·
γωνιώδη □, άλλα και τών γραμμάτων τά άκρα εξέχουν ολίγον περισσότερον (άλλ' ουδέν
σημαίνει ή διατήρησις μεν τοϋ δασέος έν τω /ΐιαρόν β'2, ελλειψις δέ έν Α 14 ίαρός,
ενώ και Ιΐίλαος 1 6" ίδέ κατωτ.).
"Αλλως παντοΰ τά γράμματα εΐνε Α μέ την μέσην κεραίαν κλίνουσαν ήδη προς.
την όριζοντίαν), < = γ (πλην Α 15 Οενεάί), ϋ ΕΞ,!, θ,Γ(=λ), + (—ξ), β, ν Φ, γ(=Χ) και
* — ψ. Τό σ εΐναι τετρασκελές πολύ άνοικτόν μόνον δέ έν Α 1 - 2 καΐ κυρίως έν τώ
Πλακοουλέας είναι δις καμπύλον, ώς τύξον Σκυθικόν δντως, προς ό παρωμοιάζετο υπ"
Αγάθωνος (π. Αθηναίο) Γ454<1)· και μόνον άπαξ έν Α5 έχει τό σχήμα τοΰ σαν κατ' έπί-
δρασιν ϊσως πυθικήν. Τό Ρ, σωζόμενον έν γένει ώς άρκτικόν, λείπει έκ τών παις Α 4
1 "Ο,τι δηλ. συμβαίνει και ώς πρός τήν γνωστήν έπι- ΙΧ'2 257: τό κείμενον συνεχίζεται επί έ π ά λ λ ή-
γραφήν της "Ολυμπίας ΙηδΟΐΐΓ. V. 01. άρ. 7, κατά τινας λ ω ν πι να κ ί ο) ν.
δέ και ώς πρός τό ψήφισμα εκείνο τών Θητωνίων ΙΟ.
30 11 26