170
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπονλον
Λ Ε 1924-
406 (είκ. 17)
■Μ
Π
■Κ
[ΐ]
\Στρατη]-
ό]κοι Ν[ι-
[2]
[γονντος]
κ]όλαο[ς
1
- - - Μ- -
25
Κρα\τισ-
-]ον [τ -
το]μάχο-
οϋ] Άρ[ι-
ν, Άρύ]ββα-
σ]τ[ο]ξ-
ς Νι]κομ-
5
έ]νου,
ά]χ°[ν1 Κα-
μ]ηνό[ς
30
λ]λι[κ]ρά-
'[Αφ]ρ[ίο-
τ}ης [Σ]ω-
υ] έ[νά-
κ]ράτ[ο]υ.
τ]η' Δη-
Β
Σ]τ[ρ]ατ\ηγοϋ-
10
μ]ή[τρ]ί·
ντ\ος Μιμ[ν]ο-
11
ος Εύ[βο-
35
μ}άγου, μ[η-
νλου
νό[ς Π]α[ν]ή-
^λευϋ·-
μ]ο[ν] έ[κ]τ[η)- Ν[ι
ερ]ώ&η
κ]ό[λαο}ς Ε-
15
ύ]πό Ν[ικ-
ύ\μ]έ[νο]νς [άφ-
°Μά]χ\ο·
40
ηκε\ν έλεύ-
υ] τοϋ Δ η-
■&]ε{ρο]ν [κ]α[τ]ά
μάρχ[ο-
τό]ν νό[μ]ον Ε[νκ-
ν κα[τ-
ολ]ο[ν] τ[δ]ν [εαυ-
20
ά τον
τού οίκέ]τη[ν' ξ\ε-
ν]όμον
[45]
[νοδόκοι κτλ.].
ξ]ενοδ-
404· στίχ. [1]-6. Κατά τό τυπικόν των έπομέν(ΰν άπε-
λευθεριόσεων, εικάζω δτι καΐ εν ταύτη, τα προ της λέξεως
«μηνός» γράμματα άνήκουσι τω έπωνύμω ίερεϊ τοϋ Άσκλη-
'ά^είοεόώί'ε!!:. πι0^> ονΙι ^ τΦ στρατηγφ· συμφώνως τούτοις και παραδείγμα-
τος ένεκα συνεπλήρωσα τά έξακριβωθέντα, αβέβαια μεν εν στίχ.
1, σχεδόν δέ ασφαλή εν στίχ. 2 τμήματα γραμμάτων. Έν στίχ. 3 εγραψεν ό χαράκτης.
Σ άντι Ε εν τω ονόματι τοΰ έλευθερωτοϋ, δπερ, ώς και πάντα τά περαιτέροο, συμπλη-
ροϋνται ασφαλώς" μόνον έν τέλει τοϋ στίχ. 3 δεν βεΟαιοϋται άν μετά τό Κ υπήρχε Λ,.
ου σκιώδη ϊχνη μόλις διαφαίνονται, μετά μέρους περαιτέρο) καθέτου κεραίας, ή ετερόν
τι. Τό Ε της λέξεως άφήκεν δεν φέρει μέσην κεραίαν.
404. στίχ. 7-14. Ή άπελευθέρωσις αϋτη Β έχαράχθη διαφόρως τής Α διά μι-
κρών γραμμάτων, και λίαν άβαθώς, άποτριθέντων ισχυρώς. Ό αυτός στρατηγός αναγρά-
φεται έν άριθ. 401 στίχ. 26-27, τοΰ πατρικού δμως παραλειφθέντος εκείθεν, μη προστε-
θέντος δέ τοΰ επωνύμου τής πόλεως ίερέοος· εκ τούτου εμφαίνεται ότι εκ των άπελευ-
θερικών πράξεων ήδύνατο ούτος να παραλειφθή. Έκ τής συμφωνίας τών απελευθερώσεων
τούτοον έν τι] αναγραφή τών στρατηγών συνάγεται ασφαλώς ότι ό Κλέων έσχε διάδοχον
τύν Παυσανίαν, προκάτοχον δέ τον Φίλωνα. Τοϋ ίερέοις τό τε όνομα και τό πατρικόν
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπονλον
Λ Ε 1924-
406 (είκ. 17)
■Μ
Π
■Κ
[ΐ]
\Στρατη]-
ό]κοι Ν[ι-
[2]
[γονντος]
κ]όλαο[ς
1
- - - Μ- -
25
Κρα\τισ-
-]ον [τ -
το]μάχο-
οϋ] Άρ[ι-
ν, Άρύ]ββα-
σ]τ[ο]ξ-
ς Νι]κομ-
5
έ]νου,
ά]χ°[ν1 Κα-
μ]ηνό[ς
30
λ]λι[κ]ρά-
'[Αφ]ρ[ίο-
τ}ης [Σ]ω-
υ] έ[νά-
κ]ράτ[ο]υ.
