DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0192
182
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλου
Οαίως Πραείας μετά περισσών τίνων κεραιών καί τίνων τριβών, δι' ων συνεχύθησάν
το/α. των γραμμάτων.
410- 411 (εικ. 20' ΜΕ 63 τό α, β). Βάθρον παραστάδος, Αντίστοιχο ν τω έπομενφ».
μαρμάρου ύπο μέλανος, άκέραιον π?νήν μικρών κατά τάς άκμας αποκοπών, πλήρες ομω'ς
λειχήνών εκ της έν ύπαιθρο) μακροχρονίου παραμονής· έ'χει σχήμα ορθογωνίου άθακος
μετά είσέχοντος πανταχόθεν προς την έπάνω έπιφάνειαν πλατέος τραπεζοειδούς γείσου,,
μετ' αυλακωτού κυ ματ ίου, έν ε'ίδει πλαισίου, δι' ου σχηματίζεται άνωτάτω μικρά ορθογώ-
νιος ευθεία βάσις, φέρουσα έν μέσο) δύο μικρούς, βαθεΐς, τετραγώνους τόρμους, εμφανώς
ϊνα διά γομφώσεως σιδηροϋ συνοχέοκ καί εγχύσεως μολύβδου άρμοσθή έπ' αυτής ο·
πρώτος παραλληλεπίπεδος σπόνδυλος, ή ό δλος κίων της παραστάδος. — "\\\>. τοϋ μετώπου·
019, τοϋ γείσου 0Ό9, πλάτ. 0-82, πάχ. 0-82.
Απεκόμισα έκ τής παρά το χωρίον Σέ?ιος έκκλησίας "Αγίων Αποστόλων.
ΈπΙ τοϋ προσθίου μετώπου έχαράχθη ή ύπ' αριθ. 410 επιγραφή λίαν βαθέο^ς
και άμελως· ΰψ. γραμμ 0 017-Ο025, διάστιχ. 0Ό1. ΈπΙ δέ τοϋ έπάνω δεξιοΰ γείσου
έγράφη ή ύπ' αριθ. 411 επιγραφή βαθέως καί λίαν αμελώς· δψ. γραμμ. ΟΌ12-0·022,.
διάστιχ. 0008. "Ισως έφερε καί άλλαχοϋ έπιγραφάς, μάλιστα επί τοϋ αριστερού γείσου-
άλλ' άπετρίβησαν όλοος αύται καί έξηφανίσθησαν.
410 (εΐη. 20).
Α Σ\τ[ρ(ατηγοϋντος) Ε\ύδήμου τό δ[ε\ύ(ιερον), [μη(νός)\ Θύου ει' Ώραϊς κα[ϊ\ Ε{ί}λλ[η\σ[ό]ς.
ό έκ [Πλ;]αύ-
τα[ς], άπελε[υ]ΰ·ε[ρω\ϋ·έντα υπό \Φ\ίλων\ο\ς τοϋ Εύη-
■&}ίδου, [ξ]ενικη, [ε\δ[ω]καν ,Ζ[ω]ί[λ]ω ταμία τά γεινό-
μενα [τήί πό(λει) έ'κασ]τος — δη (ν άρια) ΚΒ<.'.
(«ενόν τέρμα).
411 (πρβ. ία ΙΧ2 1283 καί ΑΕ 1913 σελ. 165)
Τα[μιεύοντος Νικάνορος' δείνα - - ■ ] η ί - - Με-
λ{α]ν[-θ·]ίο\υ], ό άπε —Λ[ε]ι>[0]ε[ρ]ω#{ς
ύ]πό Νΐκ[ά]νορος [έ]ν στρ(ατηγώί) Πολυ[ξ]ένω
κ[σι] μη(νδς) Ιπποδρομίου, έδωκε Νυκάνορι τώ
5 τ[α]μία ώ[σ]τε τ[η] π(ό)λι δι(νάρια) ΚΒ<,'.
