DOI Artikel:
Pappadakis, Nikolaos G.: Lokrikos thesmos
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0132
122
Νικολάου Γ. Πατιπαδάκι
ΑΕ 1924
δικαιοΰχον κλπ.»—ή τούναντίον περικοπή δι' όπτικήν άπάτην πληρεστέρου πρωτοτύπου
υπό τοΰ άντιγράΓροντος χαράκτου και δή [ΤΟ Ν]ΟΜΙΟΝ 1 ή [ΤΟ ΕΠΙΝ]θΜΙΟΝ, ευνόητος
κατόπιν τοΰ προηγουμένου Τοί ΕΓΙΝΟΜΟΙ, ήν όμως θε?^ήσας νά διόρθωση προς στιγμήν
(και ήδη σορυροκοπήσας) δεν το έπραξεν έπειτα δι' οιονδήποτε λόγον , (ούδ' εν άρχη
της Β πλευράς, ώς ήδύνατο), πιθανώς ώς περιττόν δια τό εύνόητον (ό νοών θά ένόει ότι
έπινΟΜίοΝ θά έκόμιζον!)· ίσως μάλιστα και προς έορέλκυσιν της προσοχής τοΰ άναγνώ-
οτου, ώς τινα παραπομπήν ε'ις τό οπίσω συμπληρούμενον κενόν, άορήκε τήν οΰτως ή άλλως
σκύπιμον ορθοράν.—"Ισως τό τελευταϊον θά κριθή και τό πιθανώτερον, αν και δεν έτολ-
μήσαμεν νά είσαγάγοπιεν αυτό αμέσως εις τό κείμενον. -
"Αλλοις εύανάγνωστον εΐναι εν γένει τό κείμενον και εύκολοσυμπλήρωτον εις τά
ελάχιστα κενά" εν στ. 15 μετά τά ασοραλή έκ των ιχνών τον αυνν\[άον) δεν χωρεί τι
προσδοκάηιενον ρήμα [δ ς δοίη ή εΐμεν δέ τδι το]ϋτα παρβαίνοντν ώστε ή αιτ. έξώλειαν
κεϊταί πως παραθετικώς εις όλην τήν προηγουμένην πρότασιν, άπωστεωμένη εξ άρών.—
Τά έν στ. 2 Πλακοανλίας και Αισκαρίας βέβαια τοπωνυμίαι, ήδη διά τό άναρθρον, έκ
προσηγορικών ποτε :>· τουναντίον άνάγνωσιν έν Πρείγα στ. 10 ήκιστα άρκεϊ νά συστήση
μόνη ή Ράνασσα Πρειΐα τών νομισμάτων τής Πέργης- είναι προσηγορικόν πάντως, αν και
τόσον θά το ήθελέ τις (ί)ς όνομα τής πό?ν,εως — "άλλ' ουδέ Πόλι δυνατόν, έν ή θέσει κείται,
κατά τήν Ύαίων Πόλιν (Θουκ. Γ" 101), τήν Μαντινέων Πτόλιν (Παυσ. Η' 12,7 και
τόσας σήμερον ανά τό Πανελλ,ήνιον Χώρας. — Στ. 6< αντί άξιοδότας τάν αντδ (μερίδα,
έπινομίαν) όμαλώτερον συντακτικώς, άλλ' όχι και λογικώς, θά ήτο τάν.. Πρβλ. όμως τά
ώμολογ7]μένα εξαρνος ή τά ερωτώμενα (Πλατ. Χαρμ. 158° ), φροντιστής τά μετέωρα
κλπ. Τά δέ αντοϋ κλπ. γνωστόν ότι και άντί αύτοπαθών εις τάς ΒΔ διαλέκτους (Ββοΐιϋβΐ Π
39 § 67 και αίτοιλ. § (ι2).— Στ. 10 δυνατόν και έ V πόλι, ώς ευθύς ε V άποκλεαίαι.
