Apian, Petrus; Amantius, Bartholomaeus: Inscriptiones Sacrosanctae Vetvstatis [vetustatis]: non illae quidem Romanae, sed totius fere orbis summo studio ac maximis impensis ... (Ingolstadt, 1534) [Cicognara, 3095] [VD16 A 3086]

CCXXXIV. INSC&IPTIONES


q Vtcumcpreddiri Latine,

Quaesuauicantu viciSyrenas Sdnter
~ Mensas., sum cypria grata putata magis
Pulchrahumana^vigensiaceonunc hic Homonea
Nilq; Atimeto linquo nisi lachrymas,
Qui summo est semper me amplexus amore puellam
At deus iratus rupit amicuiam.
s Homonesc doclissimsc ac probissimse Romanae Con=*
tubernalisiAthimeti nobilissimi Romanornm Senatoris
Epitaphium pietatis atgs elegantia: plenumRomann
marmoreo tumulo vetuftissimis litcris sculptu
Autor Ioquitur.
Tu qui procedis secura mente parump:r
Siste gradum quarsoj paucaq? verba Iege*.
HOMONEA.
Illa ego quse claris rueram pralata puellis
Hoc Horaonea breui condita sum tumulo
Cuijsormam Paphia: Charites tribueredecoram
Quam Pallas cundtis artibus erudiit,
Nondum bisdenosactas mea viderat annos
Iniecere manus inuida sata mihn
Nec pro me queror hoc y morte eft mihi tristior ipfa
Mceror Athimeti coniugis ille mei.
^slnlatere dextro eiusdem Iapidis
Athimerus,
Si pensare animas Hnerent crudclia sata,
Et poflct redimi morte aliena falus.
Quantulacunq; mea: debentur tempora vitae
PensafTcm pro te cara Homonara libens,
At nunc quod poflum., fugiam lucemcp deos^
Vt te roatura p:r Styga mone fcquar,
HOMONEA. .
Parce tuam conkmx ssetu quaflare iuuentam
Fatacp mcerendo folicitare mea
Nil profunt Iachryma:, nec poifunt fata moueri
Viximus hic omnes cxitus vnus habet.