(χενόν τέρμα)
Αποστόλου Σ. Άρβανιτοπούλου
Οαίως Πραείας μετά περισσών τίνων κεραιών καί τίνων τριβών, δι' ων συνεχύθησάν
το/α. των γραμμάτων.
410- 411 (εικ. 20' ΜΕ 63 τό α, β). Βάθρον παραστάδος, Αντίστοιχο ν τω έπομενφ».
μαρμάρου ύπο μέλανος, άκέραιον π?νήν μικρών κατά τάς άκμας αποκοπών, πλήρες ομω'ς
λειχήνών εκ της έν ύπαιθρο) μακροχρονίου παραμονής· έ'χει σχήμα ορθογωνίου άθακος
μετά είσέχοντος πανταχόθεν προς την έπάνω έπιφάνειαν πλατέος τραπεζοειδούς γείσου,,
μετ' αυλακωτού κυ ματ ίου, έν ε'ίδει πλαισίου, δι' ου σχηματίζεται άνωτάτω μικρά ορθογώ-
νιος ευθεία βάσις, φέρουσα έν μέσο) δύο μικρούς, βαθεΐς, τετραγώνους τόρμους, εμφανώς
ϊνα διά γομφώσεως σιδηροϋ συνοχέοκ καί εγχύσεως μολύβδου άρμοσθή έπ' αυτής ο·
πρώτος παραλληλεπίπεδος σπόνδυλος, ή ό δλος κίων της παραστάδος. — "\\\>. τοϋ μετώπου·
019, τοϋ γείσου 0Ό9, πλάτ. 0-82, πάχ. 0-82.
Απεκόμισα έκ τής παρά το χωρίον Σέ?ιος έκκλησίας "Αγίων Αποστόλων.
ΈπΙ τοϋ προσθίου μετώπου έχαράχθη ή ύπ' αριθ. 410 επιγραφή λίαν βαθέο^ς
και άμελως· ΰψ. γραμμ 0 017-Ο025, διάστιχ. 0Ό1. ΈπΙ δέ τοϋ έπάνω δεξιοΰ γείσου
έγράφη ή ύπ' αριθ. 411 επιγραφή βαθέως καί λίαν αμελώς· δψ. γραμμ. ΟΌ12-0·022,.
διάστιχ. 0008. "Ισως έφερε καί άλλαχοϋ έπιγραφάς, μάλιστα επί τοϋ αριστερού γείσου-
άλλ' άπετρίβησαν όλοος αύται καί έξηφανίσθησαν.
410 (εΐη. 20).
Α Σ\τ[ρ(ατηγοϋντος) Ε\ύδήμου τό δ[ε\ύ(ιερον), [μη(νός)\ Θύου ει' Ώραϊς κα[ϊ\ Ε{ί}λλ[η\σ[ό]ς.
ό έκ [Πλ;]αύ-
τα[ς], άπελε[υ]ΰ·ε[ρω\ϋ·έντα υπό \Φ\ίλων\ο\ς τοϋ Εύη-
■&}ίδου, [ξ]ενικη, [ε\δ[ω]καν ,Ζ[ω]ί[λ]ω ταμία τά γεινό-
μενα [τήί πό(λει) έ'κασ]τος — δη (ν άρια) ΚΒ<.'.
(«ενόν τέρμα).
411 (πρβ. ία ΙΧ2 1283 καί ΑΕ 1913 σελ. 165)
Τα[μιεύοντος Νικάνορος' δείνα - - ■ ] η ί - - Με-
λ{α]ν[-θ·]ίο\υ], ό άπε —Λ[ε]ι>[0]ε[ρ]ω#{ς
ύ]πό Νΐκ[ά]νορος [έ]ν στρ(ατηγώί) Πολυ[ξ]ένω
κ[σι] μη(νδς) Ιπποδρομίου, έδωκε Νυκάνορι τώ
5 τ[α]μία ώ[σ]τε τ[η] π(ό)λι δι(νάρια) ΚΒ<,'.
(χενόν τέρμα)