ε 'χεπάμων IX1 384, 16 (άπιθανώτερον καΐ ε 'ν πρείγαι)· τό δ' έν αρχή τής παρεμπι-
πτούσης άναΓρορικής προτάσεως (μετά τήν βασική ν προϋπόθεσιν αϊ μή άναγκαζομένοις
δόξαι) δστιςδέ νομίζομεν άπλούστερον νάναγνωσθή δστις δή (=όστιςοϋν, ώς Ήρ. Α
86,2.160,2 κ. ά.) και όχι δε «άναληπτικόν μετά μακράν περίοδον-*·».— Στ. 17 κείται
κυρίως νποπροσΰΊΑίων, άλλ' ασφαλώς παραχάραγμα αντί Ι>. — Ότι τέλος κατ' α'ιτιατικήν
πρέπει νάναγνωσθοΰν στ. 2 κατ τον άνδαιϋ'μόν και 1 3 κατ τον .. τετϋ·μόν (καΐ όχι γεν
πληθ. λοκριοτί), καταπείθει τό 5 - 6 κάτ τό δίκαιον.
Και ή γλωσσική μορορή γνοί>ριμος τό πλείστον" ώς δυσμοελληνικά ή πανδωρικά άνα-
1 Πρβ. ΙΟ VII 2870. 16 νόμιον τέλος. κλπ.) =δάσ(«σις βουνοκορυφών (επίπεδων), ώς τό ΰλάεν πρό-
2 Δέν φαίνεται δυνατόν ουτε όΧον(κομίζοιεν=το τίμημα, βλήμα... άκραν ί·πό πλάκα Σουνίου Σοφ. Αΐ. 1218 έ. ή πλάξ
το μίσθωμα φέροιεν ώς έν δελφ. έπιγρ. 16 II 54δ=83']Γ' ε'φνλος—ώς ή εφυλος γή, ην βλέπομεν άνεγνωσμένην όρθώς
145,14, τίος ωνώς τών ίαρηίων»- πρδλ. τεγεατ. έπγρ. ΒΟΗ ύπό συναδέλφων Άρχ. Δελ. Η 86 άρ. 15—μόνον άνευ άρ-
1914. 101, 19 και Ρΐ388ίΐΓί; αΰτ. σ. 107· ώς πρός τό ρημα θρου γραπτέον διά τόν χώρον επ[ϊ γήν] εφνλον,—η ή πρόου-
θά παρέβαλλέ τις π. χ. τά 16 ΧΙΤ 237,49 (κομώη εοτω λος, ην άπαντώμεν έν μετγν. έπιγρ. Κορώνειας άνεκδότο>.
ποώτΐ) τί} χ}εω τών τόκων και τών αρχαίων) οΰτε "Οοιον (μέ "Οντως Οά προσεδόκα τις και ένταΰΟα διανεμομένας γήν
οάν, δ και στ. εϊδομεν—ψιλούμενον δέ ώς και έν τη εις δαοεϊαν και γήν ψι/.ΐ/ν ή λείαν, ώς τοσάκις. Ίδέ Λ, Λνΐΐΐιβΐπι.
Ναύπακτον έποικία IX1 1334, 2) κομίζοιεν (τό δίκαιον θε- Ν. ΒβϊΙΐ'ϋβΘ III έν 8ί1ζ. ΒθΓ. \νιβη. Αΐίαά. 1914· ή δέ
ραπεύοιεν)- τό πρώτον εΐνε και στενώτερον τοΰ χώρου τών Λιοκαοία ισίύς-Λιο(οο)—καρία, ι|ιιλοκορσία τις, ' μαδάρα
ιχνών κα'ι έλλιπές τοΰ άρκτικοϋ Ρ. τό δεύτερον δίδει φράσιν νεοκρητικόν, ή Αιο(οο)—οκαρία—ψιλοί ή «λείοι γήλοψου,
αμφιβόλου έλληνικότητος, εϊς αμφότερα δέ θά άπητεϊτο (Ξενοφ. Άν. Δ' 4,1), πολΰσκαρθμοι.
και τό άρθρον και έν τη δυνατή σημ. νόμιον — εννόμιον. 4 Οίον ήδη οί μοριολόγοι νϊ^βΓαδ" άϋ ϊάϊΟΪ. κλπ. σ.
3 Ή μεν Πλακοσ-υλία (Πρβλ. Κυνοσουρία, θεοισεχθρία 544 καί ΟβνίΐΓΪπβ—ΚΙοΙζ άθ ραΐ'ίίοιίΐίδ 59.