τ]η' Δη-
Β
Σ]τ[ρ]ατ\ηγοϋ-
10
μ]ή[τρ]ί·
ντ\ος Μιμ[ν]ο-
11
ος Εύ[βο-
35
μ}άγου, μ[η-
νλου
νό[ς Π]α[ν]ή-
^λευϋ·-
μ]ο[ν] έ[κ]τ[η)- Ν[ι
ερ]ώ&η
κ]ό[λαο}ς Ε-
15
ύ]πό Ν[ικ-
ύ\μ]έ[νο]νς [άφ-
°Μά]χ\ο·
40
ηκε\ν έλεύ-
υ] τοϋ Δ η-
■&]ε{ρο]ν [κ]α[τ]ά
μάρχ[ο-
τό]ν νό[μ]ον Ε[νκ-
ν κα[τ-
ολ]ο[ν] τ[δ]ν [εαυ-
20
ά τον
τού οίκέ]τη[ν' ξ\ε-
ν]όμον
[45]
[νοδόκοι κτλ.].
ξ]ενοδ-
404· στίχ. [1]-6. Κατά τό τυπικόν των έπομέν(ΰν άπε-
λευθεριόσεων, εικάζω δτι καΐ εν ταύτη, τα προ της λέξεως
«μηνός» γράμματα άνήκουσι τω έπωνύμω ίερεϊ τοϋ Άσκλη-
'ά^είοεόώί'ε!!:. πι0^> ονΙι ^ τΦ στρατηγφ· συμφώνως τούτοις και παραδείγμα-
τος ένεκα συνεπλήρωσα τά έξακριβωθέντα, αβέβαια μεν εν στίχ.
1, σχεδόν δέ ασφαλή εν στίχ. 2 τμήματα γραμμάτων. Έν στίχ. 3 εγραψεν ό χαράκτης.
Σ άντι Ε εν τω ονόματι τοΰ έλευθερωτοϋ, δπερ, ώς και πάντα τά περαιτέροο, συμπλη-
ροϋνται ασφαλώς" μόνον έν τέλει τοϋ στίχ. 3 δεν βεΟαιοϋται άν μετά τό Κ υπήρχε Λ,.
ου σκιώδη ϊχνη μόλις διαφαίνονται, μετά μέρους περαιτέρο) καθέτου κεραίας, ή ετερόν
τι. Τό Ε της λέξεως άφήκεν δεν φέρει μέσην κεραίαν.
404. στίχ. 7-14. Ή άπελευθέρωσις αϋτη Β έχαράχθη διαφόρως τής Α διά μι-
κρών γραμμάτων, και λίαν άβαθώς, άποτριθέντων ισχυρώς. Ό αυτός στρατηγός αναγρά-
φεται έν άριθ. 401 στίχ. 26-27, τοΰ πατρικού δμως παραλειφθέντος εκείθεν, μη προστε-
θέντος δέ τοΰ επωνύμου τής πόλεως ίερέοος· εκ τούτου εμφαίνεται ότι εκ των άπελευ-
θερικών πράξεων ήδύνατο ούτος να παραλειφθή. Έκ τής συμφωνίας τών απελευθερώσεων
τούτοον έν τι] αναγραφή τών στρατηγών συνάγεται ασφαλώς ότι ό Κλέων έσχε διάδοχον
τύν Παυσανίαν, προκάτοχον δέ τον Φίλωνα. Τοϋ ίερέοις τό τε όνομα και τό πατρικόν