Νικολάου Γ. Πατιπαδάκι
ΑΕ 1924
δικαιοΰχον κλπ.»—ή τούναντίον περικοπή δι' όπτικήν άπάτην πληρεστέρου πρωτοτύπου
υπό τοΰ άντιγράΓροντος χαράκτου και δή [ΤΟ Ν]ΟΜΙΟΝ 1 ή [ΤΟ ΕΠΙΝ]θΜΙΟΝ, ευνόητος
κατόπιν τοΰ προηγουμένου Τοί ΕΓΙΝΟΜΟΙ, ήν όμως θε?^ήσας νά διόρθωση προς στιγμήν
(και ήδη σορυροκοπήσας) δεν το έπραξεν έπειτα δι' οιονδήποτε λόγον , (ούδ' εν άρχη
της Β πλευράς, ώς ήδύνατο), πιθανώς ώς περιττόν δια τό εύνόητον (ό νοών θά ένόει ότι
έπινΟΜίοΝ θά έκόμιζον!)· ίσως μάλιστα και προς έορέλκυσιν της προσοχής τοΰ άναγνώ-
οτου, ώς τινα παραπομπήν ε'ις τό οπίσω συμπληρούμενον κενόν, άορήκε τήν οΰτως ή άλλως
σκύπιμον ορθοράν.—"Ισως τό τελευταϊον θά κριθή και τό πιθανώτερον, αν και δεν έτολ-
μήσαμεν νά είσαγάγοπιεν αυτό αμέσως εις τό κείμενον. -
"Αλλοις εύανάγνωστον εΐναι εν γένει τό κείμενον και εύκολοσυμπλήρωτον εις τά
ελάχιστα κενά" εν στ. 15 μετά τά ασοραλή έκ των ιχνών τον αυνν\[άον) δεν χωρεί τι
προσδοκάηιενον ρήμα [δ ς δοίη ή εΐμεν δέ τδι το]ϋτα παρβαίνοντν ώστε ή αιτ. έξώλειαν
κεϊταί πως παραθετικώς εις όλην τήν προηγουμένην πρότασιν, άπωστεωμένη εξ άρών.—
Τά έν στ. 2 Πλακοανλίας και Αισκαρίας βέβαια τοπωνυμίαι, ήδη διά τό άναρθρον, έκ
προσηγορικών ποτε :>· τουναντίον άνάγνωσιν έν Πρείγα στ. 10 ήκιστα άρκεϊ νά συστήση
μόνη ή Ράνασσα Πρειΐα τών νομισμάτων τής Πέργης- είναι προσηγορικόν πάντως, αν και
τόσον θά το ήθελέ τις (ί)ς όνομα τής πό?ν,εως — "άλλ' ουδέ Πόλι δυνατόν, έν ή θέσει κείται,
κατά τήν Ύαίων Πόλιν (Θουκ. Γ" 101), τήν Μαντινέων Πτόλιν (Παυσ. Η' 12,7 και
τόσας σήμερον ανά τό Πανελλ,ήνιον Χώρας. — Στ. 6< αντί άξιοδότας τάν αντδ (μερίδα,
έπινομίαν) όμαλώτερον συντακτικώς, άλλ' όχι και λογικώς, θά ήτο τάν.. Πρβλ. όμως τά
ώμολογ7]μένα εξαρνος ή τά ερωτώμενα (Πλατ. Χαρμ. 158° ), φροντιστής τά μετέωρα
κλπ. Τά δέ αντοϋ κλπ. γνωστόν ότι και άντί αύτοπαθών εις τάς ΒΔ διαλέκτους (Ββοΐιϋβΐ Π
39 § 67 και αίτοιλ. § (ι2).— Στ. 10 δυνατόν και έ V πόλι, ώς ευθύς ε V άποκλεαίαι.
ε 'χεπάμων IX1 384, 16 (άπιθανώτερον καΐ ε 'ν πρείγαι)· τό δ' έν αρχή τής παρεμπι-
πτούσης άναΓρορικής προτάσεως (μετά τήν βασική ν προϋπόθεσιν αϊ μή άναγκαζομένοις
δόξαι) δστιςδέ νομίζομεν άπλούστερον νάναγνωσθή δστις δή (=όστιςοϋν, ώς Ήρ. Α
86,2.160,2 κ. ά.) και όχι δε «άναληπτικόν μετά μακράν περίοδον-*·».— Στ. 17 κείται
κυρίως νποπροσΰΊΑίων, άλλ' ασφαλώς παραχάραγμα αντί Ι>. — Ότι τέλος κατ' α'ιτιατικήν
πρέπει νάναγνωσθοΰν στ. 2 κατ τον άνδαιϋ'μόν και 1 3 κατ τον .. τετϋ·μόν (καΐ όχι γεν
πληθ. λοκριοτί), καταπείθει τό 5 - 6 κάτ τό δίκαιον.
Και ή γλωσσική μορορή γνοί>ριμος τό πλείστον" ώς δυσμοελληνικά ή πανδωρικά άνα-
1 Πρβ. ΙΟ VII 2870. 16 νόμιον τέλος. κλπ.) =δάσ(«σις βουνοκορυφών (επίπεδων), ώς τό ΰλάεν πρό-
2 Δέν φαίνεται δυνατόν ουτε όΧον(κομίζοιεν=το τίμημα, βλήμα... άκραν ί·πό πλάκα Σουνίου Σοφ. Αΐ. 1218 έ. ή πλάξ
το μίσθωμα φέροιεν ώς έν δελφ. έπιγρ. 16 II 54δ=83']Γ' ε'φνλος—ώς ή εφυλος γή, ην βλέπομεν άνεγνωσμένην όρθώς
145,14, τίος ωνώς τών ίαρηίων»- πρδλ. τεγεατ. έπγρ. ΒΟΗ ύπό συναδέλφων Άρχ. Δελ. Η 86 άρ. 15—μόνον άνευ άρ-
1914. 101, 19 και Ρΐ388ίΐΓί; αΰτ. σ. 107· ώς πρός τό ρημα θρου γραπτέον διά τόν χώρον επ[ϊ γήν] εφνλον,—η ή πρόου-
θά παρέβαλλέ τις π. χ. τά 16 ΧΙΤ 237,49 (κομώη εοτω λος, ην άπαντώμεν έν μετγν. έπιγρ. Κορώνειας άνεκδότο>.
ποώτΐ) τί} χ}εω τών τόκων και τών αρχαίων) οΰτε "Οοιον (μέ "Οντως Οά προσεδόκα τις και ένταΰΟα διανεμομένας γήν
οάν, δ και στ. εϊδομεν—ψιλούμενον δέ ώς και έν τη εις δαοεϊαν και γήν ψι/.ΐ/ν ή λείαν, ώς τοσάκις. Ίδέ Λ, Λνΐΐΐιβΐπι.
Ναύπακτον έποικία IX1 1334, 2) κομίζοιεν (τό δίκαιον θε- Ν. ΒβϊΙΐ'ϋβΘ III έν 8ί1ζ. ΒθΓ. \νιβη. Αΐίαά. 1914· ή δέ
ραπεύοιεν)- τό πρώτον εΐνε και στενώτερον τοΰ χώρου τών Λιοκαοία ισίύς-Λιο(οο)—καρία, ι|ιιλοκορσία τις, ' μαδάρα
ιχνών κα'ι έλλιπές τοΰ άρκτικοϋ Ρ. τό δεύτερον δίδει φράσιν νεοκρητικόν, ή Αιο(οο)—οκαρία—ψιλοί ή «λείοι γήλοψου,
αμφιβόλου έλληνικότητος, εϊς αμφότερα δέ θά άπητεϊτο (Ξενοφ. Άν. Δ' 4,1), πολΰσκαρθμοι.
και τό άρθρον και έν τη δυνατή σημ. νόμιον — εννόμιον. 4 Οίον ήδη οί μοριολόγοι νϊ^βΓαδ" άϋ ϊάϊΟΪ. κλπ. σ.
3 Ή μεν Πλακοσ-υλία (Πρβλ. Κυνοσουρία, θεοισεχθρία 544 καί ΟβνίΐΓΪπβ—ΚΙοΙζ άθ ραΐ'ίίοιίΐίδ 59.